ရွည္လ်ား က်ယ္ေျပာေသာ နယ္နိမိတ္ ထိ စပ္မႈ သည္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ တရုတ္ျပည္ အၾကား ႏွစ္ပရိေစဒ ၾကာျမင့္စြာ ျပႆ နာ အလ်ည္း မရွိပဲ ခဲြျခား တည္ရွိခဲ့ပါသည္။
မင္ မင္းဆက္ (၁၃၈၀-၁၃၈၈ ေအဒီ) လက္ထက္ တြင္ တရုတ္ တို႕သည္ ယူနန္ နယ္အား ၄င္း တို႕၏ နယ္ နိမိတ္ အျဖစ္ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ သြမ္းသြင္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ေတာင္ငူေခတ္ ၁၅၅၇ ခုႏွစ္တြင္ ဘုရင့္ေနာင္ မင္းတရားၾကီး သည္ ရွမ္းက်ိဳင္းရုံးၾကီး နယ္(ယေန႕ေခတ္ ကခ်င္/ရွမ္း/ကယားနယ္) မ်ားအား သိမ္း ပိုက္ေအာင္ႏုိင္ ခဲ့ပါသည္။
သို႕ေသာ္ျငားလည္းေဒသခံေစာ္ဘြားမ်ား သည္ နယ္ခ်င္း ထိစပ္ေနေသာ တရုတ္ယူနန္ ဘုရင္ ခံႏွင့္ ျမန္မာ ေနျပည္ေတာ္ ထံသို႕ ႏွစ္ဘက္ စလံုးအား အခြန္ အတုပ္ မ်ားေပးေဆာင္ကာ ၄င္းတို႕၏ ပေဒသရာဇ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အားဆက္လက္ တည္တံ့ေအာင္ၾကီဳးစားခဲ့ၾကသည္။
နယ္စပ္ အေျခအေန မ်ားသည္ ခ်င္ မင္းဆက္ (၁၇၃၀) လက္ထက္ သို႕ေရာက္ရွိ လာခ်ိန္တြင္ ေျပာင္း လဲ လာ ခဲ့သည္။ ရွမ္းနယ္မ်ား အေပၚ တရုတ္ တို႕၏ စိတ္၀င္စားမႈ သည္ ပိုမိုကာ ထက္သန္ လာခဲ့သည္။
၁၇၃၂ တြင္ ယူနန္ ဘုရင္ခံ သည္ ရွမ္းေစာ္ဘြား မ်ား အေပၚ အခြန္အတုပ္အား ရုတ္တရက္ ၂ဆ တိုးကာ ေကာက္ ခံ လိုက္သည္။ ရွမ္းေစာ္ဘြား မ်ား က ထို အခ်က္ကို လက္မခံႏုိင္ ပဲ ျမန္မာ မင္းထံ တင္ျပ ခဲ့ရာ ျမန္မာ ဘုရင္ ၏ တပ္မ်ားေကာင္းတံု ျမိဳ႕တြင္ ရွမ္းေစာ္ဘြား တပ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ခံျမိဳ႕ တည္ေဆာက္ ခဲ့ရာ ကြင္ မင္းဆက္ႏွင့္ အေျခအေနမ်ား စတင္ တင္းမာခဲ့သည္။
ပထမ က်ဴးေက်ာ္စစ္ (၁၇၆၅-၁၇၆၆)
၁၇၆၅ ႏွစ္ဦးပိုင္း တြင္ ယိုးဒယား သို႕ခ်ီတက္ တိုက္ခိုက္ရန္ အတြက္ ေကာင္းတံု တပ္မႈး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနမ်ိဳး သီဟ ပိုက္ ၏ တပ္၂၀၀၀၀ သည္ျမိဳ႕ အားေခတၱ စြန္႕ခြာခဲ့သည္။ ထို အခ်ိန္ကို အခြင့္ ေကာင္းယူကာ ယူနန္ ဘုရင္ခံ လ်ဴ သည္ နယ္စပ္ တြင္ ကုန္သည္ အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ပြားေသာ အခ်င္းမ်ား မႈ ကို ခုတံုး လုပ္ကာ ၁၇၆၅ ဒီဇင္ဘာ တြင္ ျမန္မာ့ ပိုင္နက္ အတြင္း စတင္ က်ဴးေက်ာ္ ခဲ့သည္။
၃၅၀၀၀ ခန္႕ အင္အား ရွိ ပီကင္းေနျပည္ေတာ္ မွ အစိမ္းေရာင္ ကိုယ္ၾကပ္ တပ္ဖဲြ႕နွင့္ ယူနန္ ထိုင္း တပ္ဖဲြ႕ မ်ားသည္. ေကာင္းတံု ၿမိဳ႕ အား လြယ္လင့္ တကူ သိမ္းပိုက္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း တလ အၾကာ တြင္ ေနျပည္ ေတာ္ မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနမ်ိဳးစည္သူ ၏ တပ္မ်ားမွ လာေရာက္ တိုက္ခိုက္ရာ တရုတ္ တို႕သည္ မခံႏုိင္ေတာ့ ပဲ ဆုတ္ခြာ ခဲ့ရာ ေနမ်ိဳးစည္သူ သည္ ယူနန္ နယ္ ပ်ဴ အာ လြင္ျပင္ အထိ တရုတ္တို႕အား လိုက္လံ တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။
ပထမ စစ္ပဲြတြင္ တရုတ္စစ္ သည္ ၃၀၀၀၀ ခန္႕ ျမန္မာတို႕၏ လက္ခ်က္ အစာေရစာျပတ္လပ္မႈႏွင့္ေရာဂါ ဘယ တို႕ေၾကာင့္က် ဆံုးခဲ့ရသည္။ ယူနန္ ဘုရင္ခံ လ်ဴ သည္ စစ္ပဲြ ၏ ရႈံးနိမ့္မႈေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ မိမိ လည္ေခ်ာင္း ကိုျဖတ္ကာ အဆံုးစီရင္ခဲ့သည္။
အဆိုပါ ရႈံးနိမ္႔ မႈေၾကာင့္ ကြင္ မင္းၾကီးသည္ အျပင္း အထန္ေဒါသပုန္ ထခဲ့ဲၿပီး ဇီက်န္းႏွွင့္ ဂြမ္ဇိုး နယ္မ်ား ၏ အားေအာင္ႏုိင္ခဲ့ေသာ နာမည္ေက်ာ္ စစ္သူၾကီး ရန္ရင္ဂ်ဴး အား ျပည္သိမ္း တပ္ဖဲြ႕ ၏ စတိအျဖစ္ေသနာ ပတိ အျဖစ္ခန္႕ အပ္ခဲ့သည္။
ဒုတိယ က်ဴးေက်ာ္စစ္ ( ၁၇၆၆-၁၇၆၇)
၁၇၆၆ ေႏြဦး တြင္ ျပည္သိမ္း တပ္ဖဲြ႕ အား စစ္သူၾကီးရန္ က စတင္ကြပ္ကဲမႈ ယူခဲ့သည္။ ရန္သည္ ေကာင္းတံု အားေက်ာ္လႊား ကာ အထက္ ဗမာျပည္ အား တိုက္ရုိက္ ထိုးစစ္ဆင္ရန္ အစီအစဥ္ ေရးဆဲြ ခဲ့သည္။ အဆံုး စြန္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္ မွာျမန္မာျပည္ တျပည္လံုးအား ကြင္ႏုိင္ငံေတာ္ အတြင္းသို႕သြတ္ သြင္းေရး ပင္ျဖစ္သည္။
ရန္သည္ ဗန္းေမာ္ျမိဳ႕ ကို တိုက္ခိုက္ေျခကုတ္ ယူ ၿပီး အင္း၀ ကို တိုက္ရုိက္ ခ်ီတက္ရန္ျဖစ္ သည္။ ျမန္မာတို႕ သည္ တရုတ္ တို႕၏ စီမံခ်က္ ကို ၾကိဳ တင္ ရိပ္စားမိခဲ့ၿပီး ဧရာ၀တီျမစ္ေၾကာင္း တေလ်ာက္ ခံစစ္ အစီအစဥ္ မ်ားေကာင္းစြာျပင္ ဆင္ ထားခဲ့သည္။
စစ္သူၾကီး မဟာသီဟသူရ သည္ ဗန္းေမာ္ျမိဳ႕ အား လက္လႊတ္ရန္ အမိန္႕ေပး ခဲ့ၿပီး ဗန္းေမာ္ျမိဳ႕ ေတာင္ဘက္ မိုင္ အနည္းငယ္ သာေ၀းေသာ ေကာင္းတံုျမိဳ႕တြင္ စစ္သည္ အင္အား ၂၅၀၀၀ ျပင္သစ္ လူမ်ိဳး အေျမာက္ တပ္ ဖဲြ႕ မ်ားႏွင့္ ခံစစ္ ကို ခိုင္မာေအာင္ျပင္ဆင္ ထားခဲ့ သည္.ထို႕အတူ ယူနန္နယ္ျခား ကန္ေဟာင္းျမိဳ႕ မွ မဟာသီဟ သူရ အားလည္း ေတာင္ဘက္ျခမ္းမွ ပတ္ကာ ဗန္းေမာ္ သို႕ခ်ီတက္ေစသည္။
ဗန္းေမာ္-ေကာင္းတံုေထာင္ေခ်ာက္
ခ်င္ စစ္သည္ တို႕သည္ ၁၇၆၆ ဒီဇင္ဘာ တြင္ ဗန္းေမာ္ အား အခုအခံ မရွိ သိမ္းပို္က္ ခဲ့ၿပီး ေထာက္ပံ့ေရး စခန္း အျဖစ္အေျခခ် ခဲ့သည္။ ေကာင္းတံု အား ဆက္လက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ္ လည္း ဗလမင္းထင္ ၏ ခုခံ မႈေၾကာင့္တရုတ္ တို႕ အက်အဆံုးမ်ားခဲ့သည္။
ဒီဇင္ဘာ လကုန္ တြင္ မဟာသီဟ သူရ ၏ တပ္မ်ားေတာင္ဘက္ ရွမ္းေတာင္တန္းမ်ား ဆီမွ ဆင္းသက္လာ သျဖင့္ တရုတ္ ၄၅၀၀၀ ခန္႕ မွ ဗန္းေမာ္ျမိဳ႕ အတြင္း ပိတ္မိေတာ့သည္။ တရုတ္ တို႕ အင္အား စိတ္ဓာတ္ပိုင္း က်ဆင္း လာခ်ိန္တြင္ျမန္မာတို႕သည္ ထိုးစစ္ၾကီး ဆင္ႏဲြေတာ့သည္။
စစ္မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ ရင္ဆိုင္ ရေသာ တရုတ္ တို႕သည္ မခံႏုိင္ေတာ့ပဲ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ယူနန္နယ္ အတြင္း သို႕ ဧရာ၀တီျမစ္ရုိး အတိုင္း ဆုတ္ခြာ ရာ ျမစ္၏ အေရွ႕မွ ဗလမင္းထင္ ၏ တပ္ဖဲြ႕မ်ား အေနာက္ ဘက္ မွ မဟာသီဟသူရ ၏ တပ္ဖဲြ႕မ်ားမွ ထက္ၾကပ္ လိုက္လံ စစ္ဆင္ေခ်မႈန္းခဲ့ရာ ယူနန္နယ္ အတြင္းရွိ တရုတ္ ပိုင္ ျမိဳ႕ ၇ျမိဳ႕ အား ဆက္လက္ သိမ္းပိုက္ ရရွိခဲ့သည္။
ေအာင္ႏုိင္သူျမန္မာ တပ္မ်ား သည္ အေျမာက္ လက္နက္ေရႊေငြ မ်ားအား တရုတ္ျမိဳ႕ မ်ားမွ သိမ္းဟူ ကာေမလ တြင္ အင္း၀ေနျပည္ေတာ္သို႕ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ တရုတ္ ဧကရာဇ္ ခ်င္းလံု သည္ စစ္သူၾကီး ရန္ အား မိမိကိုယ္ မိမိ အဆံုးစီရင္ရန္ အမိန္႕ ခ်မွတ္ခဲ႔ သည္။
တတိယ က်ဴးေက်ာ္စစ္ (၁၇၆၇-၁၇၆၈)
စစ္ပဲြ ၂ ၾကိမ္ ရႈံးနိမ့္ၿပီးေနာက္ တရုတ္ ဧကရာဇ္ သည္ျမန္မာ တို႕အား ႏုိင္ငံငယ္ ဟူၿပီး အထင္မေသး ၀ံ့ ေတာ့ေခ်။ ၁၇၆၇ တြင္ မန္ခ်ဴး နာမည္ေက်ာ္ စစ္သူၾကီး မင္းေယြ႕ အား စစ္ေသနာပတိ ခန္႕ အပ္ခဲ့သည္။ မင္းေယြ႕သည္ ဧကရာဇ္ ၏ သမက္ေတာ္ လည္းျဖစ္သည္။
မင္းေယြ႕ သည္ မိုးကုန္ပိုင္း တြင္ စစ္ေၾကာင္း ၂ေၾကာင္း ခဲြကာ ထိုးစစ္ ဆင္ရန္ စီစဥ္ ခဲ့သည္။ ပင္မ စစ္ေၾကာင္း ကို ၄င္းကိုယ္တိုင္ ဦးစီးကာ နမၼတူေခ်ာင္း အတိုင္းလာရႈိး ကို သိမ္းပိုက္ရန္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အီတန္ဂီ ဦးစီး သည္႔ ဒုတိယစစ္ေၾကာင္း သည္ ဗန္းေမာ္ လမ္းေၾကာင္း အတိုင္း ခ်ီတက္ ရန္ျဖစ္သည္။
စစ္ဆင္ေရးရည္မွန္းခ်က္ မွာ အင္း၀ျမိဳ႕ေတာ္ အား အေရွ႕ အေနာက္ႏွစ္ဖက္ ညွပ္ရန္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ တို႕ သည္ အီတန္ဂီ ၏ ဒုတိယစစ္ေၾကာင္းအားေကာင္းတံု မွေနမ်ိဳးစည္သူ ဦးစီးထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ဗလမင္းထင္ႏွင့္ မဟာသီဟသူရ တို႕၏ တပ္မ်ား က အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ တြင္ ပင္မ စစ္ေၾကာင္းအား ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ျဖစ္သည္။
၁၇၆၇ နုိ၀င္ဘာ တြင္ မင္းေယြ႕၏ တပ္မ််ား သည္ ဗန္းေမာ္ကို သိမ္းပိုက္ပီး ေကာင္းတံုေတာင္ဘက္ ဟန္စင္ အား ရိကၡာေထာက္ စခန္းအျဖစ္ စစ္သည္ ၅၀၀၀ ႏွင့္ အေစာင့္ ခ်ထားခဲ့သည္။ စစ္သည္ ၁၅၀၀၀၀ ျဖင့္ အင္း၀ သို႕ဆက္လက္ ခ်ီတက္ခဲ့သည္။
ဒီဇင္ဘာေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ဂုတ္ထိပ္ တြင္ ေနမ်ိဳးစည္သူ တပ္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ ခဲ့ရာ သီဟစည္သူ တပ္မ်ား ဆုတ္ ခြာေပးခဲ့ ရသည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္ မဟာ သီဟသူရ ၏ တပ္မ်ားသည္ ဟတ္စင္ အားေနာက္ပိုင္းမွ ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ၿပီးရန္သူ႕ ရိကၡာေထာက္လမ္း အားျဖတ္ေတာက္ ခဲ့သည္။
မင္းေယြ႕ တပ္မ်ား သည္ ဆုတ္ခြာသြားေသာေနမ်ိဳးစစ္သူ ၏ တပ္မ်ားေနာက္သို႕ေတာက္ေလ်ာက္ လိုက္ ခဲ့ရာ ၁၇၆၈ ႏွစ္ဦးတြင္ အင္း ၀ျမိဳ႕ ေျမာက္ဘက္ မိုင္ ၃၀ အကြာ စဥ္႕ ကူးျမိဳ႕ သို႕ ေရာက္ရွိ လာခဲ့သည္။ သိုု႕ေသာ္ လည္း ေတာင္ဘက္ မွ အီတန္ဂီ ၏ တပ္မ်ားက္ို မဟာသီဟသူရ မွ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့ သျဖင့္ တပ္မႏွစ္ဖက္ မွာ ဟန္ခ်က္ပ်က္ သြားခဲ့သည္။
အငါး၀ ခံစစ္ တြင္ ဆင္ျဖဴရွင္ မင္း ကိုယ္တိုင္ ဦးစီးၿပီး စဥ္႕ကူ ရွိ တရုတ္တို႕ကို တန္ျပန္ ထိုးစစ္ဆင္ႏဲြရန္ ညီေတာ္မင္းသားမ်ားႏွင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည္။
တရုတ္တို႕ ၏ ရွည္လ်ား လွေသာ ေထာက္ပံ့ေရး လမ္းေၾကာင္း အား ဗိုလ္မွဴး တိမ္ၾကားမင္းေခါင္ ၏ ေျပာက္ က်ား တပ္ဖဲြ႕ မ်ား က အဆက္မျပတ္ျဖတ္ေတာက္ တိုက္ခိုက္ၾက သျဖင့္ တရုတ္တို႔မွာ ရိကၡာ ခဲယမ္း မ်ားစြာ အခက္ အခဲေတြ႕လာခဲ့သည္။
မင္းေယြ႕ ၏ အေျခအေန သည္ ခံစစ္သို႕ ကူးေျပာင္း လာခဲ့သည္ ေတာင္ဘက္ မွ အီတန္ဂီ ၏ ဒုတိယ စစ္ေၾကာင္း သည္ လည္း ေကာင္းတံု မွ အက် အဆံုးမ်ား စြာ ျဖင့္ ဆုတ္ခြာ ခဲ့ရ သျဖင့္ မင္ေယြ႕သည္ ဆုတ္ ခြာ ရန္ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီး ၁၇၆၈ ႏွစ္ဦး တြင္ ဆုတ္ခြာခဲ့ၿပီး မင္ေယြ႕သည္ ဟန္ဆင္ ေရာက္သည္ တြင္ အဆံုးစီရင္ ခဲ့သည္။ ေထာင္ပါင္း မ်ားစြာေသာ တရုတ္ ဧကရာဇ္ ၏ နာမည္ေက်ာ္ အလံကိုင္ တပ္ဖဲြ႕ (Bannerman) ၀င္ မ်ားသည္ ရွမ္းေတာင္တန္း တေၾကာ တြင္ ျမန္မာ တို႕၏ တိုက္ခိုက္မႈ ေရာဂါဘယ တို႕ေၾကာင့္ ေသဆံုး ခဲ့ရသည္။
စတုထၱ က်ဴးေက်ာ္စစ္ (၁၇၆၉)
ကြင္ေလာင္ ဧကရာဇ္ သည္ ၄င္း ၏ ၀ါရင့္ စစ္သူၾကီး ဖူေဟာင္း အား အလံကိုင္ တပ္ဖဲြ႕၀င္ ၆၀၀၀၀ အား ကြပ္ ကဲရန္ တာ၀န္ေပးအပ္ ခဲ့သည္။ ဖူေဟာင္းသည္ တပ္ေတာ္ ၃ခုျဖင့္ စစ္မ်က္ႏွာ ၃ခု မွ တိုက္ခိုက္ရန္ စီမံ ခဲ့သည္။
စစ္ေၾကာင္း ၁ခု သည္ ဗန္းေမာ္ႏွင့္ေကာင္းတံု အား တိုက္ခိုက္ရန္။ အျခား တပ္ေတာ္ ၂ခု သည္ ဗန္းေမာ္ႏွင့္ ေကာင္း တံု အားေရွာင္ကြင္း ကာ ဧရာ၀တီ ျမစ္ကမ္း တစ္ဖက္ တစ္ခ်က္ မွ ျမစ္ရုိး အတိုင္း အင္း၀ သို႕စုန္ဆင္း တိုက္ခိုက္ရန္။ ျမစ္္ အတြင္းမွ တပ္ေတာ္အား အေထာက္ အကူျပဳရန္ ဖူဂ်ီရန္ေရတပ္ဖဲြ႕ မွ စစ္ေလွ ရာေပါင္းမ်ားစြာ ပါ၀င္ပါသည္။
ျမန္မာ တို႕သည္ မဟာသီဟသူရ အား စစ္ေသနာပတိ အျဖစ္ခန္႕အပ္ ကာ ဗလမင္းထင္ အားေကာင္းတံု တပ္မွဴး အျဖစ္ တာ၀န္ေပးအပ္ ခဲ့သည္။ျမန္မာ တပ္ဖဲြ႕ တြင္ ျပင္သစ္ စစ္ဗိုလ္ ပီရီး ဒီမီလာ့ ၏ နာမည္ေက်ာ္ မာစကပ္တီးယားစစ္သည္ မ်ား သည္ ဗလမင္းထင္ ၏ လက္ေအာက္တြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။
မဟာသီဟသူရ သည္ ဘုရင့္ ေရတပ္ႏွင့္ အတူ ေအာက္တိုဘာ လဆန္း တြင္ ဗန္းေမာ္ သို႕ခ်ီတက္ ခဲ့သည္။ ဖူေဟာင္း သည္ မိုးမကုန္မီ ပင္ အေလာင္းအစား ဆန္စြာျဖင့္ ထိုးစစ္ကို စတင္ခဲ့ၿပီး အစီအစဥ္ အတိုင္း ဗန္းေမာ္ ေကာင္းတံုျမိဳ႕ မ်ားအား သိမ္းပိုက္ရန္ခ်ီတက္ ခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္လည္း တရုတ္တပ္မ်ား အား ဗလမင္းထင္ မွ ေကာင္းတံုတြင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့ ယံုမွ် မက ျမစ္ေၾကာင္း အတိုင္း ခ်ီတက္ လာေသာ တရုတ္ စစ္ေၾကာင္းမ်ား သည္ ျမန္မာေရတပ္ ၾကည္းတပ္ တို႕၏ ႏွစ္ဖက္ညွပ္ ထိုး စစ္မ်ားေၾကာင့္ အက် အဆံုး အလြန္တရာ မ်ားျပားခဲ့ပါ သည္။
ေရႊေညာင္ပင္ ခံတပ္အား သိမ္းပိုက္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္ လည္း ေကာင္းတံု ႏွင့္ ဗန္းေမာ္ မဟာသီရသူရ တပ္မ်ားက တရုတ္ တို႕အား လံုး၀ နီးပါး ၀ိုင္းပတ္ ပိတ္ဆို႕ခဲ့ၿပီး ႏို၀င္ဘာလ အတြင္း တြင္ ေရႊေညာင္ပင္ အားျပန္ လည္ သိမ္းပိုက္ ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္ တရုတ္ တပ္မ်ားသည္ ဗန္းေမာ္ ေကာင္းတံု ေရႊေညာင္ပင္ စက္၀ိုင္း အတြင္း လံုး၀ ပိတ္ဆို႕ ခံလိုက္ရေတာ့သည္။
တရုတ္ စစ္သည္ ၂၀၀၀၀ ေက်ာ္ က်ဆံုးခဲ့ၿ ပီး ပိတ္ဆို႕ခံရေသာ အခ်ိန္တြင္ မဟာသီဟသူရ သည္ ဖူေဟာင္း ထံေအာက္ပါ အတိုင္း သ၀ဏ္လႊာ ပို႕လုိက္သည္......
" အေဆြေတာ္ စစ္သူၾကီး ယခု ငါ သင္တို႕ကို ၀ိုင္းထား သည္ ယခု အေျခအေန မွာ ငါတို႕ႏုိင္သည္ သို႕ေသာ္ ယခု သင္ ၏ တပ္ရႈံး ရင္ ေနာက္တတပ္ သင္တို႕ထပ္လာမည္ ေနာက္ တတပ္ ၿပီးေနာက္ တတပ္ ထပ္လာ မည္သို႕ျဖစ္ကား ျပည္သူ တို႕ ကား နားေနရမည္ မဟုတ္ ငါတို႕ႏွစ္ဖက္ျပည္သူ အက်ိဳးရည္ ကာ စစ္ေျပျငိမ္း ရေအာင္ " ဟု ဆိုေလ သည္။
သို႕ျဖစ္ သျဖင့္ ၁၇၆၉ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ရက္ေန႕ တြင္ ေကာင္းတံု တြင္ ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ား ပါ၀င္ေသာ စစ္ေျပျငိမ္း စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္-
၁.. တရုတ္ျပည္ အတြင္း ခိုလံႈေနေသာျမန္မာ မင္းအား ပုန္စား သူေစာ္ဘြား မ်ား သူပုန္မ်ား အားလံုး လက္ နက္စြန္႕ရမည္ ။
၂.. တရုတ္တို႕အေနျဖင့္ျမန္မာ ပိုင္ ရွမ္းေဒသ အား ထိပါးျခင္း မရွိေစရ ျမန္မာ တို႕၏ အခ်ဳပ္ အျခာ ပိုင္နက္ ကိုေလးစား ရမည္ ။
၃... ႏွစ္ဘက္ စစ္သံု႕ ပန္း မ်ားျပန္လႊတ္ ရမည္ ။
၄.. ႏွစ္ ဖက္ မင္းမ်ား မဟာမိတ္ အျဖစ္ ခ်စ္ၾကည္စြာ ဆက္ဆံကာ အျပန္အလွန္ သံတဲ မ်ား ထားရွိရမည္။
ထိုသို႕ျဖင့္ တရုတ္ျမန္မာ စစ္ပဲြၾကီးၿပီးဆံုး ခဲ့ပါသည္။
(ၾကယ္နီ)
No comments:
Post a Comment