ေလာကၾကီး မွာ တစ္ခါ တစ္ေလ ကိုယ္က လိမၼာလွ လို႔ မဟုတ္ေပမဲ႔ မိုက္ဖို႔ အေျခအေနေပး မလာတဲ ႔အခါ ... ။ ကိုယ္႔ရဲ႕ လူမိုက္ အၾကံ ကို ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ ဘဲ လူလိမၼာ လို႔ အထင္ခံရတဲ႔ အခါ...။ အေၾကာက္ လြန္ျပီးေတြေ၀ေနရာ က စဥ္းစားဥာဏ္ ရွိသူလို႔ မေတာ္ တဆ အခ်ီးက်ဴး ခံရျပီးတဲ ႔အခါ...။
ပတ္၀န္းက်င္ က ကပ္လိုက္တဲ႔ တံဆိပ္ တစ္ခုေအာက္ မွာ အလိုက္သင္႔ အလ်ားသင္႔ ေနမိတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ ကုိ ဘယ္လို ေခါင္းစဥ္ တပ္ရင္ေကာင္းမလဲ။
“ သမီး ကညာ အခါ မလင္႔ေစႏွင္႔” တဲ႔။
ခုပဲ ႏြယ္႔ အသက္က သံုးဆယ္နား ကပ္လာျပီ။ အရုိးမ်ား သေလး ေခ်းခါး သေလးနဲ႔ ေခ်းမ်ား လာခဲ႔တာ...။ ကုိယ္ ကပဲ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ထဲမွာ စဥ္းစားဥာဏ္ အရွိဆံုး၊ အလိမ္ၼာဆံုး၊ အေတြးအေခၚ အျမင္႔ဆံုး ဆိုတဲ႔ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြ ခ်ီးက်ဴး စကားနဲ႔ပဲ ေျခခ်ဳပ္ မိေနသလိုလို။
တကယ္ေတာ႔ အေျခအေနက ကို မေပးလို႔ အပ်ိဳၾကီး ဘ၀နဲ႔ ေသာင္တင္ က်န္ခဲ႔ရတာ။ ေနာက္ ကားေတြ က လည္း ေက်ာ္တက္ ကုန္တာ တစ္စီးျပီး တစ္စီး။ ေနာက္ဆံုး အနီးကပ္ ဟြန္းဆင္႔ တီးေနတဲ႔ ကား ျမီးေကာင္ေပါက္ ညီမေလး ကပဲ ဆယ္႔ေလးႏွစ္ ရွိလာျပီ။
အေမ အထိန္း အသိမ္းေတာ္ လို႔ ႏြယ္ က ဒီအရြယ္ထိ အပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနရတယ္ လို႔မ်ား ထင္ ရင္ေတာ႔ မွားလိမ္႔ မေပါ႔။ အသက္ ဆယ္႔ငါးႏွစ္ေလာက္ နဲ႔ သားသမီးခုနစ္ေယာက္ သာ ေမြးျပီး သြားတယ္။ ထင္ရာစိုင္း ကေလး ဆန္ေန ဆဲ အေမ႔ ကို အေမ႔ အစ္ကိုၾကီး ကဆို ခုခ်ိန္ထိ မာန္မဲေနရတုန္း။
ေယာက်ာ္း ကလည္း အသက္ခ်င္း အရမ္းကြာျပီး အလိုလိုက္ လြန္းေတာ႔ အေမက အိမ္မႈ ကိစၥမႏိုင္နင္းတဲ႔ အျပင္ တစ္လံုး၊ ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုး... ေလာင္းကစား မွန္သမွ် အကုန္ လုပ္တယ္။ စက္ဘီးေပါင္တယ္။ ကက္ဆက္ေပါင္ တယ္။ အိမ္ဂရံေပါင္ တယ္။
ပထမ ျမိဳ႕ထဲ က အိမ္ ေရာင္းျပီး ျမိဳ႔သစ္၊ ေနာက္ ျမိဳ႕သစ္ ကေန ကြက္သစ္၊ ေနာက္ဆံုး ကြက္သစ္ ကအိမ္ အေပါင္ဆံုး ခါနီးလာေတာ ႔မွ အေဖနဲ႔ ဦးၾကီးတို႔ ကလည္း ရာဇ သံေပးရေတာ႔တယ္။ အိမ္ စီးပြားေရး ယိုင္နဲ႔ လာျပီ ဆုိမွေတာ႔ ဆယ္တန္းနဲ႔ ရွစ္တန္းေရာက္ေန တဲ႔ ႏြယ္ တုိ႔ ေရွ႕ဆံုး ကညီ အစ္မႏွစ္ေယာက္ ပဲ ေက်ာင္း တစ္ပိုင္း တစ္စနဲ႔ အလုပ္ထြက္လုပ္ ရေတာ႔တာေပါ႔။
အဲဒီမွာ ႏြယ္ မ်က္လံုးခ်င္း စကားေျပာထား တဲ႔ အတန္း ထဲက ေကာင္ကေလး နဲ႔ ေ၀းခဲ႔ ရတယ္။ ဒီလုိ နဲ႔ ဘယ္ သူ မွမသိ တဲ႔ အသည္း ကြဲနာ မက်က္ တက်က္ မွာပဲ အတူ အလုပ္လုပ္ေန တဲ႔ ညီမ က အလုပ္ရွင္ မုန္႔စက္ ပိုင္ရွင္ ရဲ႕ သားနဲ႔ လိုက္ေျပး ပါေလေရာ။
ဆယ္႔ေျခာက္ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသး တဲ႔ သမီးေလး မုိ႔ အေဖ က စိတ္ အဆုိးၾကီး ဆုိးေပမဲ႔ အေမ ကေတာ႔ သမီးေနာက္ ကို တိတ္တိတ္ေလး လုိက္စံု စမ္းျပီး အားေပး စကားေျပာ...၊ လူၾကီး စံုရာနဲ႔ ျပန္လာ အပ္ခဲ႔ ရင္ ေျပေျပ လည္လည္ ဆက္ဆံဖို႔ ေယာက်ာ္း ကုိ ေဖ်ာင္းဖ်နဲ႔...၊ ဗ်ာမ်ားေနရွာ တာေပါ႔။
ဒါေပမဲ႔ ညီမ သြယ္ ရဲ႕ ေယာက္ၡမ ဖက္က ထင္ထား သလုိ လူၾကီး လူေကာင္း မဆန္ၾက ပါဘူး။ အလုပ္ သမား နဲ႔ ယူရေကာင္း လား ဆုိျပီး သားကို စိတ္ဆုိးလြန္း လို႔ မဂၤလာ လည္း ေဆာင္ မေပးဘူး။ ျပန္လည္း မအပ္ႏုိင္ ဘူးတဲ႔။ မတူတန္ဘူး ဆုိတဲ႔ သေဘာေပါ႔ေလ။ အေဖက ရွက္လြန္း၊ ေဒါသျဖစ္ရ လြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြေတြ က်ရွာတယ္။
အေမ ကလည္း မ်က္ရည္ေလး စမ္းစမ္း စမ္းစမ္း နဲ႔။ ႏြယ္ ဒီ အရြယ္ ထိ အပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနခဲ ႔ရတာ... ညီမသြယ္ က နမူနာ ျပလြန္းလုိ႔ လည္းပါတယ္။ သြယ္ က ႏြယ္႔ လုိ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ေပ်ာ႔ညံ့ လြန္းျပီး တိမ္းလြယ္ ယိမ္း လြယ္ လြန္းတယ္။ ဘယ္သူ မဆို ႏွစ္ခါ မဆြယ္ရဘူး။ သူ ပါ သြားတာပဲ။
ညီမ က ေစာေစာ စီးစီး အိမ္ေထာင္ က်သြားေတာ႔ ရပ္ကြက္ ထဲ၊ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္း အသင္း ထဲက တခ်ိဳ႕ က ျပံဳးေစ႔ေစ႔ နဲ႔ ေနာက္ ကားေက်ာ္ တက္သြားျပီ လုိ႔ ေျပာင္ခ်င္ စခ်င္ၾကေသးတာ ကိုေတာ႔ ႏြယ္က မျဖံဳပါဘူး။ ဦးၾကီးနဲ႔ အေဖက “ ငါ႔သမီးၾကီး ကမွ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ ရွိလုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္...” လို႔ ခ်ီးက်ဴး သလုိလုိ နဲ႔ ေျခခ်ဳပ္ သလုိလုိ အေျပာ ကိုလည္း ႏြယ္က မတုန္လႈပ္ ပါဘူး။
ႏြယ္ စိတ္ဆင္းရဲ ရတာက အိမ္ေထာင္က်ျပီး တစ္လ သာသာ မွာပဲ ညီမ သြယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ လာတာပါ။ စိတ္ဆုိးျပီး ကြဲလာၾကျပီ တဲ႔။ လြယ္လုိက္ၾက တဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး ဒႆ နေတြ..။ ဟင္းရြက္ ကန္ဇြန္းရြက္ ခူးတာ ကမွ ဟင္းစား တစ္နပ္ရဦးမယ္။ လင္ေနာက္လုိက္ျပီး တစ္လေလာက္ နဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ လာေတာ ႔ လည္း သူ႔ေလာက္ ေပါ႔ပါး လြတ္လပ္ေနတဲ႔ လူ မရွိဘူး။
သူပဲ အမွား မလုပ္ခဲ ႔သလုိနဲ႔။ ေခါင္းရင္း အိမ္ကို အသစ္ေျပာင္း လာတဲ႔ အိမ္ငွားေကာင္ေလး နဲ႔ေတာင္ ေျပာ ဆုိ ရယ္ေမာ ေရာေႏွာ လြန္းလို႔ ႏြယ္ ကပဲ မေနႏုိင္ မထိုင္ႏုိင္ ဟန္႔မိေသးတယ္။ “ မမႏြယ္ ဟာေလ ေနရာ တကာ အပ်ိဳၾကီးေလသံ နဲ႔၊ သိတ္ရယ္ ရတာပဲ။ သြယ္က ကေလး မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။ စိတ္မပူပါနဲ႔..” တဲ႔။
ဒီအခ်ိန္ မွာ ႏြယ္တို႔ တစ္ဖက္ ရပ္ကြက္ က အသက္ အစိတ္ေက်ာ္ တစ္ခုလပ္ ကေလး ကိုေအာင္ ကလည္း သြယ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ႏြယ္႔ ကို ခ်ဥ္းကပ္ လာတယ္။ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာျပီး မြန္ရည္ တာေရာ၊ ေငြေၾကးျပည့္စံုျပီး စီးပြား အရွာေကာင္းတာေရာ၊ မိန္းကေလးေတြ က်ေလာက္ စရာ အေျပာ အဆုိေရာ၊ အရည္ အခ်င္းျပည့္မီ သူမုိ႔ သြယ္ က ႏြယ္႔ ကို တိုက္တုိက္ တြန္းတြန္းအားေပးတယ္။
“ ငါ႔ မၾကိဳက္လို႔...၊ ငါ႔ ကိုၾကိဳက္ရင္ နင္႔ လုိ မူမေနေပါင္...” လို႔ေတာင္ ေျပာေနလို႔ ႏြယ္ က ဟန္႔ရေသး။ တစ္ခါ တေလ ႏြယ္လည္း သူ႔လုိ ယိမ္းလြယ္ခ်င္ လိုက္တာ။ ကိုေအာင္ က တစ္ခုလပ္ ဆုိတာေလးက လြဲျပီး အား လံုး ျပည့္စံု ရွာသူပါ။ ႏြယ္႔ ကိုလည္း ခခယယ နဲ႔ ခ်စ္အေျဖေတာင္း ထားသူ။
ပထမ အိမ္ေထာင္ ကလည္း သူက ၾကင္ၾကင္ နာနာေပါင္း လ်က္နဲ႔ မိန္းကေလး က စျပီး ေဖာက္ျပန္ သြားတာ ဆိုေတာ႔ သူက အျပစ္ လြတ္ရံု မက သနား စဖြယ္ က်န္ခဲ႔ရ သူေပါ႔။ ရပ္ကြက္ ထဲမွာလည္း သူ႔ကို ၾကင္နာ သနား ခ်င္ၾကတဲ႔ မိန္းမပ်ိဳေတြ က မ်ားမွမ်ား။ သူကသာ ႏြယ္မွႏြ ယ္ လုပ္ေနတာ။
ႏြယ္က သြယ္႔လုိ မေခ်ာပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ အေန တည္တာေလး ကိုပဲ သူက သေဘာက်ျမတ္ႏိုး သတဲ႔။ က္ၠုေျႏ္ၵရ တာေလး ကိုပဲ ခ်စ္ခင္ စံုမက္ သတဲ႔။ မိသား ဖသားပီပီ ေတာင္းရမ္း လက္ထပ္ ပါရေစတဲ႔။ အေမ ကေတာ႔ “ ဆယ္႔ရွစ္၊ ဆယ္႔ကိုး ဆုိတာ ငယ္ေတာ႔လည္း မငယ္ လွပါဘူး။ လူေကာင္း သူေကာင္းေလးေတြ႕တုန္း ငါ႔သမီး သေဘာ...” တဲ႔။
အေဖ နဲ႔ ဦးၾကီး ကေတာ႔ “ တစ္ခုလပ္ နဲ႔ ငါ႔သမီး မတန္ ပါဘူးကြာ။ သမီးေလး ငယ္ေသး တယ္..” တဲ႔။ မိဘေတြ ေဘးလူေတြ ဘယ္လိုေျပာေျပာ၊ အဓိက က “ ႏွလံုးသား ရဲ႕ အလိုဆႏ္ၵ ” လို႔ စာအုပ္ေတြ ထဲမွာ ဖတ္ထား ဖူးေတာ႔ ႏြယ္လည္း ကိုယ္႔ႏွလံုးသား ကုိ ကုိယ္ စမ္းစစ္ၾကည့္ မိတယ္။
ႏွလံုးသား က စည္းခ်က္ မွန္မွန္ မတုန္လႈပ္ေပ မဲ႔ ရည္းစားေလး တစ္ေယာက္ေလာက္ ထားၾကည့္ ခ်င္စိတ္က ဘယ္ထဲ ကေပၚလာတဲ႔ ဆႏ္ၵမွန္း မသိဘူး။ ေရဆာ သလုိ ဆာေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုေအာင္႔ ရဲ႕ ခ်စ္ေမတ္ၱာ ဟာ စိမ္႔စမ္းေရ လို ေအးျမခ်ိဳျမိန္ မေနဘဲ ေသာက္ေလေသာက္ေလ ငတ္မေျပ ဆုိတဲ႔ ပင္လယ္ေရ လိုျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ။
ႏြယ္က စာေလးေပေလး နည္းနည္း ပါးပါး ဖတ္ေတာ႔ စာအုပ္ေတြ ထဲ ဖတ္ဖူးသလုိ ရွာရွာေဖြေဖြေတြ ေတြး မိတာေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔လည္း သြယ္ ကေျပာတာ... “ မမႏြယ္ က အပ်ိဳၾကီး ဇာတာကို ပါတာ။ ၾကည့္ပါလား ၊ ေတြးတာေခၚတာက အစ ေကြ႕ေကြ႕ ေကာက္ေကာက္ နဲ႔။ ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ေတြး စမ္းပါ။ ရွင္းရွင္းၾကည့္ စမ္းပါ။ ေနရာတကာ သံသယ ထားေနရတာ ပ်င္းစရာၾကီး..” ...ဆုိပဲ။
အဲဒီ လုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနျပီး ေပါ႔ေပါ႔ေတြး တဲ႔ ညီမ သြယ္ေၾကာင္႔ပဲ ႏြယ္႔ ရဲ႕ ယိမ္းခ်င္ေနတဲ႔ စိတ္ကေလးေတြ ျပန္ မတ္သြား ခဲ႔ရတာပါ။ အိမ္ေထာင္ကြဲ တာ တစ္ႏွစ္ မျပည့္ေသးဘူး။ အေမနဲ ႔ညီမ သြယ္နဲ႔ ၾကိတ္ၾကိတ္ ၾကိတ္ၾကိတ္ ေဆြးေႏြးၾက။ သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္ သြားလိုက္ၾက။ ရႈံ႕ရႈံ႕ ရႈံ႕ရႈံ႕ နဲ႔ ၾကိတ္ငို လိုက္ၾက နဲ႔။ ႏြယ္ရိပ္ မိတဲ႔ အခ်ိန္..၊ အေဖလည္း ရိပ္မိသြားျပီ။
ဓားဆြဲျပီး ေခါင္းရင္း အိမ္ေျပးမယ္ လုပ္ေတာ႔ ေခါင္းရင္း အိမ္ က အိမ္သားေတြ က ေျပာင္းေတာင္ သြားတာ တစ္ပတ္ေလာက္ ရွိျပီတဲ႔။ ဘာတတ္ႏိုင္ မွာလဲ။ ကိုယ္က မိန္းကေလးရွင္။ တာ၀န္ မယူခ်င္ လို႔မွ ေရွာင္ေျပးတဲ႔ သူကုိ သူခိုးဖမ္း သလို ေအာ္ဟစ္ လိုက္ဖမ္းလို႔ မွ ျဖစ္တဲ႔ ကိစၥလည္း မဟုတ္။
ရပ္ကြက္ ထဲ ကိုယ္႔အထုပ္ ကိုယ္ေျဖျပ သလိုျဖစ္ေနမွာ မို႔လို႔ အေဖ႔ ကို ဦးၾကီး က ၀ိုင္းေဖ်ာင္း ဖ်ျပီး အေမ က ျပႆ နာကို သိုသို ၀ွက္၀ွက္ေျဖရွင္း ပစ္လိုက္တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲ က ေရွာင္ေနခ်င္ တဲ႔ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း အသည္းကြဲ ရွင္ေလး ကို အေမက ေဆြရိပ္ မ်ိဳးရိပ္မကင္း တဲ႔ ျမိဳ႕ထဲ က ထမင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ အလုပ္ အပ္ေပးေတာ႔ အိမ္တြင္း လည္းပုန္းျပီး သားျဖစ္၊ စရိတ္ျငိမ္း လခ လည္းရ။ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ေပါ႔။
ဒါေပမဲ႔ ႏြယ္ က ဓားခုတ္ ရာ လက္၀င္ မလွ်ိဳပါပဲ နဲ႔ အေမ က သံုးခ်က္ျပတ္ေအာင္ စီမံလုိက္ပံု မ်ားက...၊ သြယ္ ႔ တစ္ေယာက္တည္း စိတ္မခ် လို႔ ႏြယ္ပါ အတူ လိုက္သြား ပါတဲ႔ေလ။ ခုတ္ရာ တလြဲ ရွရာ တျခား ဆုိတာ ဒါမ်ိဳး ပဲေနမွာ။ အိမ္တြင္းေအာင္းေစခ်င္ လို႔မွ မီးဖုိေခ်ာင္ အလုပ္လုပ္ ရေအာင္ ထမင္းဆုိင္ ပို႔ပါတယ္။ အလုပ္ရွင္ ရဲ႕အေဒၚ အပ်ိဳၾကီး နဲ႔ သြယ္ နဲ႔ က တေစာင္းေစးနဲ႔မ်က္ေခ်း။
တစ္ေန႔ မွ ျပႆ နာမျဖစ္တဲ ႔ရက္ မရွိဘူး။ ႏြယ္နဲ႔ က်ေတာ႔လည္း အဆင္ ကေခ်ာေနျပန္ေရာ။ ဘယ္သူ မဆို လုပ္ရင္း ကိုင္ရင္း ပစ္ၥည္းျပဳတ္က် တာ၊ ပန္းကန္ ကြဲသြား တာေတာ႔ ၾကံဳရမွာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါဆုိ အေဒၚ အပ်ိဳၾကီး က “ ညည္းတို႔ မလည္းေအ စိတ္ေတြ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္း မွ မသိတာ။
လုပ္လိုက္ရင္ အရာရာနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္း ခ်ည္းပဲ...” လို႔မ်ား မျမည္တြန္ လိုက္နဲ႔။ ညီမ သြယ္ ကဆို ျပာျပာ သလဲ.. “ ဘယ္မွ စိတ္ မေရာက္ ပါဘူး ေဒၚၾကီးရယ္။ စိတ္ပါ လက္ပါ လုပ္တာ ပါပဲ...” လုိ႔ ျပန္ဖာေထး တတ္တယ္။ ဒါဆုိရင္ အပ်ိဳၾကီး ရဲ႕ ပြစိပြစိျမည္တြန္ မႈ ကေန ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္ ဆူပူမႈ ထိ ျပင္းထန္ လာျပီသာ မွတ္ေပေရာ႔။
ႏြယ္က မ်ား ဒီလို ၾကံဳလာရင္... “ အို ဟုတ္ပါ ရဲ႕ ေဒၚၾကီးရယ္။ ဒီေန႔ ႏြယ္႔စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္မွန္း မသိပါဘူး။ ကေယာက္ ကယက္နဲ႔...၊ ခက္လိုက္တာ...” လို႔ ျပန္ညည္း လိုက္တာပဲ။ ဒါဆို.. “ ေအး ငါက ဒီလုိ ၀န္ခံ မွၾကိဳက္ တာ။ စိတ္ပ်ံ႕ လြင္႔ရင္ လြင္႔ တယ္ေပါ႔။ ဘာျဖစ္လဲ လူပဲ..၊ တစ္ခါ တေလေတာ႔ ျဖစ္တတ္ တာပဲ...”ဆိုျပီး အပ်ိဳၾကီး ရဲ႕ မေက်နပ္မႈ က ဆံုးခန္း တိုင္သြား ပါေလေရာ။
ဒါနဲ႔ပဲ သြယ္ က ခဏ ခဏ ငိုလိုက္ ယုိလိုက္ျဖစ္ျပီး ျပန္ သြားေတာ႔ ထမင္းဆုိင္ မွာ တကယ္တမ္း ဆက္ေနျဖစ္ တာက ႏြယ္ျဖစ္ သြားရတယ္။ မၾကာပါဘူး။ သြယ္႔ေအာက္က ညီမ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ စပယ္က လင္ေနာက္ လိုက္ေျပးျပန္တယ္။ ဦးၾကီး က “ ညည္းတို႔ ညီအမ တစ္မေတြေတာ႔ တစ္ေယာက္မွ ဆယ္႔ေျခာက္ႏွစ္ေတာင္ မေက်ာ္ဘူး.. လို႔ ရပ္ကြက္ထဲ မွာ နာမည္ၾကီးေနျပီ..” လို႔ညည္းတယ္။
ေျပာလည္းေျပာ စရာပဲ။ ဒုတိယ ညီမ လည္း မၾကာခင္ မွာအိမ္ေထာင္ ကြဲျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေနျပန္ျပီ တဲ႔။ သြယ္ နဲ႔ စပယ္ အတူတူ မုန္႔ထုပ္ေနၾကျပန္ သတဲ႔။ ႏြယ္ ကေတာ႔ ရွက္လည္းရွက္၊ စိတ္လည္း ကုန္တာနဲ႔ အိမ္ကုိေတာင္ သိတ္မျပန္ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ဆိုင္ ကုိ ခဏခဏ လာလည္ တတ္တဲ႔ ကိုေအာင္႔ ကိုလည္း အျပတ္ျငင္း လုိက္ေတာ႔တယ္။
ဟုတ္တယ္ေလ။ ၾကိဳးရွည္ရွည္ နဲ႔ လွန္ထား ရေအာင္ ႏြယ္ ႔ႏွလံုးသား ကမွ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ မတုန္ လႈပ္တာ။ ဦးေႏွာက္ နဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ႔ လည္း ညီမေတြ ကိုျမင္ျပီး ေရွ႕ကို စမ္းသပ္ျပီးေတာ႔ေတာင္ ေျခ မလွမ္း ရဲေတာ႔ဘူး။
အျပင္ မထြက္ရေလ ေကာင္းေလ မုိ႔ ထမင္းဆုိင္ မွာပဲ ေနလာ လုိက္တာ...။ ေလး ငါး ေျခာက္ႏွစ္ မက ၾကာ လာေတာ႔ ႏြယ္ က လုပ္သက္ အရင္႔ဆံုး၊ ဆုိင္က အလုပ္သမားေတြ ကို စီမံ ခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ႔ လူယံု တစ္ေယာက္ျဖစ္ လာတယ္။ အဲဒီ မွာတင္ ေနာက္ဆံုးေရာက္ လာတဲ႔ စားပြဲထိုး အသစ္ေလးေမာင္ေမာင္ က လူလည္ က်ျပီး ႏြယ္႔ကုိ အတင္း ၀င္ေပါင္းေတာ႔တာေလ။
“ မမႏြယ္ ၊ မမႏြယ္.. ” နဲ႔ သူ႔ အလုပ္ေတြ အားတာ နဲ႔ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရး မွာ ငရုတ္သီး ပဲ ၀င္ေထာင္းေပး ရ မလား။ ၾကက္သြန္ ပဲ ၀င္လွီး ေပးရ မလား၊ ႏြယ္ လိုတာ အကုန္ ၀င္ကူတာပဲ။ ႏြယ္ က ခပ္တည္တည္ နဲ႔ “မလို ပါဘူး” ေျပာလည္း မ်က္ႏွာငယ္ေလး လုပ္ျပီး အိမ္က သူ႔အစ္မေတြ ကုိ လြမ္းလို႔ မမႏြယ္ ကုိ ကူညီခ်င္ တာပါ လို႔ ခၽြဲတတ္ေသးတယ္။
မမနားေနရရင္ အစ္မေတြ ကို လြမ္းစိတ္ေျပ သတဲ႔။ မိတ ဆိုးေလး ေမာင္ က အစ္မေလးေယာက္ ရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ မို႔ အိမ္မွာေဘာ္ေၾကာ႔ေနရ သူေလး ဆိုတာ သိရျပန္ေတာ႔ ႏြယ္႔ မွာ အသနား ပိုသြားရတယ္။ အမွန္ေတာ႔ ေမာင္ေမာင္႔ အသက္က ႏြယ္႔ေမာင္ေလး ထက္ေတာင္ ငယ္ေသးတယ္။
ရွစ္တန္းေရာက္ခါ မွ ေက်ာင္းဆက္ မထားႏိုင္ေတာ႔ လုိ႔ စားပြဲထုိး ၀င္လုပ္ရတဲ႔ အေၾကာင္း...၊ အျပင္ကေန ရွစ္တန္း ကို ၾကိဳးစားေျဖမယ္႔ အေၾကာင္း...၊ အားရင္ စာအုပ္ ကေလး တကိုင္ကိုင္ နဲ႔ ဟန္ေရးျပျပီး သနားေအာင္ လည္း လုပ္တတ္ေသးတာ။
ပထမေတာ႔ ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္ လုိ သနားမိ သြားတာ ရယ္ပါ။ ေနာက္ေတာ႔ မ်က္ႏွာသာ နည္း နည္းေပး မိတာ နဲ႔ လူလစ္ရင္ လစ္သလို ႏြယ္႔နား တိုးကပ္ျပီး ေခါင္း တိုး ခၽြဲႏြဲ႕ ခ်င္ လာတယ္။ ခါးဖက္၊ ပုခံုးကိုင္ လုပ္ခ်င္ လာတယ္။ ဒီ ကေန တစ္ဆင္႔ တက္လို႔ တြန္းလား ထိုးလား ျငင္းခုန္ ရင္း ခိုးနမ္း လာျပန္ တယ္။
မမ သီခ်င္း မ်ိဳးစံု ကိုလည္း မရုိးႏိုင္ေအာင္ သူေစာင္း ဆိုတယ္။ ႏြယ္ေနထိုင္ မေကာင္းရင္ ျပာျပာ သလဲ ဂရု စိုက္တတ္ သလုိ၊ သူေန မေကာင္းရင္ လည္း အင္မတန္ ခၽြဲႏြဲ႕ပလီတတ္ လြန္းျပန္တယ္။
အပ်ိဳၾကီးေလာင္း ႏြယ္ တစ္ေယာက္ ေမာင္ေလး တေရာ္ ပက္က်ိနဲ႔ က်မွ အရည္ေပ်ာ္ က်ရေတာ႔ မလုိ ျဖစ္ေနျပီ ကြယ္။ အသက္က ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ကြာရံု မက၊ သူက ေခတ္ေရွ႕ေျပး တက္ႂကြ လြန္ျပီး ဆံပင္ေထာင္ေထာင္ ၊ နားမွာ လည္း နားကပ္ေတြေရာ၊ လက္မွာ လည္း ဟမ္းခ်ိန္းေတြေရာ၊ ရႈပ္ေထြးေပြလီ သေလာက္၊ ႏြယ္ က နဂိုေန ရိုးေအးျပီး တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ လြန္းေတာ႔ အရြယ္ က ပိုကြာ သလုိ ထင္ေနရတယ္။
ဆိုင္က လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဘက္ေတြ က ေနာက္ကြယ္ မွာ တုိးတုိး တိတ္တိတ္ တစ္မ်ိဳး၊ ေရွ႕မွာ ေပၚတင္ တစ္မ်ိဳး ၊ ႏြယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ကို ေျမးအဘြား လို႔ စေနာက္ တတ္ၾကတယ္။ “ အလကား၊ ေမာင္က သူတုိ႔ကုိ မၾကိဳက္ လုိ႔ မမ ကို မနာလုိျဖစ္ေနၾကတာ...”လို႔ ေမာင္ေမာင္ ကေတာ႔ ႏြယ္႔ ဖက္က စိတ္ဆုိးျပတာေပါ႔။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတူေန သံေယာဇဥ္ ဟာ ရုန္းရ ခက္ေအာင္ တြယ္ေႏွာင္ရစ္ပတ္ႏိုင္ မွန္း အခ်ိန္ၾကာ လာတာနဲ႔ အမွ် ႏြယ္ သိလာ ရျပီ။ ကိုယ္႔ရဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင္႔ ထဲကေန ဟင္းခြဲေပးရင္ သူ႔ကို သာသာ ထုိးထိုးေလး ပိုထည့္ေပး မိတာ၊ သူ ၾကိဳက္တတ္တဲ႔ ဟင္း ခ်က္တဲ႔ေန႔ ဆိုရင္ ကိုယ္႔ေ၀ စုထဲက သူ႔ အတြက္ခ်န္ ထားေပးမိ တာ၊
သူ မၾကိဳက္တဲ႔ ဟင္း ခ်က္တဲ႔ေန႔ ဆိုလည္း ေရာင္းတဲ႔ ဟင္းခြက္ ထဲက သူ ႏႈိက္စားတာ သိရက္နဲ႔ မသိ ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေန မိတာ။ အမွန္က ဆုိင္ရွင္ေတြ ႏြယ္႔ ကို ယံုၾကည္ျပီး မီးဖုိေခ်ာင္ ကိစၥမွန္သမွ် ပံုအပ္ ထားမွန္း သိေနေတာ႔ ေမာင္ေမာင္ ကလည္း အခြင္႔အေရး ယူခ်င္တယ္။
စည္းကမ္းၾကီး တဲ႔ ေျဖာင္႔မွ န္ တဲ႔ ႏြယ္႔ ကို ဘယ္ အလုပ္သမား မွ ကလန္ ကဆန္ မလုပ္ရဲ၊ လက္တည့္မစမ္း ရဲ၊ ခိုးမစားရဲၾကေပမဲ႔ ေမာင္ေမာင္ က တျခား သူေတြေရွ႕မွာေတာင္ ခပ္တည္ တည္ ႏႈိက္စားခ်င္ လာတယ္ ။ ႏြယ္ လည္း အခက္ၾကံဳရျပီေလ။ အသက္ၾကီး ခါမွ ရတဲ႔ ရည္းစား ငယ္ငယ္ေလး မို႔ ႏြဲ႕ဆုိး တင္မကေတာ႔ဘဲ အႏိုင္က်င္႔ ဆုိးေလးေတြပါ ၾကိတ္မွိတ္သည္းခံေနရျပီ။
သူ မထီမဲ႔ျမင္ လုပ္တာမ်ား လာေတာ႔ က်န္တဲ႔ အလုပ္သမားေတြ ကလည္း ႏြယ္႔ စကား ဆုိ အရင္လို မီး မေသေတာ ႔ဘူး။ ေနာက္ကြယ္ ကေန မၾကား တၾကား လည္း ေျပာကုန္ၾကျပီ။ ၾကာေတာ႔ ႏြယ္ ရွက္လာ တယ္။ အလုပ္ရွင္ေတြ ကလည္း ရိပ္မိ လာျပီး ႏြယ္႔ ကုိ ဆံုးမ စကားေတြ ေခၚေျပာတာ ခဏခဏ ပဲ။
ႏြယ္႔ မိဘေတြ ဆီ နားေပါက္ သြားေတာ႔လည္း အေဖနဲ႔ ဦးၾကီး က အေျပးေပါက္ခ် လာရွာတယ္။ “ငါ႔သမီး က ေမာင္ႏွမေတြ ထဲမွာ စဥ္းစားဥာဏ္ အရွိဆံုး၊ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပါကြယ္။ အေဖ က အငယ္ေတြကို ဆံုးမ တိုင္း သမီးၾကီး ကို အတုယူ ဖို႔ အျမဲေျပာေနရတာ။
ငါ႔သမီး မ်က္လံုး ကို တိမ္ မဖံုးပါေစနဲ ႔ကြယ္..” လို႔ မ်က္ရည္ တလည္လည္ နဲ႔ ေတာင္းပန္ရွာ တယ္။ ႏြယ္႔ မ်က္ လံုး ကို အခ်စ္ တိမ္ေတြ တကယ္ ဖံုးေနျပီ ထင္တယ္။ ေမာင္ေမာင္ လုပ္သမွ် မေကာင္းမွန္း သိလ်က္နဲ႔ မျမင္ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနရတယ္။ ေရ ငံုႏႈတ္ပိတ္ေနရ တယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ လည္း ႏြယ္ ကမွ ေမာင္႔ကို မမုန္းႏုိင္ ဘဲ။ အခ်စ္ႏြံ ကို ရုန္းမွ မရုန္းႏိုင္ဘဲကြယ္။
ခု တေလာ ႏြယ္ စိတ္ေတြေလး တာ အရမ္းပဲ။ ေမာင္ေမာင္ စားပြဲ ထိုးရင္း ဘတ္ လာတဲ႔ ေငြ စက္ၠဴေတြ ႏြယ္႔ ကို လာအပ္ တဲ႔ေန႔ က စျပီး ႏြယ္နဲ႔ေမာင္ လည္း စကားမေျပာျဖစ္ေတာ ႔ဘူး။ ႏြယ္ဆံုး မတာ ကို လည္း ေမာင္ေမာင္ က လံုး၀ လက္မခံဘူး။
“ မမ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္ျမန္ နီးရဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီး ေငြစု ရေအာင္..” လို႔ ေမာင္ေမာင္ေျပာတာ ကုိလည္း ႏြယ္က လက္မခံႏိုင္ ဘူး။ လုပ္အားခ ရတဲ႔ေငြ ကို စုတာမွ မဟုတ္တာ။ ဆိုင္ရွင္ မသိေအာင္ ခိုး၀ွက္ လာတဲ႔ေငြ ကို စုမယ္ ဆုိတဲ႔ ကိစ္ၥ၊ ႏြယ္ ဘယ္လို သေဘာ တူရ မလဲ။
တကယ္ဆို ႏြယ္ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ရတဲ႔ လခေတြ စုၾကရေအာင္ လို႔ ႏြယ္ ေဖ်ာင္းဖ် တာကို သူ လက္ခံ လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္း မလဲ။ ခုေတာ႔ ႏြယ္ သေဘာမတူ ရေကာင္းလား လို႔ ေမာင္ေမာင္ က စိတ္ေကာက္ျပီး အလုပ္ထဲ က တျခားေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ နဲ႔ ပလူးပလဲ လုပ္ျပီး အရြဲ႕တုိက္ျပတယ္။
ႏြယ္႔ မွာ ဆုပ္လည္း စူး၊ စားလည္း ရူး ဘ၀၊ တကယ္ေရာက္ေနျပီ။ ေမာင္ေမာင္႔ ကိုလည္း လက္လႊတ္ မခံႏိုင္ ဘူး။ မေကာင္းမႈ ကိုလည္း အား မေပးခ်င္ဘူး။ တစ္သက္ လံုး ထိန္းသိမ္း လာခဲ႔တဲ႔ ကိုယ္က်င္႔ တရားနဲ႔ သံေယာဇဥ္ အခ်စ္မီးၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားေနရျပီ။ အားလည္း မေပး၊ ကိုယ္တုိင္လည္း မက်ဴးလြန္ေပမဲ႔ ခ်စ္သူ႔ လုပ္ ရပ္ေတြကုိ ဖြင္႔ဟျပီးလည္း မတိုင္ ရက္ဘူး။
ေမာင္ေမာင္ ကလည္း ဒီခ်က္ေကာင္း ကို အပိုင္ ကိုင္ျပီး စား၀ုိင္းေတြ က ရွင္းတဲ႔ေငြတင္ မကဘဲ ပိုက္ဆံ အံဆြဲ ထဲကပါ အလစ္သုတ္ တဲ႔ အထိ ရဲတင္း လာတယ္။ မေျပာရက္တဲ ႔ႏြယ္႔ မွာသာ တံေတြးေတြ ပဲ ၾကိတ္ ၾကိတ္ျမိဳ ခ်ေနရ။ မ်က္ရည္ေတြပဲ အေဖာ္လုပ္ေနရတာေပါ႔။
ဒါေပမဲ႔ မေကာင္းမႈ ဟာ ဆိတ္ကြယ္ရာ မရွိဘူး ဆိုတဲ႔ ေလာကနီတိ စကားက အလကား ရွိေနတာမွ မဟုတ္ တာ။ မၾကာ ပါဘူး။ ေမာင္ေမာင္ လည္း အလုပ္ထုတ္ ခံရ။ ႏြယ္လည္း အသည္း ကြဲျပီး ငိုေႂကြးရ။ က်န္တဲ႔ အလုပ္ သမားေတြလည္း ဆူပူၾကိမ္းေမာင္း ခံရ။ အို.. ရွက္စရာေကာင္းလိုက္ တာ။
ႏြယ္႔ အေပၚ အလုပ္ရွင္ေတြ က နားလည္ေပးေပမဲ႔ ႏြယ္ ကေတာ႔ မ်က္ႏွာ မထားတတ္ေတာ႔ဘူး။ လူဆုိးေလး ေမာင္႔ ကုိလည္း မခြဲႏိုင္ဘူး။ ခ်စ္သူ မရွိတဲ႔ အရပ္ မွာလည္း မေနေပ်ာ္ေတာ႔ဘူး။ တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ ႏြယ္ တစ္ခါေလာက္ေတာ႔ မိုက္ၾကည့္ခ်င္ လာတယ္။ အလုပ္ရွင္ ကုိ အိမ္ မျပန္ရတာၾကာျပီမို႔ ခဏျပန္ဦးမယ္ လို႔ ခြင္႔ေတာင္းျပီး ေမာင္ေမာင္ေပးထား ဖူးတဲ႔ သူ႔ အိမ္လိပ္စာ အတုိင္း လိုက္လာခဲ႔မိတယ္။
တစ္ခါ မွ မလုပ္ဖူးတဲ ႔အလုပ္ကို လုပ္ရ လုိ႔ ႏြယ္႔မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုး ထူပူေနေပမဲ႔ ရင္ထဲ မွာ သတ္ၱိေတြေမြး ထား မိတယ္။ “ လူဆိုး အားေပး အလုပ္ သာ မမက မလုပ္ရဲ တာပါ။ ေမာင္႔ ကိုေတာ႔ ခြင္႔လႊတ္ျပီး ခ်စ္ေနရ တုန္းပဲ..” ဆိုတာ ေမာင္သိေအာင္ ေျပာျပ ခ်င္လွျပီ။
“ ေမာင္႔ ကို မညႇာမတာ အလုပ္ ထုတ္ပစ္တဲ႔ အလုပ္ရွင္ ကို မေက်နပ္ လို႔ မမလည္း အလုပ္ထြက္မယ္။ မျပန္ေတာ႔ဘူး..” လို႔လည္း ေျပာလိုက္မယ္။ ေမာင္ ကသာ အရင္ ကလို “ မမ နဲ႔ မခြဲႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ အတူေနရေအာင္...” လို႔ ေျပာ လာရင္ ႏြယ္ ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းညိတ္ လိုက္ေတာ႔မယ္။ ေမာင္႔ရဲ႕ မေကာင္းတဲ႔ စရိုက္ေတြ ကိုေတာ႔ ေနာက္မွ တေျဖးေျဖး ေခ်ာ႔ေမာ႔ျပဳျပင္ယူ ရမွာေပါ႔။
ကုိယ္႔ အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ ႏြယ္ ရင္ေတြ ခုန္လြန္းလို႔ ခလုတ္ေတြေတာင္ တိုက္လား တုိက္မိ ရဲ႕။ ေမာင္ေမာင္႔ အိမ္ကို ရွာေတြ႕ေတာ႔လည္း ေမာင္ေမာင္ က ဘိလိယက္ခံု မွာတဲ႔။ အစ္မ တစ္ေယာက္က လိုက္ေခၚေပးေန တုန္း တျခား အစ္မေတြ က သူတို႔ေမာင္ ဘယ္ေလာက္ ဆိုးေၾကာင္း၊ ေလာင္းကစား ဘယ္ေလာက္ မက္ေၾကာင္း၊ မိန္းကေလးေတြ ဘယ္လိုေပြေၾကာင္း၊ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ရန္ပြဲေတြ ဆက္တုိက္ႏႊဲေၾကာင္း...။ ဘုရား ဘုရား...။
ႏြယ္ ဒါေတြ တစ္ခု မွ မသိ ခဲ႔ပါလား။ ႏြယ္ သိတာက ေမာင္ဟာ မမနဲ႔ျမန္ျမန္ နီးခ်င္ လို႔သာ အခ်စ္စိတ္ေတြ မႊန္ျပီး လုပ္မိ လုပ္ရာ ပိုက္ဆံ ခိုးစုေနရ ရွာတာ.. လို႔။ ဒီ အခ်ိန္မွာ ပဲ ပြဲေကာင္းေနတုန္း လာ အေခၚခံရလို႔ စိတ္ဆိုးျပီး လုိက္လာ တဲ႔ မႈန္ေတေတ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေမာင္႔ စကားကို ၾကားရျပန္ေတာ႔ ႏြယ္႔ ရင္ထဲ က ေျပာဖို႔ ရည္ရြယ္ ခဲ႔တဲ႔ စကားေတြဟာ ဆြ႔ံအကုန္ရျပီ။
“ ဘယ္လို လဲ သစၥာ ရွင္ အပ်ိဳၾကီး ရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ႔္ ကို ဘာေတြ မ်ား ဆံုးမ ခ် င္ေသးလို႔ လိုက္လာ တာလဲ.. ” ေမာင္ေမာင္႔ စကား ၾကားရတာ ေခါင္းထဲ မွာေတာင္ မိုက္ ကနဲျဖစ္သြားရတယ္။ မင္းသားေခါင္းေဆာင္း ခၽြတ္ လိုက္ခါမွ ဘီလူးစြယ္ က အေဖြးသား ပါလား။
အံကိုသာ တင္းတင္းၾကိတ္ျပီး လာလမ္း အတုိင္း ႏြယ္ တပ္ဆုပ္ လာေတာ႔ အခါလြန္မွေစြတဲ ႔မုိးလို မ်က္ရည္ေတြက အဆက္ မျပတ္ စီးက်လာတာေၾကာင္႔ ကိုယ္႔ ကိုယ္ကိုပဲ ေဒါသ ထြက္မိရတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ဆုိင္ ကုိ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး။ ဘယ္မွ လည္း သြားစရာမရွိ။ ဘာမွလည္း လုပ္ခ်င္စိတ္ မရွိတာမို႔ အေမ႔အိမ္ေလး ကိုပဲ ေျခဦးလွည့္လုိက္မိေတာ႔တယ္။
တစ္ပတ္ေလာက္ အေမ႔ ရင္ခြင္ရိပ္မွာ ေ၀ဒနာေျဖျပီး ခါမွ ေရွ႕ဆက္ ရမယ္႔ ႏြယ္႔ ဘ၀ ခရီးကို ဘယ္လုိ ဆက္ေလွ်ာက္ ရမလဲ စဥ္းစားေတာ႔မယ္။ ပထမဦးဆံုး ႏြယ္႔ ကို ခ်ီးက်ဴးၾကမယ္႔ အေဖနဲ ႔ဦးၾကီးရဲ႕ စကား ကို ျပံဳးျပံဳးေလး ခံယူႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစား ရဦးမယ္။ “ ငါ႔သမီးၾကီး ကမွ စဥ္းစားဥာဏ္ ရွိတဲ႔၊ အမ်ိဳးဂုဏ္ တက္ေစမယ္႔ သူ... ” ဆိုျပီး တံဆိပ္ကပ္ ဦးမယ္႔ ေခါင္းစဥ္ၾကီး ကိုေလ...။
ေ၀ ( စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ )
March, 2013...
Chic Magazine
From... လူဗိုလ္ဟူသည္
No comments:
Post a Comment