IC Founder ႀကီး “ေစာဘြဲ႕မွဴး” ကို အဖြဲ႕သားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ရစဥ္။
ကုိဘြဲ႕အေၾကာင္း က ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ ေရးစရာေတြ အမ်ားႀကီး ပါပဲ။ ဒီလုိ စာတစ္ပုဒ္ နဲ႔ သူ႔ အေၾကာင္း ေပၚ လြင္ေအာင္ ေဖၚျပဖုိ႔ ဆုိတာ မလြယ္လွ ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တတ္ႏုိင္ သေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိတဲ့ သူ႔ အေၾကာင္း အခ်ိဳ႕ကုိ ပရိသတ္ေတြ လည္း သိရေအာင္ ေျပာျပပါ့မယ္။
သူဟာ
ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ တစ္ေယာက္ပါ။ ပထမဆံုး သူနဲ႔ စေတြ႕တာကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ေဆး တကၠသုိလ္ ပထမႏွစ္ ၿပီးခါနီး ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ေလာက္မွာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ က ဂစ္တာ ကုိ ရွစ္တန္း ေလာက္ ကတည္း က တီးခဲ့ေတာ့ စနစ္ တက် မ ဟုတ္ေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ေလး တီး တတ္ေနပါၿပီ။ ေဆးေက်ာင္းမွာဆုိ လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႕ လက္သံေတြ ခ်ည္းပဲ ဆုိပါေတာ့။ ေဆးေက်ာင္း မွာ ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ ဆရာ၀န္ေပါက္စေတြကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ Convocation Dinner ကုိ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။
ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသား Fresher တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ဟာ အရမ္း ကုိ ပါ၀င္ တီးခတ္ေဖ်ာ္ေျဖ ခ်င္ခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံ အရ ေနာက္ဆံုးႏွစ ္ေက်ာင္းသားေတြ ရဲ႕ တီး၀ုိင္း ကပဲ တီးခတ္ခြင့္ ရေတာ့ သိပ္ပါ ခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတန္းက ေက်ာင္းသားေတြ တီးလုိ႔ မရလည္း ဆုိမယ္ကြာ ဆုိၿပီး စာရင္းသြင္းၾက ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆုိမယ့္သူ မ်ားလြန္းေတာ့ ေဖ်ာ္ေျဖခ်ိန္ နဲ႔ လူဦးေရ မေလာက္ မင ျဖစ္ၾကေတာ့ အသံစစ္ ပဲြ (Audition) က်င္းပၿပီး လူေရြးခ်ယ္ ဖုိ႔ စီစဥ္ရပါတယ္။ ဒါကလည္း ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ဆုိမယ့္ သူေတြက သတ္မွတ္ အေရ အတြက္ထက္ မ်ားေနၾကမုိ႔ ႏွစ္တုိင္း လူေရြးခ်ယ္ပြဲ က်င္းပေနၾကပါ။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အသံ စစ္ဖုိ႔ Professional အႏုပညာရွင္ေတြ ဖိတ္တဲ့ အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းက တတိယႏွစ္ တက္ေနတဲ့ ကုိ၀င္းစည္သူ (အခု Medi Myanmar ပုိင္ရွင္) က သူ႔ရဲ႕ ဆရာျဖစ္တဲ့ ေစာဘြဲ႕မွဴး ကုိ ဖိတ္ေခၚေပးခဲ့ပါတယ္။
ကုိ၀င္းစည္သူ က အဲဒီႏွစ္ ေဖ်ာ္ေျဖမယ့္ တီး၀ုိင္း မွာ Keyboardist ပါ။ အရမ္းလည္း ေတာ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ကုိဘြဲ႕ ကုိ နာမည္ႀကီး Guitarist တေယာက္ အျဖစ္ သိရွိထား ခဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ Keyboard သမား ရဲ႕ ဆရာလုိ႔ သိရ ခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ အံ့ၾသမိပါတယ္။ (Emperor Band က “Leonard ေမာင္ေမာင္လြင္” ဟာလည္း ကုိဘြဲ႕ ရဲ႕ တပည့္ အရင္းပါ။)
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း သူ႔ရဲ႕တပည့္ေတြ ကုိ ဂီတေလာက ရဲ႕ နယ္ပယ္ အသီးသီး မွာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား သူေတြ အျဖစ္ သိလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူဟာ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္ လာရင္ အကုန္ ကၽြမ္းက်င္ႏွံ႔စပ္ၿပီး “ဆရာတဆူ” ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီ ေဆးေက်ာင္းပြဲ အတြက္ သီခ်င္း တုိက္ၾကတဲ့ အခါမွာ လုိအပ္ တာေတြကုိ သင္ၾကား၊ ညႊန္ျပေပးဖုိ႔ သူက သီခ်င္းတုိက္ ရက္တုိင္း လာေပးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းသားေတြ က ကၽြန္ေတာ္ တီးတတ္ တာကုိ သိေတာ့ ေနရာေပးတဲ့ အေနနဲ႔ အခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြ ကုိ ပါ၀င္ တီးခတ္ေစခဲ့ ရင္း နဲ႔ သူကလည္း လုိအပ္ခ်က္ေတြ ကုိ ေျပာျပရင္း နဲ႔ မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ရဲ႕ တပည့္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေငြေရးေၾကးေရး အေၾကာင္း လံုး၀ မေျပာ ဘဲနဲ႔ ေစတနာ အျပည့္နဲ႔ သင္ၾကားေပးခဲ့ တာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႕ကုိ ခ်စ္ၾကၿပီး ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား တဲ့ တပည့္ေတြ အမ်ားႀကီး ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ ခဲ့တဲ့ ဆရာ တေယာက္ ျဖစ္ ခဲ့တာ ေနမွာပါ။
ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပင္ပ မွာ ဖြဲ႕ထားတဲ့ တီး၀ုိင္း အတြက္ သင္ၾကားျပသ ေပးတာ အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖြဲ႕ အတြက္ ေတးသီခ်င္းေတြကုိ ပါ သူေရးေပးခဲ့ ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူဟာ ေန႔ေရာ၊ ညပါ ေတြ႕ၾကရင္း အလြန္ ရင္းႏွီး ခင္မင္တဲ့ ဆရာ တပည့္ ဘ၀ကုိ မေမွ်ာ္လင့္ ဘဲ ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္။
သူ႔အေၾကာင္းေျပာရရင္ မပါ မျဖစ္တာ ကေတာ့ သူ အစားအေသာက္ အလြန္ ခံုမင္တဲ့ အေၾကာင္းက ထိပ္ ဆံုး ကပါ။ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ စေတြ႕ခ်ိန္ မွာ သူဟာ အရင္က “ဆုိးသြမ္း မူးယစ္ ခဲ့တဲ့ ေစာဘြဲ႕မွဴး” မဟုတ္ေတာ့ ဘဲ သူ ကုိးကြယ္ တဲ့ “ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ေကာင္း တေယာက္” ျဖစ္ေနပါၿပီ။
မူးယစ္ေဆး၀ါး၊ ေဆးလိပ္၊ အရက္ အားလံုး ကုိ စြန္႔လႊတ္ ခဲ့ၿပီး ပါၿပီ။ သူ ကြယ္လြန္ခ်ိန္ အထိ လံုး၀ စြန္႔ လႊတ္ႏုိင္ ခဲ့ တာပါ။ ဒါေတြ ရဲ႕ ေနရာမွာ အစားအေသာက္ နဲ႔ မ်ား အစားထုိး သလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ သူမတူေအာင္ စားရင္း နဲ႔ အ၀လြန္တဲ့ အဆင့္ကုိေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ ဟာလည္း ငယ္ငယ္ ကတည္းက ၀ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး အစား အေသာက္ ႀကိဳက္တာေတြ လည္း အတူ တူျဖစ္ေနေတာ့ ဆရာ တပည့္ႏွစ္ေယာက္ အတြဲ ညီခဲ့ ၾကပါတယ္။ မနက္ အေစာႀကီး ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ မိဘေတြ အိမ္ျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေထာ္ေလးလမ္း ကုိ သူစီးေနက် ေလးဘီး ကားေလးနဲ႔ ေရာက္လာ တတ္ပါတယ္။
(ေသသည္ အထိလည္း ကုိယ္ပုိင္ ကား မရွိခဲ့ ပါဘူး။)
ၿပီးရင္ ေအာက္ကေန တျပြတ္ျပြတ္ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ကုိ ေခၚတတ္ ပါတယ္။ ထြက္ၾကည့္ရင္ “ကုိကုိ.. ၀က္သား သြား စားၾက ရေအာင္” ဆုိၿပီး ေျပာပါတယ္။ ၀က္သား ကုိေတာ့ အလြန္ ႀကိဳက္တတ္ခဲ့သူ ပါ။ ၿပီးရင္ ဆရာ တပည့္ ႏွစ္ေယာက္ (၁၉) လမ္း ဘက္ က ၀က္သားနဲ႔ ၾကာဇံ ကုိ မနက္စာ တ၀ႀကီး အုပ္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ က ႏွစ္ပန္းကန္ေလာက္ ဆုိ ဆက္ မစားႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ ကေတာ့ (ပုိတယ္ မထင္ၾက ပါနဲ႔) (၇) ပြဲ၊ (၈) ပြဲ က အသာေလး ပါပဲ။ တခါ တေလ စားၿပီး ေခါင္းထဲ က မူးလုိ႔ မထႏုိင္ဘဲ ဆုိင္မွာ ဆက္ ထုိင္ေနၾက ရပါတယ္။
တခါ ကလည္း သူေနတဲ့ (၃၇) လမ္း အိမ္ေအာက္ မွာ ဖြင့္တဲ့ အုန္းႏုိ႔ေခါက္ဆြဲ ဆုိင္မွာ (၇) ပြဲေလာက္ စားၿပီး မထႏုိင္ေတာ့ ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ကုိ ဖုန္းဆက္ေခၚလုိ႔ သြားၿပီး စားထား တဲ့ ေခါက္ဆြဲ ဖုိးေတြရွင္း (စားထားတဲ့ ပန္းကန္ေတြ ထပ္ထား တာမွ အမ်ားႀကီး ပါပဲ)၊ သူ႔ကုိ မႏုိင္မနင္း တြဲေခၚရင္း သူ႔အိမ္ ပထမထပ္ ကုိ ပုိ႔ခဲ့ရ ပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ အထိ စားတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ မစားျဖစ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ စားေနရင္း လက္လြန္ သြားလုိ႔ ပုိက္ဆံ မေလာက္ေတာ့ရင္ လည္း ကၽြန္ေတာ့္ ကုိ လွမ္းေခၚ ၿပီး ပုိက္ဆံ လာရွင္းခုိင္းတတ္ ပါတယ္၊
ေနာက္တခု ကေတာ့ အပူအပင္ မရွိတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ တီး၀ုိင္း ခေတြ ရလုိ႔ ပုိက္ဆံရွင္းရင္ ရတဲ့ ပုိက္ဆံ ကုိ လက္ထဲ မွာ ဆုတ္ကုိင္ၿပီး (ပုိက္ဆံအိတ္ မကုိင္တတ္ ပါဘူး) သူ႔မိသားစု ကို ကားငွားၿပီး သူ႔ဆီ လာခုိင္းပါတယ္။ (မိသားစု ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ေနရာ မွာ လည္း စံျပပါပဲ။)
ေရာက္လာရင္ သူ႔ဇနီး မေဖာ၀ါး နဲ႔ ကေလး ဗုစုခရုေတြ ကုိ ေခၚၿပီး ၀က္သား သြားစား၊ Video အေခြ ၀င္ငွား၊ အိမ္ျပန္ၿပီး မိသားစုနဲ႔ တေနကုန္ Video ၾကည့္ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႔ အတြက္ ပူပင္ျခင္း ေသာကေတြ သူ႔ဆီမွာ ဘယ္ေသာ အခါမွ မေတြ႕ခဲ့ရပါဘူး၊
သူ႔ အေၾကာင္းေျပာရင္ “ခ်စ္စမ္းေမာင္” အေၾကာင္း လည္း ခ်န္ထားလုိ႔ မရပါဘူး။ သူဟာ ခ်စ္စမ္းေမာင္ ကုိ သူ႔ သားသမီး အရင္းနဲ႔ မျခား သံေယာဇဥ္ တြယ္ၿပီး ပညာ အေမြေတြ ေပးခဲ့တာ ပါ။ ေအာင္ျမင္မႈ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ကုိလည္း သူကုိယ္တုိင္ ပဲ ဆြဲတင္ေပးခဲ့ သူပါ။ သူက ခ်စ္စမ္းေမာင္ ကုိ “ဖုိးခြားေလး” လုိ႔ ေခၚ ပါ တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က်န္ အဖြဲ႕သားေတြ က ညီေလး အရြယ္မုိ႔ “ညီေလး” လုိ႔ေခၚၾကရင္း က ဂီတေလာက ထဲ မွာေတာ့ “ကုိညီေလး” လုိ႔ သူ႕ကုိ ေခၚၾကပါတယ္။
အဲဒီ ဖုိးခြားေလး ကုိ အိမ္မွာ သင္၊ Studio မွာ သင္၊ ေခြေတြ မွာ ၀င္တီးခုိင္းရံုတင္ မကဘဲ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ ကုိ ေခၚလာၿပီး Guitar Lesson ေခြေတြ ကုိ ျပေလ့ ရွိပါတယ္။ (အဲဒီေခတ္ က ေအာက္စက္ လုိ႔ ေခၚတဲ့ Video Deck က အိမ္တုိင္း မွာ မရွိေသးပါဘူး။) ျပီးရင္ စင္ေပၚတင္ၿပီး ပြဲထုတ္ေပးပါတယ္။
နာမည္ ရမယ့္ တီးလံုးေတြ ကုိ သူ မတီး ဘဲနဲ႔ ခ်စ္စမ္းေမာင္ ကုိ ေပးတီးပါတယ္။
ဘာတဲ့ ….. “အသက္ (၁၇ )ႏွစ္ ပဲ ရွိေသးတဲ့ ျမန္မာျပည္ ရဲ႕ အသက္ အငယ္ဆံုး Guitar သူရဲေကာင္းေလး ခ်စ္စမ္းေမာင္ ျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား…..”ဆုိတာ သူကုိယ္တုိင္ ေၾကျငာေပးခဲ့တာပါ။
ဒီလုိ ဆရာမ်ိဳး ေလာကႀကီး မွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိႏုိင္မလဲလုိ႔ ေတြးၾကည့္မိ ပါေသးတယ္၊
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ Symphony တီး၀ုိင္း၊ ေနာင္ Iron Cross ဆုိၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္ အထိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဘယ္သူ မွ မသိလုိ႔ “ေစာဘြဲ႕မွဴး ဦးစီးေသာ” ဆုိၿပီး အမည္ေပး ေၾကာ္ျငာ ခဲ့ရပါတယ္။
ဒါကုိ သူက ေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ နာမည္ႀကီး လာၿပီး ေနာက္ေျပာင္ စကားႏုိင္ လုၾကတဲ့ အခါမွာ “မင္း တုိ႔ ကုိ အခုမွ လူသိတာ၊ အရင္ ကေတာ့ ‘ေစာဘြဲ႕မွဴး ဦးစီးေသာ’ ဆုိၿပီး လုပ္ခဲ့ ရတဲ့ေကာင္ေတြ” ဆုိၿပီး အႏုိင္ ယူတတ္ပါတယ္။
ရီစရာ အလြန္ ေျပာတတ္ သလုိ Own Tune ေတြလည္း ေျပာတတ္ ပါတယ္။ Own Tune ေတြ တကယ္ အေရးေကာင္း သလုိ မဟုတ္တာ ကို ဟုတ္ေအာင္ ဇာတ္လမ္း စဥ္ၿပီး Own Tune လုပ္တတ္ ပါတယ္။ ရီစရာ အေၾကာင္း တခုကုိ ရခုိင္ က လာတဲ့ သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ရခုိင္မွာ တုန္းက ဆုိၿပီး Own တတ္သလုိ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ က လာတဲ့ သူနဲ႔ေတြ႕ရင္ တခါက ျမစ္ႀကီးနားမွာ ဆုိၿပီး ေျပာတတ္ပါတယ္။
အျမဲ အတူေနၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္ေတာ့ အေၾကာင္း သိေတြမို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က လူေရွ႕မွာ သူ႕ကုိ “ကုိဘြဲ႕ Own ျပန္ၿပီ” လုိ႔ ေျပာရင္ သူက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိ “ေခြးသားေလးေတြ” ဆုိၿပီး ဆဲတတ္ ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စိတ္ မဆုိးပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကလည္း အစ သန္ေတာ့ တခါက သူ႔ကုိ “ကိုဘြဲ႕ ဒီႏွစ္ ရုပ္ရွင္ေနာက္ခံေတး နဲ႔ အကယ္ဒမီ ရမယ္ ၾကားတယ္” ဆုိၿပီး ေနာက္ၾကပါတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိ အမွတ္ မရွိဘဲ တကယ္ယံုၿပီး ပြဲမွာ ၀တ္ဖုိ႔ Suit ေတြ ဘာေတြ တကယ္ သြားအပ္ေန ပါၿပီ။
အစ အေနာက္ အသန္ဆံုး ခင္ေမာင္သန္႔ က “ကုိဘြဲ႕… အကယ္ဒမီ ပြဲ တက္မယ္ ဆုိရင္ မုတ္ဆိတ္ပါ ရိပ္ရ မယ္” ဆုိၿပီး ေနာက္တာ တကယ္ ယံုၿပီး မုတ္ဆိတ္ ရိတ္မယ္ လုပ္ေတာ့ မွ မနည္း ျပန္ျဖည္ ယူရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကလည္း ပီျပင္ေအာင္ ရုပ္ရွင္ ဒါရုိက္တာေတြ၊ မင္းသား မင္းသမီးေတြက အစ ဖုန္းဆက္ခုိင္းၿပီး အပီအျပင္ စီစဥ္ ခဲ့တာကုိး။
Iron Cross ျဖစ္တည္စ အခ်ိန္မွာ အလုပ္ကလည္း သိပ္ မရ၊ အားလံုး ကလည္း Session ထြက္တီးၾကနဲ႔ Iron Cross ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ တေယာက္တည္း ျဖစ္ေနခဲ့ဖူး ပါတယ္။ ကိုဘြဲ႕ နဲ႔ ခ်စ္စမ္းေမာင္ က Success နဲ႔သြား တီး (Success က စုိးလြင္လြင္၊ ကုိင္ဇာ တုိ႔ နဲ႔ အရမ္း နာမည္ ရေနတဲ့ အခ်ိန္) ၊ ခရမ္း နဲ႔ ခင္ေမာင္သန္႔ က New Wave နဲ႔ Session သြားခုတ္၊ Keyboards ကလည္း Permanent မျဖစ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ ဆုိပါေတာ့။
တစ္ရက္ မွာ ကၽြန္ေတာ္ က အဖြဲ႕သား အားလံုးကုိ အစည္း အေ၀းေခၚပါတယ္။ Session ဆက္တီးေနၾကမယ္ ဆုိရင္ Iron Cross ဆုိတာ လည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ Session ဆက္တီးၾကမယ္ ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ တီး၀ုိင္း က ထြက္မယ္။ မတီးဘဲ တလ၊ ႏွစ္လ ေလာက္ ေအာင့္ေနမယ္ ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ ရေအာင္ ရွာေပးမယ္ ဆုိၿပီး ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္း ကုိ အခုေျပာျပ ရတာက အဲဒီ့ အခ်ိန္တုန္းက ကုိဘြဲ႕မွဴးနဲ႕ ခင္ေမာင္သန္ ႔က လြဲရင္ အားလံုးက လူပ်ိဳေတြပါ။ အဲဒီေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ ရဲ႕ သားေကၽြးမွဳ၊ မယားေကၽြးမွဳ ေတြ ကုိ ကုိယ္ခ်င္း မစာတတ္ ခဲ့ဘဲ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္ တာ တခုတည္းၾကည့္ၿပီး ေျပာခဲ့ မိတာကုိ ကုိယ္ အိမ္ေထာင္က်မွ သိခဲ့ရ လုိ႔ပါ။
ခင္ေမာင္သန္႔ က အိမ္ေထာင္သည္ ဆုိေပမယ့္ သူ႔ထက္ စာရင္ ကေလး ဗုစုခရုေတြ အမ်ားႀကီး နဲ႔ ကိုဘြဲ႕ အတြက္ Session မတီးရေတာ့ရင္ ၊ Iron Cross အေနနဲ႔ လည္း အလုပ္ မရေသးခင္ သူ႔ မိသားစု တစုလံုး ရပ္တည္ေရး အတြက္ တကယ့္ ကုိ ရင္ေလးစရာပါ။
ဒါေပမယ့္ ကိုဘြဲ႕ ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖြဲ႕သားေတြ ကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ယံုၾကည္တဲ့ စိတ္ တခုနဲ႔ ပဲ Session တီးတာ ကုိ ရပ္ပစ္ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့ အခ်ိန္က သူ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ ရင္ ေျပာေနၾက စကားေလးေတြ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
“ကုိကုိ ……. အလုပ္ျမန္ျမန္ ရွာေပးေနာ္၊ ဒီမွာ ငတ္ကုန္လိမ့္မယ္ တဲ့….။”
ကၽြန္ေတာ္ က ၾကိဳးစားေနတဲ့ အေၾကာင္း၊ လက္ရွိ အေျခအေန ကုိ ရွင္းျပေတာ့မွ “ေနာက္တာပါ ကြာ…. I believe in you” ဆုိၿပီး ျပန္ေျပာတတ္ ပါတယ္။ အဲဒီ့ လုိ သူဟာ “ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္” အေနနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီး အဖြဲ႕ အေပၚမွာ ယံုၾကည္ အနစ္နာ ခံခဲ့လုိ႔လည္း Iron Cross ဆုိတာ ျဖစ္လာ ခဲ့တာပါ၊
အျမဲလုိ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနက် ဆုိေတာ့ ေနာက္ဆံုး သူတကယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ လုိ႔ Studio ကေန အိမ္ျပန္ မယ္လုပ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က ေနမေကာင္းတာ ကုိ အေၾကာင္းျပၿပီး Video ျပန္ၾကည့္ မလုိ႔လား ဆုိၿပီးေတာင္ ေနာက္ ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ ေဆးရံုတင္လုိက္ ရၿပီ ဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုိက္သြား တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ စကား မေျပာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
သူ ဆံုးေတာ့ (၃၉) ႏွစ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။အ၀ လြန္ၿပီး ေရာဂါေပါင္းစံု ျဖစ္ေနတဲ့သူ ဆုိေတာ့ အဆုတ္ အေအး ပတ္ၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ရာ က ေဆးရုံတက္ လုိက္ရၿပီး အိမ္မျပန္ႏုိင္ေတာ့ ဘဲ သူခ်စ္တဲ့ မိသားစု၊ သူခ်စ္တဲ့ Iron Cross နဲ႔ သူ႔ ပရိသတ္ေတြ ကုိ ခြဲသြားခဲ့ရတာပါ။
ကုိၿငိမ္းခ်မ္းေအး အေန နဲ႔ ကိုဘြဲ႕ အမွတ္တရ မိုးမခ အြန္လိုင္း မီဒီယာ မွာ ဒီလို စီစဥ္ေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကုိဘြဲ႕ အေၾကာင္း ကုိ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ က်င္လည္ ခဲ့တဲ့ ဘ၀အစံု မွာ အမွတ္ရစရာေတြ ကလည္း မ်ားလြန္းလွပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေရးျပခဲ့တာေတြ က သူ႔ ပံုၾကမ္းေလးေပၚရံုေလာက္ ျဖစ္မယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ေရးရက်ိဳး နပ္ပါၿပီ။
ေဒါက္တာကုိကုိလြင္ (Iron Cross)
၂၄၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၃
Credit : မိုးမခ
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ကာလ (၂၈ မတ္လ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္) ။
IC Founder ႀကီး “ေစာဘြဲ႕မွဴး” ကို အဖြဲ႕သားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ရစဥ္။
ဒီပံု ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ IC အဖြဲ႕သားေတြ ဘယ္ေလာက္ စည္းလံုးၾကတယ္၊ ေစာဘြဲ႕မွဴးကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ခင္ၾကတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရမွာပါ။
From... Lay Phyu Crazy
ကၽြန္ေတာ္ က ဂစ္တာ ကုိ ရွစ္တန္း ေလာက္ ကတည္း က တီးခဲ့ေတာ့ စနစ္ တက် မ ဟုတ္ေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ေလး တီး တတ္ေနပါၿပီ။ ေဆးေက်ာင္းမွာဆုိ လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႕ လက္သံေတြ ခ်ည္းပဲ ဆုိပါေတာ့။ ေဆးေက်ာင္း မွာ ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ ဆရာ၀န္ေပါက္စေတြကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ Convocation Dinner ကုိ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။
ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသား Fresher တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ဟာ အရမ္း ကုိ ပါ၀င္ တီးခတ္ေဖ်ာ္ေျဖ ခ်င္ခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံ အရ ေနာက္ဆံုးႏွစ ္ေက်ာင္းသားေတြ ရဲ႕ တီး၀ုိင္း ကပဲ တီးခတ္ခြင့္ ရေတာ့ သိပ္ပါ ခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတန္းက ေက်ာင္းသားေတြ တီးလုိ႔ မရလည္း ဆုိမယ္ကြာ ဆုိၿပီး စာရင္းသြင္းၾက ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆုိမယ့္သူ မ်ားလြန္းေတာ့ ေဖ်ာ္ေျဖခ်ိန္ နဲ႔ လူဦးေရ မေလာက္ မင ျဖစ္ၾကေတာ့ အသံစစ္ ပဲြ (Audition) က်င္းပၿပီး လူေရြးခ်ယ္ ဖုိ႔ စီစဥ္ရပါတယ္။ ဒါကလည္း ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ဆုိမယ့္ သူေတြက သတ္မွတ္ အေရ အတြက္ထက္ မ်ားေနၾကမုိ႔ ႏွစ္တုိင္း လူေရြးခ်ယ္ပြဲ က်င္းပေနၾကပါ။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အသံ စစ္ဖုိ႔ Professional အႏုပညာရွင္ေတြ ဖိတ္တဲ့ အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းက တတိယႏွစ္ တက္ေနတဲ့ ကုိ၀င္းစည္သူ (အခု Medi Myanmar ပုိင္ရွင္) က သူ႔ရဲ႕ ဆရာျဖစ္တဲ့ ေစာဘြဲ႕မွဴး ကုိ ဖိတ္ေခၚေပးခဲ့ပါတယ္။
ကုိ၀င္းစည္သူ က အဲဒီႏွစ္ ေဖ်ာ္ေျဖမယ့္ တီး၀ုိင္း မွာ Keyboardist ပါ။ အရမ္းလည္း ေတာ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ကုိဘြဲ႕ ကုိ နာမည္ႀကီး Guitarist တေယာက္ အျဖစ္ သိရွိထား ခဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ Keyboard သမား ရဲ႕ ဆရာလုိ႔ သိရ ခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ အံ့ၾသမိပါတယ္။ (Emperor Band က “Leonard ေမာင္ေမာင္လြင္” ဟာလည္း ကုိဘြဲ႕ ရဲ႕ တပည့္ အရင္းပါ။)
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း သူ႔ရဲ႕တပည့္ေတြ ကုိ ဂီတေလာက ရဲ႕ နယ္ပယ္ အသီးသီး မွာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား သူေတြ အျဖစ္ သိလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူဟာ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္ လာရင္ အကုန္ ကၽြမ္းက်င္ႏွံ႔စပ္ၿပီး “ဆရာတဆူ” ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီ ေဆးေက်ာင္းပြဲ အတြက္ သီခ်င္း တုိက္ၾကတဲ့ အခါမွာ လုိအပ္ တာေတြကုိ သင္ၾကား၊ ညႊန္ျပေပးဖုိ႔ သူက သီခ်င္းတုိက္ ရက္တုိင္း လာေပးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းသားေတြ က ကၽြန္ေတာ္ တီးတတ္ တာကုိ သိေတာ့ ေနရာေပးတဲ့ အေနနဲ႔ အခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြ ကုိ ပါ၀င္ တီးခတ္ေစခဲ့ ရင္း နဲ႔ သူကလည္း လုိအပ္ခ်က္ေတြ ကုိ ေျပာျပရင္း နဲ႔ မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ရဲ႕ တပည့္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေငြေရးေၾကးေရး အေၾကာင္း လံုး၀ မေျပာ ဘဲနဲ႔ ေစတနာ အျပည့္နဲ႔ သင္ၾကားေပးခဲ့ တာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႕ကုိ ခ်စ္ၾကၿပီး ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား တဲ့ တပည့္ေတြ အမ်ားႀကီး ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ ခဲ့တဲ့ ဆရာ တေယာက္ ျဖစ္ ခဲ့တာ ေနမွာပါ။
ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပင္ပ မွာ ဖြဲ႕ထားတဲ့ တီး၀ုိင္း အတြက္ သင္ၾကားျပသ ေပးတာ အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖြဲ႕ အတြက္ ေတးသီခ်င္းေတြကုိ ပါ သူေရးေပးခဲ့ ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူဟာ ေန႔ေရာ၊ ညပါ ေတြ႕ၾကရင္း အလြန္ ရင္းႏွီး ခင္မင္တဲ့ ဆရာ တပည့္ ဘ၀ကုိ မေမွ်ာ္လင့္ ဘဲ ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္။
သူ႔အေၾကာင္းေျပာရရင္ မပါ မျဖစ္တာ ကေတာ့ သူ အစားအေသာက္ အလြန္ ခံုမင္တဲ့ အေၾကာင္းက ထိပ္ ဆံုး ကပါ။ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ စေတြ႕ခ်ိန္ မွာ သူဟာ အရင္က “ဆုိးသြမ္း မူးယစ္ ခဲ့တဲ့ ေစာဘြဲ႕မွဴး” မဟုတ္ေတာ့ ဘဲ သူ ကုိးကြယ္ တဲ့ “ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ေကာင္း တေယာက္” ျဖစ္ေနပါၿပီ။
မူးယစ္ေဆး၀ါး၊ ေဆးလိပ္၊ အရက္ အားလံုး ကုိ စြန္႔လႊတ္ ခဲ့ၿပီး ပါၿပီ။ သူ ကြယ္လြန္ခ်ိန္ အထိ လံုး၀ စြန္႔ လႊတ္ႏုိင္ ခဲ့ တာပါ။ ဒါေတြ ရဲ႕ ေနရာမွာ အစားအေသာက္ နဲ႔ မ်ား အစားထုိး သလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ သူမတူေအာင္ စားရင္း နဲ႔ အ၀လြန္တဲ့ အဆင့္ကုိေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ ဟာလည္း ငယ္ငယ္ ကတည္းက ၀ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး အစား အေသာက္ ႀကိဳက္တာေတြ လည္း အတူ တူျဖစ္ေနေတာ့ ဆရာ တပည့္ႏွစ္ေယာက္ အတြဲ ညီခဲ့ ၾကပါတယ္။ မနက္ အေစာႀကီး ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ မိဘေတြ အိမ္ျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေထာ္ေလးလမ္း ကုိ သူစီးေနက် ေလးဘီး ကားေလးနဲ႔ ေရာက္လာ တတ္ပါတယ္။
(ေသသည္ အထိလည္း ကုိယ္ပုိင္ ကား မရွိခဲ့ ပါဘူး။)
ၿပီးရင္ ေအာက္ကေန တျပြတ္ျပြတ္ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ကုိ ေခၚတတ္ ပါတယ္။ ထြက္ၾကည့္ရင္ “ကုိကုိ.. ၀က္သား သြား စားၾက ရေအာင္” ဆုိၿပီး ေျပာပါတယ္။ ၀က္သား ကုိေတာ့ အလြန္ ႀကိဳက္တတ္ခဲ့သူ ပါ။ ၿပီးရင္ ဆရာ တပည့္ ႏွစ္ေယာက္ (၁၉) လမ္း ဘက္ က ၀က္သားနဲ႔ ၾကာဇံ ကုိ မနက္စာ တ၀ႀကီး အုပ္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ က ႏွစ္ပန္းကန္ေလာက္ ဆုိ ဆက္ မစားႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ ကေတာ့ (ပုိတယ္ မထင္ၾက ပါနဲ႔) (၇) ပြဲ၊ (၈) ပြဲ က အသာေလး ပါပဲ။ တခါ တေလ စားၿပီး ေခါင္းထဲ က မူးလုိ႔ မထႏုိင္ဘဲ ဆုိင္မွာ ဆက္ ထုိင္ေနၾက ရပါတယ္။
တခါ ကလည္း သူေနတဲ့ (၃၇) လမ္း အိမ္ေအာက္ မွာ ဖြင့္တဲ့ အုန္းႏုိ႔ေခါက္ဆြဲ ဆုိင္မွာ (၇) ပြဲေလာက္ စားၿပီး မထႏုိင္ေတာ့ ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ကုိ ဖုန္းဆက္ေခၚလုိ႔ သြားၿပီး စားထား တဲ့ ေခါက္ဆြဲ ဖုိးေတြရွင္း (စားထားတဲ့ ပန္းကန္ေတြ ထပ္ထား တာမွ အမ်ားႀကီး ပါပဲ)၊ သူ႔ကုိ မႏုိင္မနင္း တြဲေခၚရင္း သူ႔အိမ္ ပထမထပ္ ကုိ ပုိ႔ခဲ့ရ ပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ အထိ စားတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ မစားျဖစ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ စားေနရင္း လက္လြန္ သြားလုိ႔ ပုိက္ဆံ မေလာက္ေတာ့ရင္ လည္း ကၽြန္ေတာ့္ ကုိ လွမ္းေခၚ ၿပီး ပုိက္ဆံ လာရွင္းခုိင္းတတ္ ပါတယ္၊
ေနာက္တခု ကေတာ့ အပူအပင္ မရွိတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ တီး၀ုိင္း ခေတြ ရလုိ႔ ပုိက္ဆံရွင္းရင္ ရတဲ့ ပုိက္ဆံ ကုိ လက္ထဲ မွာ ဆုတ္ကုိင္ၿပီး (ပုိက္ဆံအိတ္ မကုိင္တတ္ ပါဘူး) သူ႔မိသားစု ကို ကားငွားၿပီး သူ႔ဆီ လာခုိင္းပါတယ္။ (မိသားစု ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ေနရာ မွာ လည္း စံျပပါပဲ။)
ေရာက္လာရင္ သူ႔ဇနီး မေဖာ၀ါး နဲ႔ ကေလး ဗုစုခရုေတြ ကုိ ေခၚၿပီး ၀က္သား သြားစား၊ Video အေခြ ၀င္ငွား၊ အိမ္ျပန္ၿပီး မိသားစုနဲ႔ တေနကုန္ Video ၾကည့္ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႔ အတြက္ ပူပင္ျခင္း ေသာကေတြ သူ႔ဆီမွာ ဘယ္ေသာ အခါမွ မေတြ႕ခဲ့ရပါဘူး၊
သူ႔ အေၾကာင္းေျပာရင္ “ခ်စ္စမ္းေမာင္” အေၾကာင္း လည္း ခ်န္ထားလုိ႔ မရပါဘူး။ သူဟာ ခ်စ္စမ္းေမာင္ ကုိ သူ႔ သားသမီး အရင္းနဲ႔ မျခား သံေယာဇဥ္ တြယ္ၿပီး ပညာ အေမြေတြ ေပးခဲ့တာ ပါ။ ေအာင္ျမင္မႈ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ကုိလည္း သူကုိယ္တုိင္ ပဲ ဆြဲတင္ေပးခဲ့ သူပါ။ သူက ခ်စ္စမ္းေမာင္ ကုိ “ဖုိးခြားေလး” လုိ႔ ေခၚ ပါ တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က်န္ အဖြဲ႕သားေတြ က ညီေလး အရြယ္မုိ႔ “ညီေလး” လုိ႔ေခၚၾကရင္း က ဂီတေလာက ထဲ မွာေတာ့ “ကုိညီေလး” လုိ႔ သူ႕ကုိ ေခၚၾကပါတယ္။
အဲဒီ ဖုိးခြားေလး ကုိ အိမ္မွာ သင္၊ Studio မွာ သင္၊ ေခြေတြ မွာ ၀င္တီးခုိင္းရံုတင္ မကဘဲ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ ကုိ ေခၚလာၿပီး Guitar Lesson ေခြေတြ ကုိ ျပေလ့ ရွိပါတယ္။ (အဲဒီေခတ္ က ေအာက္စက္ လုိ႔ ေခၚတဲ့ Video Deck က အိမ္တုိင္း မွာ မရွိေသးပါဘူး။) ျပီးရင္ စင္ေပၚတင္ၿပီး ပြဲထုတ္ေပးပါတယ္။
နာမည္ ရမယ့္ တီးလံုးေတြ ကုိ သူ မတီး ဘဲနဲ႔ ခ်စ္စမ္းေမာင္ ကုိ ေပးတီးပါတယ္။
ဘာတဲ့ ….. “အသက္ (၁၇ )ႏွစ္ ပဲ ရွိေသးတဲ့ ျမန္မာျပည္ ရဲ႕ အသက္ အငယ္ဆံုး Guitar သူရဲေကာင္းေလး ခ်စ္စမ္းေမာင္ ျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား…..”ဆုိတာ သူကုိယ္တုိင္ ေၾကျငာေပးခဲ့တာပါ။
ဒီလုိ ဆရာမ်ိဳး ေလာကႀကီး မွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိႏုိင္မလဲလုိ႔ ေတြးၾကည့္မိ ပါေသးတယ္၊
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ Symphony တီး၀ုိင္း၊ ေနာင္ Iron Cross ဆုိၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္ အထိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဘယ္သူ မွ မသိလုိ႔ “ေစာဘြဲ႕မွဴး ဦးစီးေသာ” ဆုိၿပီး အမည္ေပး ေၾကာ္ျငာ ခဲ့ရပါတယ္။
ဒါကုိ သူက ေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ နာမည္ႀကီး လာၿပီး ေနာက္ေျပာင္ စကားႏုိင္ လုၾကတဲ့ အခါမွာ “မင္း တုိ႔ ကုိ အခုမွ လူသိတာ၊ အရင္ ကေတာ့ ‘ေစာဘြဲ႕မွဴး ဦးစီးေသာ’ ဆုိၿပီး လုပ္ခဲ့ ရတဲ့ေကာင္ေတြ” ဆုိၿပီး အႏုိင္ ယူတတ္ပါတယ္။
ရီစရာ အလြန္ ေျပာတတ္ သလုိ Own Tune ေတြလည္း ေျပာတတ္ ပါတယ္။ Own Tune ေတြ တကယ္ အေရးေကာင္း သလုိ မဟုတ္တာ ကို ဟုတ္ေအာင္ ဇာတ္လမ္း စဥ္ၿပီး Own Tune လုပ္တတ္ ပါတယ္။ ရီစရာ အေၾကာင္း တခုကုိ ရခုိင္ က လာတဲ့ သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ရခုိင္မွာ တုန္းက ဆုိၿပီး Own တတ္သလုိ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ က လာတဲ့ သူနဲ႔ေတြ႕ရင္ တခါက ျမစ္ႀကီးနားမွာ ဆုိၿပီး ေျပာတတ္ပါတယ္။
အျမဲ အတူေနၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္ေတာ့ အေၾကာင္း သိေတြမို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က လူေရွ႕မွာ သူ႕ကုိ “ကုိဘြဲ႕ Own ျပန္ၿပီ” လုိ႔ ေျပာရင္ သူက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိ “ေခြးသားေလးေတြ” ဆုိၿပီး ဆဲတတ္ ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စိတ္ မဆုိးပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကလည္း အစ သန္ေတာ့ တခါက သူ႔ကုိ “ကိုဘြဲ႕ ဒီႏွစ္ ရုပ္ရွင္ေနာက္ခံေတး နဲ႔ အကယ္ဒမီ ရမယ္ ၾကားတယ္” ဆုိၿပီး ေနာက္ၾကပါတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိ အမွတ္ မရွိဘဲ တကယ္ယံုၿပီး ပြဲမွာ ၀တ္ဖုိ႔ Suit ေတြ ဘာေတြ တကယ္ သြားအပ္ေန ပါၿပီ။
အစ အေနာက္ အသန္ဆံုး ခင္ေမာင္သန္႔ က “ကုိဘြဲ႕… အကယ္ဒမီ ပြဲ တက္မယ္ ဆုိရင္ မုတ္ဆိတ္ပါ ရိပ္ရ မယ္” ဆုိၿပီး ေနာက္တာ တကယ္ ယံုၿပီး မုတ္ဆိတ္ ရိတ္မယ္ လုပ္ေတာ့ မွ မနည္း ျပန္ျဖည္ ယူရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကလည္း ပီျပင္ေအာင္ ရုပ္ရွင္ ဒါရုိက္တာေတြ၊ မင္းသား မင္းသမီးေတြက အစ ဖုန္းဆက္ခုိင္းၿပီး အပီအျပင္ စီစဥ္ ခဲ့တာကုိး။
Iron Cross ျဖစ္တည္စ အခ်ိန္မွာ အလုပ္ကလည္း သိပ္ မရ၊ အားလံုး ကလည္း Session ထြက္တီးၾကနဲ႔ Iron Cross ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ တေယာက္တည္း ျဖစ္ေနခဲ့ဖူး ပါတယ္။ ကိုဘြဲ႕ နဲ႔ ခ်စ္စမ္းေမာင္ က Success နဲ႔သြား တီး (Success က စုိးလြင္လြင္၊ ကုိင္ဇာ တုိ႔ နဲ႔ အရမ္း နာမည္ ရေနတဲ့ အခ်ိန္) ၊ ခရမ္း နဲ႔ ခင္ေမာင္သန္႔ က New Wave နဲ႔ Session သြားခုတ္၊ Keyboards ကလည္း Permanent မျဖစ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ ဆုိပါေတာ့။
တစ္ရက္ မွာ ကၽြန္ေတာ္ က အဖြဲ႕သား အားလံုးကုိ အစည္း အေ၀းေခၚပါတယ္။ Session ဆက္တီးေနၾကမယ္ ဆုိရင္ Iron Cross ဆုိတာ လည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ Session ဆက္တီးၾကမယ္ ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ တီး၀ုိင္း က ထြက္မယ္။ မတီးဘဲ တလ၊ ႏွစ္လ ေလာက္ ေအာင့္ေနမယ္ ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ ရေအာင္ ရွာေပးမယ္ ဆုိၿပီး ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္း ကုိ အခုေျပာျပ ရတာက အဲဒီ့ အခ်ိန္တုန္းက ကုိဘြဲ႕မွဴးနဲ႕ ခင္ေမာင္သန္ ႔က လြဲရင္ အားလံုးက လူပ်ိဳေတြပါ။ အဲဒီေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ ရဲ႕ သားေကၽြးမွဳ၊ မယားေကၽြးမွဳ ေတြ ကုိ ကုိယ္ခ်င္း မစာတတ္ ခဲ့ဘဲ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္ တာ တခုတည္းၾကည့္ၿပီး ေျပာခဲ့ မိတာကုိ ကုိယ္ အိမ္ေထာင္က်မွ သိခဲ့ရ လုိ႔ပါ။
ခင္ေမာင္သန္႔ က အိမ္ေထာင္သည္ ဆုိေပမယ့္ သူ႔ထက္ စာရင္ ကေလး ဗုစုခရုေတြ အမ်ားႀကီး နဲ႔ ကိုဘြဲ႕ အတြက္ Session မတီးရေတာ့ရင္ ၊ Iron Cross အေနနဲ႔ လည္း အလုပ္ မရေသးခင္ သူ႔ မိသားစု တစုလံုး ရပ္တည္ေရး အတြက္ တကယ့္ ကုိ ရင္ေလးစရာပါ။
ဒါေပမယ့္ ကိုဘြဲ႕ ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖြဲ႕သားေတြ ကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ယံုၾကည္တဲ့ စိတ္ တခုနဲ႔ ပဲ Session တီးတာ ကုိ ရပ္ပစ္ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့ အခ်ိန္က သူ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ ရင္ ေျပာေနၾက စကားေလးေတြ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
“ကုိကုိ ……. အလုပ္ျမန္ျမန္ ရွာေပးေနာ္၊ ဒီမွာ ငတ္ကုန္လိမ့္မယ္ တဲ့….။”
ကၽြန္ေတာ္ က ၾကိဳးစားေနတဲ့ အေၾကာင္း၊ လက္ရွိ အေျခအေန ကုိ ရွင္းျပေတာ့မွ “ေနာက္တာပါ ကြာ…. I believe in you” ဆုိၿပီး ျပန္ေျပာတတ္ ပါတယ္။ အဲဒီ့ လုိ သူဟာ “ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္” အေနနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီး အဖြဲ႕ အေပၚမွာ ယံုၾကည္ အနစ္နာ ခံခဲ့လုိ႔လည္း Iron Cross ဆုိတာ ျဖစ္လာ ခဲ့တာပါ၊
အျမဲလုိ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနက် ဆုိေတာ့ ေနာက္ဆံုး သူတကယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ လုိ႔ Studio ကေန အိမ္ျပန္ မယ္လုပ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က ေနမေကာင္းတာ ကုိ အေၾကာင္းျပၿပီး Video ျပန္ၾကည့္ မလုိ႔လား ဆုိၿပီးေတာင္ ေနာက္ ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ ေဆးရံုတင္လုိက္ ရၿပီ ဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုိက္သြား တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ စကား မေျပာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
သူ ဆံုးေတာ့ (၃၉) ႏွစ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။အ၀ လြန္ၿပီး ေရာဂါေပါင္းစံု ျဖစ္ေနတဲ့သူ ဆုိေတာ့ အဆုတ္ အေအး ပတ္ၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ရာ က ေဆးရုံတက္ လုိက္ရၿပီး အိမ္မျပန္ႏုိင္ေတာ့ ဘဲ သူခ်စ္တဲ့ မိသားစု၊ သူခ်စ္တဲ့ Iron Cross နဲ႔ သူ႔ ပရိသတ္ေတြ ကုိ ခြဲသြားခဲ့ရတာပါ။
ကုိၿငိမ္းခ်မ္းေအး အေန နဲ႔ ကိုဘြဲ႕ အမွတ္တရ မိုးမခ အြန္လိုင္း မီဒီယာ မွာ ဒီလို စီစဥ္ေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကုိဘြဲ႕ အေၾကာင္း ကုိ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ က်င္လည္ ခဲ့တဲ့ ဘ၀အစံု မွာ အမွတ္ရစရာေတြ ကလည္း မ်ားလြန္းလွပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေရးျပခဲ့တာေတြ က သူ႔ ပံုၾကမ္းေလးေပၚရံုေလာက္ ျဖစ္မယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ေရးရက်ိဳး နပ္ပါၿပီ။
ေဒါက္တာကုိကုိလြင္ (Iron Cross)
၂၄၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၃
Credit : မိုးမခ
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ကာလ (၂၈ မတ္လ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္) ။
IC Founder ႀကီး “ေစာဘြဲ႕မွဴး” ကို အဖြဲ႕သားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ရစဥ္။
ဒီပံု ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ IC အဖြဲ႕သားေတြ ဘယ္ေလာက္ စည္းလံုးၾကတယ္၊ ေစာဘြဲ႕မွဴးကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ခင္ၾကတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရမွာပါ။
From... Lay Phyu Crazy
No comments:
Post a Comment