လ၇ိပ္ခ်ိဳ: သုဘ လုလင္ ႏွင့္ ျပႆ နာ (၁၄) ခ်က္ ..... အပိုင္း (၁၄)

Saturday, March 7, 2015

သုဘ လုလင္ ႏွင့္ ျပႆ နာ (၁၄) ခ်က္ ..... အပိုင္း (၁၄)

၁၀။ စည္းစိမ္ ဥစၥာ မ်ားျပားရျခင္း
**************************
ကိေလသာ အညစ္အေၾကးတို ႔ကင္းစင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ သည္ သုဘလုလင္ အား " "ဒကာေတာ္ သုဘလုလင္ ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ အမ်ိဳးသမးီ သည္ေသာ္ လည္းေကာင္း အမ်ိဳး
သား သည္ေသာ္လည္းေကာင္း ေပးလႉေလ့ရိွသည္ျဖစ္၏ (အလႉဒါနျပဳ ေလ့ရိွသည္)

သာမဏ အားေသာ္လည္းေကာင္း ျဗာဟၼဏ အားေသာ္ လည္းေကာင္း ထမင္း ကို လည္းေကာင္း(ဆြမ္း) ၊ အေဖ်ာ္ယမကာ ကို လည္းေကာင္း၊ အဝတ္ ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယာဥ္ ကိုေသာ္လည္းေကာင္း
ပန္း, နံသာ, နံသာေပ်ာင္း ကိုလည္းေကာင္း၊ အိပ္ရာေနရာ,ေက်ာင္း,ဆီမီး ကိ ုလည္းေကာင္ေပး လႉတတ္ သည္ ျဖစ္၏။

ထို ပုဂိၢဳလ္ သည္ ဤသို႔ျပည့္စုံေနေသာ (ဝါ)ျဖည့္က်င့္ ထားေသာ ဤသို႔ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ ထား အပ္ေသာ ထို ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ၏ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ စုတိျပတ္ေႂကြေသလြန္ သည္ မွ ေနာက္ ကာလ ၌ ဤသို႔ ျပည့္ျပည့္ စံုစံု ျပဳက်င့္၍ ထား အပ္ေသာ ဤသို႔ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္၍ ထားအပ္ေသာ ထို ဒါန ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ စုတိျပတ္ေႂကြေသလြန္သည္ မွေနာက္ ကာလ ၌ ေကာင္းမႈျပဳသူ သုစ႐ိုက္ သမားတို႔ ရဲ႕ လားေရာက္ရာ ျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္ေလာကသို႔ ကပ္ေရာက္ရေပ၏။

ကိုယ္ခႏၶာ ၏ ပ်က္စီးျခင္း ေၾကာင့္ စုတိျပတ္ေႂကြေသလြန္ သည္မွေနာက္ ကာလ၌ ေကာင္းမႈျပဳသူ သုစ႐ိုက္ သမား တို႔ရဲ႕ လားေရာက္ရာျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္ေလာကသို႔ အကယ္၍ မစိုက္ေရာက္ခဲ့သည္ျဖစ္ျငား အံ့ အၾကင္ အၾကင္ ဘုံဘဝ ၌ အၾကင္ အၾကင္ လူ႔ေလာက ၌ အၾကင္ အၾကင္ အမ်ိဳးအႏြယ္ ၌ ပဋိသေႏၶ အားျဖင့္ျဖစ္ေပၚလာ ရ၏။ ထိုထို အမ်ိဳးအႏြယ္ ၌ "မဟာေဘာဂ" မ်ားျပားသာ စည္းစိမ္ ဥစၥာရိွသည္ ျဖစ္၏။ "ဟု ေဟာေတာ္မူ အပ္ခဲ့ပါသည္။

ပဥၥသီလ သမာဒါနိယ မေထရ္
***********************
ပဥၥသီလ သမာဒါနိယမေထရ္ အေလာင္းေတာ္ သည္ အေနာမဒႆီ ျမတ္စြာဘုရား မပြင့္ မီ ေ႐ွးေ႐ွး ဘုရား႐ွင္ တို႔၏ သာသနာေတာ္ အတြင္းဝယ္ ေကာင္းမႈမ်ိဳးေစ့ တို႔ကို (ဝိဇၨာ စရဏ ဟူေသာ အဓိကာ ရေကာင္း မႈ) က်ဲခ် စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ ၿပီးသားျဖစ္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းမလွ သျဖင့္ အေနာမဒႆီ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္တြင္ သူဆင္းရဲမ်ိဳး ၌ လူျဖစ္ ခဲ့ရပါသည္။

စႏၵဝတီ မင္းေနျပည္ေတာ္ ၌ အလုပ္သမား (အခစား)ျဖစ္ခဲ့ရပါ သည္။ သူတပါးအလုပ္ ကို ေၾကာင့္ၾကစိုက္ ရေသာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳခြင့္ မရေသာအခါ "ငါသည္ အပါယ္ေလးဘံု မွမည္သို႔ မည္ပံုလြတ္မည္ နည္း၊

ဒီ ဆင္းရဲ ဒုက ၡမွ မည္သို႔ လြတ္မည္နည္း"ဟု စဥ္းစားမိ ပါသည္။ လႉဖြယ္ဝတၱဳ တို႔ကို မလႉဒါန္းႏိုင္ေသာ ဆင္းရဲသားျဖစ္ျခင္း ေၾကာင့္ ငါးပါး သီလ သာလ်င္ ျဖည့္က်င့္ ၍ေကာင္းစြာေဆာက္တည္ မည္ ဟု စဥ္းစား မိခဲ့ပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရား ႐ွင္၏ လက္်ာရံ တပည့္ႀကီး အ႐ွင္နိသဘ မေထရ္ ထံသို႔ သြားေရာက္ကာ ငါးပါးသီလ ခံယူ၍ အႏွစ္ တစ္သိန္း ပတ္လုံး မက်ိဳးမေပါက္ မေျပာက္ မက်ားေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ ပါသည္။
ဘုရား႐ွင္ ၏ သာသနာေတာ္ အတြင္းဝယ္ ထိုကဲ့သို႔သီလကို ေဆာက္တည္ ၍ မိမိတတ္ အားသမ်ွ ဆြမ္း တစ္ဇြန္း၊ ပန္းတစ္ပြင့္ စသည္ျဖင့္ေလာင္းလႉခဲ့ပါသည္။

သီလတည္း ဟူေသာေျမေပၚ ၌ ရပ္၍ က်ဲခ်ေသာ ဒါန မ်ိဳူေစ့ တို႔ သည္ ႀကီး မားေသာ အက်ိဳူးကို ျဖစ္ေစပါ သည္။ ေသခါနီး ကာလ ၌ မိမိျပဳခဲ့ေသာ သီ လ ကို ဆင္ျခင္ေသာ အခါ မက်ိဳးမေပါက္ မေျပာက္မက်ား သျဖင့္ အလြန္ ဝမ္းေျမာက္စြာ ျဖစ္၍ေသဆုံးရပါသည္။ (မိမိ သည္ေသဆုံးေသာ အခါ ေကာင္းရာသို႔ေရာက္ ရိွမည္ ကို သိရ သျဖင့္) ေသဆုံးၿပီးေနာက္ နတ္ျပည္ သို႔ေရာက္ရပါသည္။

ထို သီလ ကုသိုလ္ တို႔ ၏ စြမ္းအားေၾကာင့္ လူမင္း စည္းစိမ္၊ နတ္မင္း စည္းစိမ္၊ စၾကဝေတး မင္း စည္းစိမ္ တို႔ ကို အႀကိမ္မ်ား စြာခံစားရပါသည္။ အေနာမဒႆီ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ မွ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ တိုင္ေအာင္ တစ္သေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာ တစ္သိန္း တို႔ ကာလပတ္လုံး အပါယ္ေလးဘံု သို႔တစ္ခါမွ မက်ေရာက္ခဲ့ပါ။

ထိုသို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ သံသရာ က်င္လည္စဥ္ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ၾကံဳရခဲ လွသ ျဖင့္ အလြန္ ရႏိုင္ခဲေသာ အခြင့္ အေရး ကို အသုံးခ်ႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရား ပြင့္ထြန္းေသာ အခါ ကေလး ဘဝ၌ ပင္ ငါးပါးသီလ အေၾကာင္း နာၾကားရစဥ္ ပီတိျဖစ္ မိ၍ သစၥာေလးပါးႏွင့္ စပ္ေသာ စကားကို နာၾကားရ သျဖင့္ ထိုစကားတို႔ အဆုံး တစ္ထိုင္ထဲ
ႏွင့္ အရဟတၱဖိုလ္ ကို ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။