ဦးေငြ ၏ ေမတၱာ အရိပ္

 

ဦးေငြ မွာ ကြယ္လြန္ သြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ၎ စိုက္ပ်ဳိးခဲ့ေသာ သစ္ပင္ မ်ားက မႏၲေလးၿမိဳ႕ ကုိ ေအးျမေစ လ်က္ ရွိသည္။ 

/ဓာတ္ပံု - ညီညီေဇာ္

မႏၲေလးတြင္ တပို႔တြဲ လျပည့္ေက်ာ္လာ တာနဲ႔ မနက္ခင္းႏွင့္ ညပိုင္းေတြမွာ ေအးေန ဆဲျဖစ္ေပ မယ္႔ ေန႔ လယ္ ပိုင္းတြင္ အနည္းငယ္ ပူခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာသည္။ မၾကာမီ တေပါင္း၊ တန္ခူးေရာက္ၿပီး ပူေပဦးမည္။ 

သို႔ေသာ္ ဘယ္ေလာက္ပင္ ပူေသာ္ျငား ၿမိဳ႕တြင္း လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က အရိပ္ အာ၀ါသေကာင္းမြန္ လွသည့္ သစ္ပင္အိုၾကီးမ်ား ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ ေခတၱ ၀င္ခိုလိုက္မည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ အပူ ဒဏ္ေတြ ခဏတာ သက္သာ သြားေစႏိုင္ပါသည္။  

အရိပ္အာ၀ါသ ေကာင္းမြန္ လွသည့္ သစ္ပင္ မ်ားကို တစ္ခ်ိန္ က ရည္ရြယ္ခ်က္ ရိွိရွိ စိုက္သြား ခဲ့သည့္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ပရဟိတ သမားၾကီး တစ္ေယာက္ မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ ရွိခဲ႔ဖူးပါသည္။ ထိုသူ က အျခားမဟုတ္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ သစ္ပင္ မ်ားကို ဆိုက္ကား တစ္စီးျဖင့္ လွည့္လည္ စိုက္ပ်ိဳးခဲ႔သူ ဆိုက္ကား သမားႀကီး ဦးေငြ ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဦးေငြ သည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ တြင္ ေမြးဖြားသူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။ ျမင္းၿခံ ခ႐ိုင္ ငါန္းဇြန္ၿမိဳ႕သား တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ သည္။ ၿမိဳ႕ကေလး ကေန တစ္၀မ္း တစ္ခါး အတြက္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚ တက္ကာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ သည္။ ျဖစ္ ခ်င္ေတာ႔ ဦးေငြ မႏၲေလးေရာက္ၿပီး မၾကာမီ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ဒုတိယ ကမၻာ စစ္မီးႀကီးက မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို မီးဟုန္း ဟုန္းေတာက္ေစခဲ႔သည္။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ အေျခအေန မေကာင္းေတာ႔ ဇာတိ ငါန္းဇြန္ၿမိဳ႕ကေလးဆီ ဦးေငြ ျပန္ေျပး ရသည္။


 
စစ္ေဘး စစ္ဒဏ္ ၿငိမ္သက္ သြားေတာ့ ဦးေငြ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚ ျပန္တက္ သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေငြ ၿမိဳ႕ေပၚျပန္ေရာက္ ခ်ိန္မွာေတာ႔ မႏၲေလး က အရင္ မႏၲေလး မဟုတ္ေတာ့။ အေရွ႕မွာ ရွမ္း႐ိုး မေတာင္ တန္းၾကီး က ေငါေငါႀကီးေပၚေနသည္။ 

အေနာက္ ကို ျပန္လွည့္ လိုက္ျပန္ေတာ့ စစ္ကိုင္း မင္း၀ံေတာင္တစ္႐ိုး က ေငါင္စင္းစင္းၾကီး ျမင္ေန ရၿပန္ သည္။ အိုးအိမ္ တိုက္တာေတြ လည္း မီးေလာင္ျပာက် သြားခဲ့ၿပီ။ မႏၲေလးသည္ လြင္တီးေခါင္ တစ္မွ် ျဖစ္ သြားခဲ႔႔႔ရပါၿပီ။

ၿမိဳ႕ အျပန္မွာ မိန္းမ ရလာခဲ႔သည့္ ဦးေငြ တစ္ေယာက္ မိန္းမ နဲ႔ ကေလးေတြ အတြက္ ဆိုက္ကားနင္းရင္း ၿမိဳ႕ ပတ္ ရသည္။ အဲသလို ၿမိဳ႕ပတ္ရင္း ဦးေငြ တစ္ေယာက္ အပူဒဏ္ ကို အျပင္းအထန္ ခံစားရသည္။ ေမာလို႔ ပန္းလို႔ မွ ခိုနား စရာ ေနရာ မရွိတဲ႔ အေၿခအေနေတြ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚမွာ ႀကံဳေတြ႕လာရသည္။  

ဒါေၾကာင္႔ လြင္တီးေခါင္ၿပင္ မႏၲေလးမွာ သစ္ပင္ေတြ စိုက္ခ်င္စိတ္ တဖြားဖြားေပၚလာ ခဲ႔ရသည္။ ထို႔ေနာက္ မွာေတာ႔ ဦးေငြ ၿမိဳ႕ အႏွံ႔လွည့္ကာ သစ္ပင္ စိုက္ဖို႔ စီစဥ္ပါေတာ႔သည္။ သစ္ပင္ စိုက္မည္ ဆိုေသာ္လည္း ထို အခ်ိန္က ယခု ကဲ႔သို႔ ပ်ိဳးၿခံ အေရာင္းၿခံေတြ ေကာင္းေကာင္းရွိေသးသည္ မဟုတ္။ ရွိလည္း ဦးေငြလို အေျခခံ လူတန္းစား ဆိုက္ကား သမားတစ္ေယာက္ ၀ယ္ယူ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္မည္လည္း မဟုတ္။

 ဒါေတြေၾကာင့္ ဦးေငြ သစ္ပင္ေတြ ရွိတဲ႔ဘက္ လိုက္ကာ မ်ိဳးေစ့ေတြ ကိုယ္တိုင္ လိုက္ေကာက္သည္။ သူတို႔ေန ထိုင္သည့္ ေတာင္ၾကယ္ခတ္၀င္း ထဲက ေရတြင္းေလးနား မွာ သစ္ပင္ေလးေတြ ကို ပ်ိဳးယူ ခဲ့သည္။

မနက္ေလး နာရီေလာက္ အိပ္ရာက ထသည္။ အသံ အက်ယ္ႀကီးျဖင္႔ ဘုရား ၀တ္ျပဳၿပီး ကိုယ္ေစာင့္နတ္၊ အိမ္ေစာင့္နတ္ နဲ႔ ၀င္းတံခါးေစာင့္နတ္ေတြက အစ ေမတၱာပို႔သည္။ ၿပီးေနာက္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ ဆိုက္ ကားေပၚ ေရ ပံုးေတြတင္သည္။ တံျမက္စည္းေတြ၊ ဓားေတြ တင္သည္။ ေပါက္ျပား၊ တူရြင္းေတြ လည္း ပါသည္။

 ၿပီးေနာက္ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြ ကို ဆိုက္ကားေပၚ တင္ကာ ၿမိဳ႕အႏွံ႔ လွည့္ကာ သစ္ပင္စိုက္ေတာ႔သည္။
ဦးေငြ က စိုက္ၿပီးသည့္ သစ္ပင္ကို ၀ါးၿခံေလး ခတ္ေပးသည္။ တိရစာၦန္ေတြ ဖ်က္ဆီး မသြားႏိုင္ေအာင္ ဆူးကိုင္းေလးေတြ ကပ္ထားသည္။ ၿပီးေနာက္ ေျမအိုးေလးေတြ ကို သံမိႈေသးေသးျဖင့္ေဖာက္ ကာ ေရ အျပည့္ျဖည့္ၿပီး သစ္ပင္ေရ ရေအာင္ စီမံခဲ့သည္။ 

စုိက္ပ်ိဳးၿပီး သစ္ပင္မ်ားကို လည္း ေန႔စဥ္ နီးစပ္ရာေခ်ာင္းႏွင့္ ေရတြင္း မ်ားဆီက ေရကို သယ္ယူ ကာ ေရ လိုက္ေလာင္းသည္။ ပါလာ သည့္ တံျမက္ စည္းျဖင့္ လမ္းေပၚ က သစ္ရြက္ေတြ လိုက္လံ လွည္းက်င္းသည္။ လမ္းေပၚေရာက္လာ သည့္ ကိုင္းဖ်ားကိုင္းနားေတြကို လည္း လမ္းသြား လမ္းလာကားေတြ နဲ႔ လြတ္ေအာင္ အၿမဲခုတ္ေပးတတ္သည္။ 

သစ္ပင္ အကိုင္းႀကီး မ်ိဳးဆို ခုတ္ၿပီး အလကား လႊင့္မပစ္တတ္။ သစ္ပင္ေအာက္တြင္ လမ္းသြား လမ္းလာမ်ား ထိုင္ရေအာင္ ခံုတန္းေလးေတြ လုပ္ေပးထားျပန္သည္။ ဒါတင္ပဲလားမကေသး။ သူစိုက္ ထားတဲ့ သစ္ ပင္ေအာက္ မွာ သူ႐ိုက္ေပးတဲ့ ခုံေပၚထိုင္ ရင္း အေမာေျပေသာက္ရန္ အတြက္ ေရအိုးစင္ေလးမ်ားလည္း တည္ေပးထားတတ္ျပန္ပါေသးသည္။
 
ဦးေငြ က သူတင္ သစ္ပင္စိုက္႐ံု နဲ႔ အားမရ။ သူေမြး ထားသည္႔ သားသမီးခုနစ္ေယာက္ ကိုလည္း သူ႔လို သစ္ပင္ စိုက္ျဖစ္ေအာင္ ၀ါသနာ မ်ိဳးေစ့ေတြ ခ်ေပးသည္။ သားသမီးတစ္ေယာက္ေယာက္ ၏ ေမြးေန႔မ်ိဳး ဆို ဦးေငြ က သစ္ပင္ေလး တစ္ပင္ လိုက္စိုက္ေပးကာ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ ေပးတတ္သည္။ 

အဲဒီလိုေန႔မ်ိဳး ဆို ရွိတဲ့ သားသမီး အကုန္ ဆိုက္ကားေပၚတင္သည္။ ေရွ႕ကေဘာင္တန္းေပၚ မွာ တစ္ေယာက္ ၊ ေနာက္က ကယ္ရီယာေပၚမွာ တစ္ေယာက္၊ ေဘးက ဆိုက္ကားေပၚ သစ္ပင္စိုက္ ပစၥည္းေတြၾကား ႏွစ္ေယာက္ ၊ သံုးေယာက္ ၿပံဳတင္ကာ လူပေဒသာ ပင္ျဖင္႔ သစ္ပင္စိုက္ ထြက္သည္။ 

ဆိုက္ကားနဲ႔ မဆံ့ေတာ့ တဲ့ ကေလးေတြ က်ေတာ့ စက္ဘီးေလးေတြ စီးကာ လိုက္ခိုင္းသည္။ ကေလးေတြက သစ္ပင္စိုက္ ဖု႔ိ ေျမက်င္း တူးေပးရတာမ်ိဳး၊ ေရဆြဲေပးရတာ မ်ိဳး ကူညီေစခဲ့သည္။ ေနာက္ၿပီး သစ္ပင္သစ္ကိုင္း ခ်ဳိင္မည္ ဆိုလွ်င္ လမ္းသြားလမ္းလာ မ်ား ထိခိုက္မႈ မရွိေစဖို႔ ၀ါးလံုး တစ္လံုးေပၚ ပုဆိုးတစ္ထည္ ခ်ည္ေႏွာင္ ကာ သားသမီးေတြကို ကိုင္ေဆာင္ ထားခိုင္းခဲ့သည္ဟု ဦးေငြ သားသမီးမ်ားက ဆိုပါသည္။

ဦးေငြ က သားသမီး တင္လား ဆိုေတာ႔မဟုတ္။ ဦးေငြ သားသမီးခုနစ္ေယာက္ ရွိသည္႔ အနက္ အိမ္ေထာင္ က်ၿပီး သားသမီးမ်ား ၏ သမက္မ်ား၊ ေခြ်းမမ်ား ကိုလည္း သားသမီးမ်ား ကဲ့သို႔ပင္ ေမြးေန႔ေမြးရက္ မ်ား၌ သစ္ ပင္ေလးေတြ စိုက္ေပးတတ္ျပန္ပါေသးသည္။ 

သစ္ပင္မ်ားစြာ ပ်ိဳးေနရသည္မို႔ သစ္ပင္ပ်ိဳးလို႔ ရသည့္ အိုး အကြဲေလးေတြ ဘူးခံြ အေဟာင္းေလးေတြ ဆိုလွ်င္ သားသမီးမ်ားေရာ သား၊ သမက္၊ ေခြ်းမ မ်ားကိုပါ အခ်ိန္မေရြး ေနရာမေရြး သြားေကာက္ ခိုင္းတတ္သည္။ ငယ္တဲ့ ကေလးေတြ ကေတာ့ အိုးစုတ္ ခြက္စုတ္ေတြ လိုက္ေကာက္ ရတာ ရွက္ေတာ့ ဦးေငြက တစ္ခြန္းပဲေၿပာသည္။

 ‘‘ကုသိုလ္ေတြ ရတာ။ ခိုး စားတာမဟုတ္ဘူး’’ တဲ့။

ဦးေငြက ၈၄ လမ္း မီးပြိဳင့္နားေလာက္ကေန ဟိုး အေနာက္ဘက္ ေဂါ၀ိန္ နဲ႔ သေဘၤာက်င္းေတြ ဘက္ထိ သစ္ပင္ေတြ စိုက္သည္။ အဲသည္ေနရာတြင္ သာမက ဘုရားၾကီးနား၊ အမွတ္(၆)ကားဂိတ္၊ က်ံဳးေတာင္ ဘက္ တစ္ေလွ်ာက္၊ ေရႊက်ီးျမင္ဘုရား၊ ေပါက္ၿမိဳင္၊ ဖာသာလဖုန္းေက်ာင္း အစရွိသည့္ ေနရာတြင္မွာလည္း သစ္ပင္ေတြ စိုက္ခဲ႔ပါသည္။ 

ဦးေငြ က အရိပ္အာ၀ါသေကာင္းမြန္ေစမည္႔ သစ္ပင္ေတြ  ဦးစားေပးစိုက္သည္။ ကုကၠိဳ၊ တမာ၊ ထေနာင္း၊ မည္စည္၊ ဗာဒံ၊ ခေရ၊ တည္ပင္၊ ေညာင္ပင္ေတြ ျဖစ္သည္။ ပန္းသေျပ၊ စိန္ပန္း၊ သရက္၊ မဲဇလီ၊ သစ္ဆိမ္႔ အစရွိသည့္ အမ်ိဳးအစားစံု သစ္ပင္ေတြလည္း စိုက္ခဲ႔ပါသည္။
 
ဦးေငြ က သူစိုက္ ခဲ႔တဲ႔ သစ္ပင္ေလးေတြ နည္းနည္းၾကီးလာ၊ မာလာၿပီ ဆိုလွ်င္ သံျပား ကေလးေပၚ သေဘာၤေဆးၿဖင္႔ အပင္ နံပါတ္မွတ္၊ စာအခ်ိဳ႕ေရးထိုး ကာ အမွတ္သညာျပဳ လိုက္ တပ္တတ္သည္။ ထို သံျပားေလးေပၚတြင္ အပင္နံပါတ္ႏွင့္ အတူ ‘‘လူထုၾကီး အရိပ္ခိုဖို႔ စိုက္ထားေသာ သစ္ပင္ေပါင္း(……) ဦးေငြေကာင္းမႈ၊ နတ္လူ သာဓုေခၚေစေသာ္၊ သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓု’’ ဟူ၍ျဖစ္သည္။

 ဦးေငြသည္ သစ္ပင္ ၅၀၀ အား သံျပား ႐ိုက္နိုင္ ခဲ႔ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ေသာ သစ္ပင္ေပါင္းမွာ တစ္ေထာင္ခန္ ႔ရွိခဲ႔ သည္ဟု ဦးေငြ၏ သားသမီးမ်ားကေျပာသည္။

ဦးေငြ သစ္ပင္စိုက္သည္ ကို သိသူ တခ်ိဳ႕က ဦးေငြကို ေငြစေၾကးစ အနည္းငယ္ေပးၿပီ ဆိုလွ်င္ ဦးေငြက သစ္ပင္ စိုက္ရာတြင္ အသံုးျပဳမည့္ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာတတ္သည္။ တကယ္လည္း ဦးေငြက ေပးသြား သည့္ ေငြေၾကး ကို အိမ္စား အိုးထဲ မထည့္တတ္။ သစ္ပင္ စိုက္ဖို႔ လိုအပ္တဲ႔ ေရအိုး၊ ေရပံုး၊ ပ်ိဳးအိုးေလးေတြ ၀ယ္ခဲ႔ပါသည္။

အဲသလို သစ္ပင္ေတြ စိုက္၊ ပရဟိတေတြ လုပ္ခဲ့သည့္ ဦးေငြ တစ္ေယာက္ သူ႔သစ္ပင္ေတြ အတြက္ စိတ္ ထိခုိက္ခဲ့ ရသည့္ အခ်ိန္တစ္ခု ရွိခဲ႔ဖူးသည္။ ၿမိဳ႕လမ္းခ်ဲ႕ ဖို႔အတြက္ အေတာ္အတန္ႀကီးေနၿပီျဖစ္သည့္ သစ္ ပင္ေတြ ခုတ္သြားသည့္ အခါမ်ိဳးျဖစ္သည္။ 

သို႔ေသာ္ အမ်ားေကာင္းဖို႔ အတြက္ဆိုေတာ့ ဘာမွ် မတတ္ႏိုင္သည္မို႔ ဦးေငြ စိတ္သာ မေကာင္းေပမယ့္ သစ္ပင္ အစိုက္ေတာ့မပ်က္။ အသက္(၇၀)ေက်ာ္သည္ အထိ သစ္ပင္ေတြ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ ဆိုက္ကားျဖင့္ လိုက္လံ စိုက္ေနခဲ့တုန္း ျဖစ္သည္ဟု ဦးေငြ သားသမီးမ်ားက ဆိုသည္။

ဦးေငြက မကြယ္လြန္မီ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသိန္းေငြႏွင္႔ သားသမီးမ်ား၊ သမက္ႏွင့္ ေခြၽးမ မ်ားကိုေခၚကာ သူ ကြယ္ လြန္လွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေဆးတကၠသိုလ္သို႔ လွဴခ်င္သည့္ အေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္း လာခဲ႔သည္။ မိသားစုက သူ႔ ဆႏၵအတိုင္း အလြယ္တကူ ခြင့္ျပဳ႐ံု သာမက ဇနီးၿဖစ္သူ ေဒၚသိန္းေငြကပင္ ဦးေငြႏွင္႔ အတူ ေဆးတကၠသိုလ္ သို႔ ခႏၶာကိုယ္လွဴဒါန္း ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔သည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးေငြတို႔ လင္မယား ဘုန္းႀကီး ငါးပါးပင့္ကာ သရဏံဂုံ တင္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ လွဴဒါန္းခဲ့ပါေတာ့သည္။



 


မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ သစ္ပင္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီ စိုက္ခဲ႔ဖူးသည္႔ ဦးေငြ ကေတာ့ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အသက္(၇၆)ႏွစ္ အရြယ္ၿဖင္႔ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

ဦးေငြက ၁၂၇၆ ခု ဖြားမို႔ ယခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ (၁၀၀) ျပည့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဦးေငြ ကြယ္လြန္ သြားေပမယ္႔ ဦးေငြ အမွတ္တရ သစ္ပင္ စိုက္ပ်ိဳးပြဲေတြကို ႏွစ္စဥ္ ဦးေငြေမြးေန႔ေရာက္တိုင္း ဦးေငြ ကဲ့သုိ႔ပင္ စက္တပ္ယာဥ္ မသံုးဘဲ ဆိုက္ကားေတြ ကိုယ္စီျဖင့္ သစ္ပင္ စိုက္ပြဲေတြ က်င္းပလာသည္မွာ ေလးႀကိမ္ တိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ကြယ္လြန္ သြားၿပီျဖစ္သည့္ မႏၲေလး က သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာ မႀကီး အေမလူထု ေဒၚအမာ ကေတာ့ ဦးေငြ ကို ‘‘လူသာဓုေခၚ နတ္သာဓုေခၚ ပုဂၢဳိလ္ႀကီး’’ ေဆာင္းပါးျဖင့္ ေရးသား ဂုဏ္ျပဳခဲ့ဖူးၿပီး အဆို ပါေဆာင္းပါး ပါသည့္ မႏၲေလးသူ မႏၲေလးမ်ား စာအုပ္ အမွာတြင္ ဤသို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ဖူးသည္။

‘‘အလွဴ  ဆိုတာ ေငြေၾကးဓန ရွိၾကမွ လုပ္ႏိုင္တယ္ လို႔ အမ်ားအားျဖင့္ ယံုၾကည္ၾကတယ္ေလ။ ဆိုက္ကား သမားၾကီး ဦးေငြ ကေတာ့ ေငြေၾကး မရွိေပမယ္႔ ေစတနာေတြ၊ ေမတၱာေတြ၊ သဒၶါေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက ပူအိုက္ တဲ့ မႏၱေလးမွာ ေအးၿမတဲ့ အရိပ္ အာ၀ါသေတြေပးမယ့္ သစ္ပင္ေတြကို စိုက္ၿပီး လွဴခဲ့တယ္။ 

တစ္ေယာက္ခ်မ္းသာ ကိုယ့္ဖို႔ရွာ သတၱ၀ါ အေပါင္း ဆင္းရဲေၾကာင္းတဲ့။ ဟစ္တလာ တို႔ ဘုန္းမီးေနလ ထြန္း ပေတာ့ ဥေရာပ တစ္တိုက္လုံး မီးေလာင္ျပာက်ၿပီး လူေတြ အနႏၲ ေသေက်  ဒုကၡေရာက္ခ႔ဲရတယ္။ 

လူ႔ေလာက ဆိုတာ ဒီလို ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳး ေပၚေပါက္ခ်င္ ရင္ ေပၚေပါက္ လာတာပဲ။ ဦးေငြလို ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲ ဆင္းရဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ခြန္အား မဲ့မဲ့ ေမတၱာေစတနာေကာင္းမြန္ျဖဴစင္ ရင္ လူေတြ အမ်ားႀကီးကို ခ်မ္းသာ သုခ ရေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာပဲဆိုၿပီး ဒီလို သူေတာ္စင္ႀကီး အေၾကာင္းကို လည္း ေရးသားေမာ္ကြန္း တင္ခဲ့တာပါ’’ ဟု ေျပာၾကား ခဲ႔ပါသည္။


မႏၲေလး မွာေတာ့ ေႏြက တစ္စတစ္စ ပူျပင္းလို႔ လာပါၿပီ။ ဦးေငြ မရွိေတာ့ေပမယ့္ ဦးေငြ စိုက္ထားသည့္ သစ္ပင္ေတြ ကေတာ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ကို အရိပ္အာ၀ါသေကာင္းစြာေပးကာ ေအးျမေနဆဲ။



 ညီညီေဇာ္
From...  http://www.searchmyanmar.com/link/frame/cid/47142