ဘုန္းႀကီး သရဲ

ဘုန္းႀကီး သရဲနွင့္ ဘုန္းႀကီး လူထြက္ ဆရာ ဓမၼဒူတ ဒုတိယ တြဲ တြင္ ဖက္ရႈရေသာ ျဖစ္၇ပ္ တစ္ခု ကို ေဖာ္ျပ ပါမည္ ။ အင္းဝျမိဳ႕ မွ ဦးေပါ အမည္ ရွိ ကုန္သည္ႀကီး တစ္ေယာက္သည္ ေလွႀကီး တစ္စင္းေထာင္ ၍ ထန္းလွ်က္ ဇီးသီးေျခာက္ ပဲ စေသာ အညာကုန္ မ်ား တင္၍ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာ တြင္ ေရာင္း ခ်ျပီး ေအာက္ျပည္ေအာက္ ရြာ မွ ငါးပိ ငါးေျခာက္ မ်ားကို ျပန္တင္ကာ အညာ တြင္ ျပန္ေရာင္းခ်ကာ အသက္ေမြးလ်က္ ရွိသည္ ။ 

 ဦးေပါ သည္ ရဟန္း လူထြက္ စာတတ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္..

တစ္ေန႔ တြင္ အညာကုန္ မ်ားတင္၍ စုန္ခ် လာရင္း ပုဂံျမိဳ႕ေအာက္နား အေရာက္တြင္ မိုးခ်ဳပ္သြား သျဖင့္ ေလွ ကို ကမ္းနွင့္ မနီးမေဝး တြင္ေက်ာက္ခ်ျပီး ညအိပ္ ရပ္နားၾကသည္။ 

 ေလွထိုးသား မ်ား အိပ္သြားေသာ္လည္း ဦးေပါ မွာ ေခါင္းေဆာင္ေလွသူၾကီး ပီပီ မအိပ္ေသး ဘဲ ပဲ့စင္ေပၚ တြင္ ပရိတ္ရြတ္ ေမတၱာပို႔လွ်က္ ရွိသည္ ဝတ္တက္ ဝတ္ကပ္ အားလံုးျပီးမွ ဦးေပါ လည္း ေမွးကနဲ တစ္ခ်က္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားသည္ အအိပ္ အေန နည္းသည့္ အရြယ္ျဖစ္ သျဖင့္ နာရီျပန္နွစ္ခ်က္ေလာက္ တြင္ တေရး နိုး လာသည္..

ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္ သျဖင့္ ေျပာင္းဖူးဖက္ေဆးလိပ္ ၾကီး ကို ပါးစပ္တြင္ တပ္လိုက္ကာ သံတံုးေလးနွင့္ မီးခတ္ေက်ာက္ကို ကိုင္ျပီး မီးျခစ္ လိုက္သည္ အဆင္ မသင့္ သျဖင့္ လက္ထဲမွ သံတံုးေလး မွာျမစ္ထဲ က်သြား သည္ ေဆးလိပ္ ကလဲေသာက္ခ်င္ေန သျဖင့္ ေလွထိုးသား တစ္ေယာက္ေယာက္ ကို နိႈးျပီး သံတံုး ေတာင္း ရန္ သတိရေသာ္လည္း ေမာေမာနွင့္ အိပ္ ေပ်ာ္ေနေသာ ေလွထိုးသား ကိုလည္း မနိႈးရက္ သျဖင့္ ကမ္းေပၚသို႔ မ်က္စိ  ကစားၾကည့္လိုက္ရာ ခပ္လွမ္းလွမ္း တံငါတဲ တစ္တဲမွ မီးေရာင္ထြက္ေနသည္ ကို ေတြရ သ ျဖင့္ ေဆး လိပ္ မီးညွိ ရန္ ကမ္းေပၚ အသာ တက္ခဲ႔ေတာ့သည္ ။


မီးေရာင္ ထြက္ေသာေနရာေရာက္ေသာ အခါတြင္ ကား ဦးေပါေျခလွမ္း မ်ား တုန္႔ကနဲ ရပ္သြားျပီး ၾကက္ သီးေမႊး ညွင္း မ်ား ထသြား သည္ အ့ံၾသ ထိတ္လန္႔ စရာေကာင္း လွသျဖင့္ ျပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္လံုးနွင့္ ဟ သြားေသာ ပါစပ္တို႔ မွာ ေတာ္ေတာ္နွင့္ ပံုမွန္ျပန္ မျဖစ္ ျမင္လိုက္ရ ေသာျမင္ကြင္းကား အေမႊးစုပ္ ဖြားနွင့္ ဆင္ တစ္ေကာင္ ၏ ပမာဏထက္ ႀကီးမားေသာ မဲမဲ လံုးလံုး ျပိတၱာႀကီး တစ္ေကာင္သည္ ဂဏန္းေခၚ ပုဇြန္ လံုးႀကီးမ်ား ကို မီးဖုတ္ျပီး တစ္ေတာင္ သာသာ ခန္႔ျပဲေသာ ပါစပ္ႀကီး အတြင္းသို႔ ထည့္ကာ ထည့္ကာ အာရ ပါး ရ စားေနသည္ကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ပါတည္း ..



ဦးေပါ သည္ ေၾကာက္စိတ္ ကို မနည္းျပန္၍ ထိန္းခ်ဳပ္ကာ မိမိ ရဖူးေသာဂုဏ္ေတာ္ ဂါထာေတာ္ မ်ားကို ရြတ္ဖတ္ သရဇၩာယ္ လိုက္သည္ ။ ထူးျခားသည္ ကား ျပိတၱာႀကီး သည္ ဦးေပါ ရြတ္ေနေသာ ဂုဏ္ေတာ္ ဂါထာေတာ္ မ်ားကို လံုး ဂရုမစိုက္ျခင္းပါတည္း ။

 ဦေပါ ၏ ရြတ္ဖတ္သံ ကို ၾကားသည္နွင့္ ျပိတၱာၾကီး သည္ သားေကာင္ ကိုေတြ႕လိုက္ရေသာ က်ားပမာ ဦးေပါ ထံ တစ္လွမ္းခ်င္း တိုးလာ၏ ။ ဦးေပါေနာက္ဆုတ္လွ်င္ ျပိတၱာႀကီး ေရွ႕တိုး လာသည္ ဦးေပါ ရပ္လွ်င္ ျပိတၱာ ႀကီး ကလဲ ရပ္သြားသည္ ဂုဏ္ေတာ္ ဂါထာေတာ္ ကိုပင္ မေၾကာက္ေသာ ျပိတၱာ မ်ားကို ယခု တစ္ခါ သာ ေတြ႕ရဘူး ၍ ဦးေပါ မွာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ ေဇာေခြ်း ပ်ံေနသည္ ။

 ခဏၾကာေသာ အခါ မရြတ္မိ ဘဲ ေမ့က်န္ေနေသာ သမၺဳေဒၶ ဂါထာေတာ္ၾကီး ကို သတိရသြားသည္..
ရြတ္ဖို႔ႀကံ လိုက္သည္နွင့္ ထူးျခားခ်က္ တစ္ခုကို ေတြ႕ရသည္ ျပိတၱာႀကီး ထံမွ မရြတ္ နဲ႔ ဟူေသာ အသံၾကီး ကို ၾကားလိုက္ ရေသာေၾကာင့္ပါတည္း။

 ဦးေပါ ကား ျပိတၱာႀကီးေၾကာက္ေသာ လက္နက္ ကိုေတြ႕သြားေလျပီး ဦေပါ သမၺဳေဒၶဂါထာ ကို စ၍ ရြတ္ သည္နွင့္ ျပိတၱာႀကီး သည္ ေနာက္သို႔ လွည့္ကာ ေျပးေတာ့သည္ ။ ဦးေပါလည္း အားတက္ သြားကာ သမၺဳေဒ ၶဂါထာ ရြတ္ယင္း ျပိတၱာၾကီးေနာက္ သို႔ လိုက္ ေလသည္ ။ 

လူ တစ္ေခၚသာသာ ခန္႔ အေရာက္ တြင္ ေက်ာင္းအိုႀကီး တစ္ခုထဲ ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသည္ ကို ေတြ႕ ရ သျဖင္႔ ေနရာကို ေသခ်ာ မွတ္ထာကာ ေလွ ရွိရာသို႔ ျပန္ခဲ႔ သည္ ။ အျပန္ ခရီးက်မွ ေသခ်ာစံုစမ္း ၾကည္႔ ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္..


ေလွသား မ်ားကို ကား ေၾကာက္လန္႔မွာ စိုးသျဖင္႔ဖြင့္ မေျပာေပ ေအာက္ျပည္ မွ အျပန္တြင္ ကား ျပိတၱာႀကီး ကိုေတြ႕ေသာေန ရာ တြင္ ေလွကို ခဏရပ္ကာ ေလွသား သံုးေယာက္ေလာက္ ကိုေခၚျပီး ျပိတၱာႀကီး ရွိ ရာေက်ာင္းအိုႀကီး ဝင္းထဲသို႔ ဝင္ၾကည့္ၾကသည္။

 ေက်ာင္းဝင္းႀကီး မွာ သီးပင္ စားပင္ မ်ားျဖင့္ သာယာ လွပေနသည္ ကို ေတြ႕ရသည္ ..ေက်ာင္းႀကီး မွာ လည္း အေကာင္းႀကီး ရွိေသသည္ ျပဳျပင္ မႈ သန္႔ရွင္းမႈ မရွိလို႔သာ ေဟာင္းႏြမ္းေနျခင္းျဖစ္သည္ ။

 ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းျခံဝင္း တစ္ေနရာ တြင္ကား ေရတြင္း တစ္တြင္း ကို ေတြ႔ရသည္ ။ ရြာသူ ရြာသား အခ်ဳိ႕ ေရ ခပ္ေနသည္ ကို ေတြ႕ရ သျဖင့္ အနား သြားျပီး ရြာသား တစ္ေယာက္ကိုေမးၾကည့္ရ သည္ ။ 

မိတ္ေဆြ ဒီေက်ာင္း က ဘုန္းႀကီး မရွိဘူး ထင္တယ္ ...  ေၾသာ္ ခင္ဗ်ား တို႔က ဒီ အရပ္က မဟုတ္ဘူး ထင္ တယ္.. ဒါေၾကာင့္ ဒီေက်ာင္း အေၾကာင္း ကို လာေမးတာေနမွာ ...  မဟုပ္ပါဘူး အင္ဝ ဘက္ကပါ ေဟာဟိုက လွမ္းျမင္ ရတဲ့ ေလွၾကီး က ခရီးသည္ေတြ ပါ သိခ်င္ရင္ လည္း ေျပာရတာေပါ႔ ။ 

ဒီေက်ာင္း က ပထမဆံုး ထိုင္တဲ႔ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီး ဟာ ပ်ံလြန္ေတာ္ မူျပီး မကြ်တ္ပဲ ဒီမွာ ျပိတၱာ လာျဖစ္ေန တယ္ နွစ္ အေတာ္ ၾကာျပီး ေက်ာင္းထိုင္ ဘုန္းႀကီး အသစ္ တင္ရင္လဲ ဝမ္းေလွ်ာ္ျပီး ေသေအာင္ လုပ္ပစ္တယ္ ေနာက္ တက္တဲ႔ ေက်ာင္းထိုင္ ဘုန္းႀကီး သံုးပါးေလာက္ေသျပီး တဲ့ေနာက္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ ဘုန္းႀကီး မွ ဒီေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္း မထိုင္ရဲၾကေတာ့ဘူး ..။ 


ဒါ့ေၾကာင့္ အခု အခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းႀကီး က ဒီလိုႀကီးဘဲျဖစ္ေနတာ ကမၼဝါ တို႔ ပရိတ္ တို႔ ရြတ္ျပီးနွင္ မထုတ္ၾက ဘူး လားဗ်ာ ။ 

ကမၼဝါ တို႔ ပရိတ္ တို႔ေလာက္ကေတာ့ လုံးလုံး ကို ဂရု မစိုက္တာဗ်ဳိ႕ လာရြတ္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြ သာ သူ က ေခ်ာက္လႊတ္ လိုက္လို႔ ထြက္ေျပးၾကရတယ္ ။ 

သူကေတာ့ ဒီအတိုင္းေနျမဲဘဲ အင္း ဟုတ္မွာဘဲ ငါ ပရိတ္ ေတြ ဂါထာေတြ ရြတ္တာေတာင္ ဂရုမစိုက္ ဘဲ ေပ ရပ္ေနေသးတာဘဲ ဟု ဦးေပါ က ဆက္ေတြးေနမိသည္ ။

 ရြာသား က စကား တစ္ခြန္းေကာက္ေမးသည္ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ပေယာ ဂေလးဘာေလး ေသခ်ာ မကုတတ္ ၾကဘူးလား ဗ်ာ ။ ဘယ္သူ ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ ဒီရြာ က သူႀကီး သမီး ေလးပ်ဳိေလးဟာ တစ္ရက္ ေရတြင္း မွာ တစ္ေယာက္တည္း ေရခပ္ေနတယ္ ။ 

ဒီအခ်ိန္ မွာ ျပိတၱာႀကီးက ေက်ာင္းေပၚက ဆင္းလာျပီး မိန္းကေလး ကို ေပြ႕လိုက္ သတဲ့ မိန္းကေလးလည္း လန္႔ျပီး တစ္ခါ တည္း သတိလစ္ သြားတာပဲ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရမန္းေတြ ဘာေတြ နဲ႔ သတိရေအာင္ မနည္း မန္းမႈတ္ ယူရတယ္ ။ 

သတိေကာျပန္ရ ရဲ႕လား သတိေတာ့ျပန္ရ ပါရဲ႕ .. ဒါေပမယ္ စိတ္ မေကာင္းေတာ့ဘူး ရူးသြားတယ္ ။ ကိုယ္မွာ အဝတ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္း မကပ္ဘူး အစားေရာ စားေသးလား စားလိုက္ တာမွ အမဲ ဝမ္းတြင္း သား ခ်ည္းပဲ..


တစ္ခါ စားရင္နွစ္ပိသာ ခ်က္ေလာက္ ကုန္တယ္ ဒါ ဆိုရင္ ဒီျပိတၱာႀကီး က ပူးကပ္ျပီး စားေနတာပဲဗ်ာ့ သူ႔ မိဘေတြက ပေယာဂ ဆရာေတြဘာေတြ နဲ႔ ေဆး မကုဘူးလား ကုတာလည္း ဆရာေတာ္ေတာ္ စုံသြားျပီဗ်ာ့ တစ္ေယာက္မွ မနိုင္ဘူး ထြက္ေျပးရတာ ခ်ည္းပဲ ။ 

ရြာသား ၏ စကား အဆုံးတြင္ ဦးေပါ က ျပိတၱာႀကီးေၾကာက္ေသာ သမၺဳေဒၶ ဂါထာႀကီး ကို သတိရလိုက္သျဖင့္ ဒါျဖင့္ လည္း ခင္ဗ်ားတို႔ သူႀကီးကို ေျပာလိုက္ဗ်ာ အင္း၀ က ပေယာဂကု ဆရာတစ္ေယာက္ေရာက္ေနတယ္ ကုၾကည့္ ခ်င္ရင္ လာပင့္ လို႔ ျပီးေတာ့ မေပ်ာက္ ရင္ တစ္ျပား မွေပးစရာ မလိုဘူး ဆိုတာပါ ေျပာလိုက္ဗ်ာ ။

ထိုသို႔ေျပာျပီး သည္နွင့္ ဦးေပါ တို႔ ဆရာတပည့္ မ်ား ေလွသို ႔ျပန္သြားၾကသည္ ..
ေနာက္ တစ္ေန႔ မနွက္ မွာပင္ ေလွရွိရာ သို႔ သူႀကီး လႊတ္လိုက္ေ သာႏြားလွည္း တစ္စီးေရာက္လာ သျဖင့္ ဦးေပါ က သတိၱ ေကာင္းေသာ ေလွထိုးသား တစ္ေယာက္ ကိုေခၚကာ လိုက္သြားေလသည္ ။

 ဦးေပါ သူႀကီး အိမ္ေပၚ တက္လိုက္ သည္နွင့္ အိမ္ေနာက္ခန္း ထဲမွ မေလာက္ေလး မေလာက္စား ဆရာ ကို ေခၚလာျပန္ျပီလား  ။ အားလုံး ခ်က္ခ်င္းေသသြားခ်င္ သလား ဟူေသာ ႀကိမ္းဝါး သံႀကီးက မဂၤလာ ကင္းမဲ့ စြာ ႀကိဳဆို လိုက္သည္..


လူနာ မိန္းကေလး ကို ပူးကပ္ျပီးေျပာလိုက္ေသာ ျပိတၱာႀကီး ၏ အသံ ပါတည္း ရိုးရိုး ကုတ္ကုတ္ ဟိတ္ဟန္ မပါဘဲ လိုက္လာေသာ ဦးေပါ ကိုေတြ႔ရ သည္နွင့္သူႀကီး က အထင္ေသး သြားဟန္ တူသည္ ထြက္ လာေသာ စကား က ဆရာ နိုင္မယ္ မထင္ရင္လည္း ေစာေစာကျပန္ပါဗ်ာ လူနာ အေျခ အေန ကေတာ့ ေစာေစာကၾကားတဲ့ အတိုင္းပါပဲ ။

 ေတာ္ၾကာ ကုျပီးမွ မနိုင္ရင္ ဆရာ သိကၡာက်မွာ စိုးလို႔ ေျပာတာပါ သူႀကီး က က်ဳပ္မွာေဆးအိတ္ မပါလို႔ အထင္ေသးဟန္ တူတယ္ ေစာင့္ၾကည့္ ပါဦးဗ်ာ က်ဳပ္ ကလည္း ဒီ မေကာင္းဆိုးဝါး ရဲ႕နိုင္ကြက္ ကို ေတြ႕ထား လို႔ လာကု တာပါ ။ 

ဒီျပိတၱာႀကီး ကို က်ဳပ္ ထုတ္လိုက္ လို႔ ထြက္သြားတဲ့ အခါ ေနာက္ ကေန ေျခာက္ လွန္႔ ထုတ္ရေအာင္ အားေကာင္းေမာင္းသန္ေယာက္်ားနွစ္ဆယ္ေယာက္ နဲ႔ ဓားေတြ လွံေတြ လင္းကြင္းေတြ သံပံုးေတြ လိုခ်င္ပါတယ္  ရနိုင္မယ္ ဆိုရင္ ေဗ်ာက္အိုး ေတြ ဘာေတြပါ ရရင္ ပိုေကာင္းမယ္ ။

 က်ဳပ္က ဒီေကာင္ႀကီး ကို ရြာထဲ မွာေရာ ေက်ာင္း မွာပါ မေနနိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ မွာပါ သူႀကီးက ကိုယ့္ ကိုယ္ ကို ေတာ္ေတာ္ အထင္ႀကီး တဲ့ ဆရာ ပဲ ဟူေသာ အၾကည့္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ဦးေပါေတာင္း ဆိုသည့္ အတိုင္း စီစဥ္ေပးလိုက္သည္ ။

 အားလံုးျပီးသည္နွင့္ ဦးေပါ က ဘုရား ရွိခိုး ငါးပါး သီလ ေဆာက္တည္ လိုက္သည္ ။ ထိုအခ်ိန္ မွာပင္ အခန္း ထဲက လူနာ က ေသာင္းက်န္းေနေလျပီ..
ဒီ ဆရာ ကိုျပန္လႊတ္ ငါ့ အခန္းထဲ မလာေစ နဲ႔ ဟု ေအာ္ဟစ္ေနသည္ ဦးေပါ က ဒီ ကတည္းက သူ အနိုင္ ရေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္လိုက္သည္ ။ 

 စြမ္းနိုင္သမွ် ပို၍ စြမ္းရန္ သမၺဳေဒၶ ဂါထာေတာ္ႀကီး ကိုလည္း ေရခြက္ တြင္ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ မန္းလိုက္သည္ ။ ဂါထာ ၏ အဓိပၸာယ္ ကိုနားလည္ျပီး မန္းလွ်င္ ပိုစြမ္း ပါသည္ ။

 ထိုေၾကာင့္ အဓိပၸာယ္ မသိေသးသူမ်ား အတြက္ ပါဠိနွင့္ အဓိပၸာယ္ တြဲဖက္၍ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္..
 
သမၺဳဳေဒၶ အ႒ဝီသဥၥ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက ပဥၥသတ သဟႆနိ နမာမိ သိရသာမဟံ နွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ (၂၈) ဆူ ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္ တို႔ကို လည္းေေကာင္း တစ္ေသာင္းနွစ္ေထာင္ ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္ တို႔ကို လည္းေကာင္း ငါးသိန္း ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္ တို႔လည္းေကာင္း အကြ်နု္ပ္ သည္ ဦးေခါင္း ရတနာျဖင့္ ရွိခိုးပါ၏ ။ 

အပၸကာ ဝါဠဳကာ ဂဂၤ ါ အနႏၲာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ အာဒေရန နမာမဟံ ဂဂၤ ါျမစ္ အတြင္းမွာ ရွိၾကေသာ သဲလံုး တို႔ က နည္းၾက ပါေသး၏ ။ ပရိနိဗၹာန္ျပဳသြားၾကေသာ ဘုရားရွင္ တို႔ကား ေရ တြက္ ပိုင္းျခား၍ပင္ မရနိုင္ပါ ။ ထိုမ်ားျပားလွေသာ ဘုရားရွင္ တို႔ကို လည္းေကာင္း ထို ဘုရားရွင္ အားလုံး တို႔ ၏ တရားေတာ္ တို႔ကိုလည္းေကာင္း ထို ဘုရားရွင္  အားလံုး တို႔ ၏ တပည့္သံဃာေတာ္ မ်ားကို လည္းေကာင္း အကြ်နု္ပ္ သည္ ရိုေသစြာ ရွိခိုးပါ၏ ။

 နမကၠာရာ နုဘာေဝန ဟိတြာ သေဗၺ ဥပဒၵေဝ အေနက အႏၲာရာယာပိ ဝိနႆႏၲဳ    အေသသေတာ ဤသို႔ ရွိခိုး ပူေဇာ္ ရေသာ ကုသိုလ္ေစတနာ တို႔ေၾကာင့္ ခပ္သိမ္းေသာေဘးရန္တို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျပီး တစ္ပါး မက မ်ားျပား လွသည္႔  အႏၲရာယ္ ဟူသမွ် တို႔ အၾကြင္း အက်န္ မရွိ ၾကြင္းမဲ့ဥႆုံ   ကင္းေပ်ာက္ ပါေစ ကုန္သတည္း..


အားရေအာင္ မန္းျပီး သည္နွင့္ ေရမန္းခြက္ ကို ကိုင္ကာ သူၾကီးနွင့္ အတူ လူနာအား ထားေသာ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္ၾကသည္ ။ အခန္းထဲ ဝင္လာေသာ ဦးေပါ ကို လူနာ မိန္းကေလးက မ်က္လံုးႀကီးျပဴးျပီး အံႀကိတ္ကာ ၾကည့္ေနလိုက္သည္ မွာ ေၾကာက္တက္သူ ဆိုလွ်င္ ေက်ာခ်မ္း စရာပင္ေကာင္းလွ၏ ။

 ဦးေပါ က မေၾကာက္ မရြံ႕ မ်က္လံုး ဆိုင္၍ သမၺဳေဒၶဂါထာ ကို စိတ္ထဲက ရြတ္ျပီး ျပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္ရာ လူနာ မွာ ဆက္လက္ မၾကည့္ရဲေတာ့ ဘဲ မ်က္နွာ လႊဲသြားေတာ့ ၏ ။ ထိုအခါ က်မွ သူႀကီးမွာ သ႔ူဆရာ အတြက္ အနည္းငယ္ အားတက္လာ၏..


ထိုအခ်ိန္ မွာပင္ ဦးေပါ က ေနာက္ဆံုး အားျဖည့္သည့္ အေနျဖင့္ သမၺဳေဒၶ ဂါထာေတာ္ၾကီး ကို အေခါက္ အနည္းငယ္ ထပ္၍ ရြတ္လိုက္ရာ ဂါထာ မဆံုးမီ မွာပင္ မိန္းကေလး မွာ သူ႔ ဖခင္ေျခရင္း တြင္ ပံုလ်က္ လဲက် သြားသည္ ။ 

ထိုအခါ က်မွ ပူးကပ္ေနေသာ မေကာင္းဆိုးဝါး မဲမဲႀကီး ကို အခန္းေထာင့္တြင္ ထင္ထင္ ရွားရွား ေတြ႕ လိုက္ ၾက ရသည္ ။ သမၺဳေဒၶ သံကို မခံနိုင္ျဖင့္ မိန္းကေလး ကိုယ္မွ ခြာထြက္ သြားျခင္းျဖစ္သည္..။ 

ဦးေပါ က အခ်ိန္ ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ မေကာင္း ဆိုးဝါး ႀကီးထံ သို႔ ေရမန္း လွမ္းပက္ လိုက္ရာ မေကာင္းဆိုးဝါး ႀကီးမွာ ပြက္ပြက္ ဆူေနေသာေရေႏြးျဖင့္ အေလာင္း ခံလိုက္ရေသာေခြး ကဲ့သို႔ ေၾကာက္မက္ဘြယ္ရာ အသံ နက္ႀကီးနွင့္ေအာ္ ၍ ဆင္းေျပးေတာ့သည္ ။ 

ထိုအခါ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ရြာသား မ်ားက ဓားမ်ား တုတ္မ်ား လွံမ်ားျဖင့္ ခုတ္ၾက ရိုက္ၾက ထိုး ၾကနွင့္ ေနာက္မွ လိုက္ၾကသည္ ..

သံပုံး လင္းကြင္း မ်ားကို လည္းတီး ေဗ်ာက္အိုး မ်ားကိုလည္း ျပိဳင္တူေဖာက္ၾက သျဖင့္ ရြာထဲ တြင္ တိုက္ပြဲ တစ္ခု ကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သြားသည္.. ေခြးမ်ား ကလည္း လူမ်ားနွင့္ အတူ အူၾက ေဟာင္ၾကနွင့္ ေနာက္မွ တသီႀကီး လိုက္သြားၾက၏ ။ 

 ေျပးရင္း လႊားရင္း မွပင္ မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီး က ထန္းပင္ေလာက္ႀကီးျမင့္သြား လိုက္ တစ္ခါ တစ္ရံ ေခါင္း ၾကီးေပ်ာက္ သြားလိုက္ တစ္ခါ တစ္ရံ ေျခေထာက္နွစ္ေခ်ာင္းေလာက္ သာ ျမင္ရေတာ့သည္ အထိ ႀကီးသြား လိုက္နွင့္ ေျခာက္လွန္႔ျပေသးသည္ ။

 သို႔ေသာ္ ရြာသားမ်ားကား လူအုပ္ ကလည္းမ်ား သျဖင့္ လံုးဝ မေၾကာက္ၾကေတာ့ ရြာနွင့္ အေတာ္ ႀကီးေဝးေသာ ေတာစပ္ အထိေရာက္ေအာင္ ေမာင္းထုတ္ လိဳက္ၾကေလသည္.. မေကာင္း ဆိုးဝါးႀကီး ထြက္ သြား သျဖင့္ မိန္းကေလး မွာ ႏြမ္းနယ္ ပင္ပန္း သည္က လြဲ၍ ေရာဂါ အားလံုး ကင္းစင္ လြင့္ေပ်ာက္ သြားေတာ့သည္ ။ 

ထိုအခါ က်မွ သူႀကီးတို႔ ဇနီးေမာင္နွံ မွာ သမီးေလး မွာ ဆရာ ကယ္တဲ့ အသက္သာ ရွိပါေတာ့သည္ဟု ဆိုျပီး လြန္စြာေက်းဇူး တင္လွ သျဖင့္ ေငြသား စစ္စစ္သံုး  ပိႆာ   ာ    ကို ကလပ္နွင့္ တင္ကာ သမီး ကို ဦးေပါ အား ကန္ေတာ့ေစသည္ ။

..
ထိုအခါ က်မွ ဦးေပါ က သူသည္ ပေယာဂ ဆရာတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘဲ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ေသာ ကုန္သည္ တစ္ေယာက္ သာျဖစ္ေၾကာင္း ျပီးခဲ့သည့္ လ ကတည္းက ဤ မေကာင္း ဆိုးဝါးႀကီး ကို ျမစ္ကမ္း စပ္ တြင္ ေတြ႕ရသည့္ အေၾကာင္း မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီး သည္.. သမၺဳေဒၶဂါထာ မွ တစ္ပါး ဘယ္ဂါထာကိုမွ မေၾကာက္ေၾကာင္း ...

ထို အခ်ိန္မွာ ပင္ သူႀကီး၏ သမီးေလးကို မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီး က ဖမ္းစားထားသည္ ဟုၾကား သ ျဖင့္ ေစတနာျဖင့္ လာေရာက္ကုသေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပျပီး အတန္တန္ ကန္ေတာ့သည္ၾကား က လူနာရွင္မ်ား စိတ္ခ်မ္းသာေစရန္ ေငြသား တစ္ပိႆာကိုသာ လက္ခံ လိုက္သည္ လူနာကိုလည္း ေနာက္ထပ္ မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီး ထပ္ေနာက္ယွက္ မလာရန္ သမၺဳေဒၶဂါထာနွင့္ မန္းျပီး လက္ဖြဲ႕လုပ္ေပးခဲ့သည္..

ရြာသူရြာသား အားလံုး ကိုလည္း ညစဥ္ အိပ္ယာ ဝင္ခါနီးတိုင္း သမၺဳေဒၶ ဂါထာႀကီးကို ရြတ္အိပ္ၾကရန္ တိုက္တြန္း ခဲ့သည္ ..

ထ႔ိုျပင္ ေနာက္ေက်ာင္းထိုင္ ဘုန္းႀကီးမ်ား ကို ျပိတၱာႀကီး က လာျပီး ဒုကၡ မေပးေစရန္ သမၺဳေဒၶဂါထာျဖင့္ မန္း ထားေသာေရ မ်ား ျဖင့္ ေက်ာင္းတြင္းေက်ာင္းျပင္ အားလံုး ကို ပက္ျဖန္းေပးခဲ့ေလသည္ ။

ထိုမွာေနာက္ကား မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီး သည္ ထိုရြာနွင့္ေက်ာင္း တို႔တြင္ ဘယ္ေသာ အခါမွ လာေရာက္ေနွာက္ယွက္ျခင္း မျပဳေတာ့ေပ ...



Credit...ဆရာလင္းႏိုင္ ...
 Aung Zaw
“