တစ္ဖက္ျမင္ တစ္ဖက္ကန္းေသာသူ စုံလုံး ကန္းေသာသူနွင့္ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ ၿမင္သည့္လူ

လူ သုံးမ်ိဳးႏွင့္ အျမင္ သုံးမ်ိဳး

  ဤေလာကၾကီးတြင္ မွီတင္းေနထုိင္ၾကသည့္ သတ္ရွိ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ ထုိ အႏၶသုတ္ေတာ္ျဖင့္ ျမင္ၾကည့္ပါက အုပ္စု သုံးမ်ိဳးသာ ထြက္လာသည္။ 

(၁) ေလာက မ်က္လုံး၊ ဓမ ၼမ်က္လုံး စုံလုံးကန္းေနေသာ၊ အျမင္ႏွစ္ဖက္ ခ်ိဳ႕တဲ့ေနေသာ (အႏၶစကၡဳ) ပုဂၢိဳလ္ တစ္စု။
 
(၂) ေလာက မ်က္လုံး အလင္းသာရွိ၊ ဓမၼမ်က္လုံး အလင္းမရွိေသာ၊ ၀ါ- တစ္ဖက္ျမင္ တစ္ဖက္ မလင္းေသာ (ဧကစကၡဳ) ပုဂၢိဳလ္ တစ္စု။

(၃) ေလာက မ်က္လုံးေကာ ဓမၼ မ်က္လုံးပါ အလင္းႏွစ္ဖက္ ရွိေသာ၊ ၀ါ- ႏွစ္ဖက္ျမင္ ႏွစ္ဖက္လင္း ရွိေသာ (ဒြိစကၡဳ) ပုဂၢိဳလ္ တစ္စု။”ဟု ပုဂၢဳိလ္ သုံးမ်ိဳးရွိသည္။ (တေယာေမ ဘိကၡေ၀ သေႏၱာ သံ၀ိဇၨမာေနာ ေလာကသၼႎ။ အံ-၁-၁၂၆) ဤ သုတ္ေတာ္သည္ လူတန္းစား သုံးမ်ိဳး၊ အဆင့္သုံးမ်ိဳး ခြဲျခားေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။

  (၁) အႏၶစကၡဳ-စုံလုံးကန္း၊ အလင္းႏွစ္ဖက္မရေသာ ပုဂၢိဳလ္

ေလာကၾကီးပြားေရးအတြက္ ဥာဏ္အေမွ်ာ္အျမင္ မရွိသူ၊ သံသရာၾကီးပြားေရး အတြက္ ဥာဏ္ပညာ မရွိသူကုိ စုံလုံး ကန္းေနသူ၊ အလင္းႏွစ္ဖက္ မရသူဟု ဆုိသည္။ ထုိသူသည္ လက္ရွိ ဘ၀မွာလည္း ျပည့္စုံ မႈ မရႏုိင္၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ မရႏုိင္။ ေလာကလူသားတုိ႔သည္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ေနၾကရသည္၊ အသုိင္းအ၀န္းႏွင့္ ေနၾကရသည္ျဖစ္ရကား ကုိယ့္ရဲ့ စား၀တ္ ေနေရးအျပင္ ရပ္ေရး၊ ရြာေရး၊ တုိင္းေရး ျပည္ေရး ကိစၥေတြ၊ အနီးပတ္၀န္းက်င္၏ သာေရး နာေရး ကိစၥေတြ ရွိၾကသည္။

  ထုိကဲ့သုိ႔ ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတုိ႔ေဘာင္မွာကား မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ေနသည္ကား ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ လူ႔ ပတ္၀န္း က်င္ႏွင့္ အဆင္ေျပေအာင္၊ လုိက္ေလွ်ာ ညီေထြရွိေအာင္ ေနတတ္ဖုိ႔ ဆုိသည္မွာ ေလာက မ်က္လုံး၊ လူမႈေရး အျမင္၊ စီးပြားေရး အျမင္ အလြန္ လုိအပ္လွပါသည္။ စီးပြားေရးမွာ တုိးတက္ လာေအာင္၊ ရရွိေနျပီးသည္ထက္ ပုိရလာေအာင္ စြမ္းႏုိင္သည့္ စူးရွသည့္ ေလာက မ်က္ လုံး၊ ရရွိျပီးသားေတြကို က် မသြားေအာင္ ထိန္းထားႏုိင္သည့္ အေမွ်ာ္အျမင္မ်ား အေတြးအေခၚမ်ား လုိအပ္သည္။

  ထုိကဲ့သုိ႔ ေလာက မ်က္လုံး မရွိသူသည္ “အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္” ဆုိသကဲ့သုိ႔ စားစရာ ေနစရာ ရွားပါးေနသူမ်ား၊ မရွိသူမ်ားမွာ ေနစရာ အတြက္ စားစရာ အတြက္ တစ္ဘ၀လုံး အခ်ိန္ေပးေနရသည့္ အတြက္ ေလာကမ်က္လုံး မရွိႏုိင္၊ ေလာကမ်က္လုံး မရွိေသာ သူသည္ ဓမၼ မ်က္လုံး၊ ဓမ ၼအျမင္မ်ား ရရွိႏုိင္ဖုိ႔ အလြန္ခက္ခဲသြားသည္။ ေလာက မ်က္လုံး မရွိေသာသူသည္ သံသရာ အတြက္ မစဥ္းစားႏုိင္ဘဲ ရွိေနသည္၊ လက္ရွိ ဘ၀ ခက္ခဲေနသူသည္ ေနာင္ေရး အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင္႔တေနမည္မဟုတ္။ သုိ႔အတြက္ သံသရာၾကီးပြားေရး အတြက္ ဓမ ၼမ်က္လုံးကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ အလြန္႔ အလြန္ကို ခက္ခဲသြားေတာ့သည္။

ျမတ္ဗုဒၶ လက္ထက္ေတာ္အခါ ကုေဋရွစ္ဆယ္ ၾကြယ္၀သည့္ သူေဌးသား တစ္ေယာက္သည္ ငယ္စဥ္က တည္း က ဘာ ပညာမွ မသင္၊ မိဘမ်ားသည္လည္း “သူတုိ႔ ပုိင္ဆုိင္ထားသည့္ စည္းစိမ္မ်ားသည္ သူတုိ႔ သားေလး တစ္သက္ မကုန္ႏုိင္”ဟု ယူဆ ထားျခင္းေၾကာင့္ႏွင့္ သားေလးကုိ ခ်စ္လြန္း၍ ပညာသင္လွ်င္ သား ပင္ပန္းမည္ဟုေသာ သားအေပၚထားရွိသည့္ ကရုဏာ မ်ားေၾကာင့္ သူတုိ႔မ်က္စိေအာက္မွာ သားေလးကို ပညာသင္ခြင့္မေပးခဲ့။

  မိဘမ်ား ၏ သား အေပၚ ထားရွိသည့္ မဟာ အမွား တစ္ခုျဖစ္သည္။ ကရုဏာ ပညာ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထားႏုိင္ျခင္း မရွိသည့္ မိဘမ်ား၏ အမွားေၾကာင့္ သားေလး တစ္ေယာက္ ပညာမဲ့ လူတန္းစား တစ္ေယာက္ျဖစ္ ရသည္။ မိဘမ်ား ကြယ္လြန္သည့္ အခါ ထုိ ပညာမဲ့ သူေဌးသားေလးသည္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္သည္။ 

မိဘမ်ား ရွာေဖြထားသည့္ ကုေဋရွစ္ဆယ္ ပစၥည္းမ်ားကို မိမိ လက္ထက္မွာ တုိးပြားလာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္သည့္ ပညာမရွိ၊ ထုိ ရွစ္ဆယ္ေသာ ကုေဋမွ ေလွ်ာ့က် မသြားေအာင္ ထိန္းထားႏုိင္သည္ ေလာက မ်က္လုံး လည္း မရွိ၊ ေပါင္းသင္းထုိက္သူ မေပါင္းသင္းထုိက္သူ မ်ားကို ခြဲျခားသိျမင္ေသာ လူမႈေရး ပညာ၊ ေကာင္း ၏ မေကာင္း ၏၊ အျပစ္ရွိ အျပစ္မရွိ၊ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္သည္မ်ားကိုလဲ ခြဲျခားသိျမင္းေသာ ဓမၼမ်က္လုံးလည္း မရွိ၊ စုံလုံးကန္း (အႏၶစကၡဳက) ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္႔ အတြက္ လူလိမ္ လူညာမ်ား၊ အမူးသမား အရူးသမား၊ အေပ်ာ္က်ဴး၊ အေလာင္း ကစားက်ဴး သူမ်ားႏွင့္ေပါင္းမိကာ ရွိသမွ် ပစၥည္းေတြလည္း ကုန္၊ ေနစရာ အိမ္ပါ မက်န္ေတာ့သျဖင့္ ထုိလူမုိက္မ်ားႏွင့္ေပါင္းကား သူခုိး ဓားျပ ဘ၀သုိ႔ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။

  အကယ္၍သာ ပထမ အရြယ္၊ သုိ႔မဟုတ္ ဒုတိယ အရြယ္၊ သုိ႔မဟုတ္ တတိယ အရြယ္ တစ္ခုခုမွာ ေလာကမ်က္လုံးရွိခဲ့ရင္ သူေဌးၾကီး၊ သူေဌးလတ္၊ သူေဌးငယ္ တစ္ခုခု ျဖစ္ႏုိင္ခြင့္ ရွိေသးသည္။ အလားတူပင္ ထုိ အရြယ္သုံးပါ တစ္ပါးပါးတြင္ ဓမၼမ်က္လုံး အလင္းရွိခ့ဲပါက ထုိ တစ္ရြယ္ရြယ္တြင္ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ အရိယာမဂ္အဆင့္ထိ တစ္ဆင့္ဆင့္သုိ႔ ေရာက္ႏုိင္မည္။

သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ဖက္ကန္း၊ စုံလုံးကန္း (အႏၶစကၡဳက) ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ထုိ ေလာက အခြင့္ေရး ဓမၼ အခြင့္အေရးႏွစ္ခုလုံး ဆုံးရွံဳးကာ လက္ရွိ ဘ၀မွာလဲ ဆင္းရဲေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ လူလုံးမလွ အပူလုံးၾကြကာ၊ ေနာင္ဘ၀ အသစ္မွာေတာ့ အပါယ္ေလးပါး လားရေတာ့သည္။




  (၂) ဧကစကၡဳက-တစ္ဖက္လင္း၊ တစ္ဖက္ မျမင္ ေလာက မ်က္လုံး အလင္းသာရွိ၊ ဓမၼ မ်က္လုံး အလင္း မရွိေသာ (၀ါ) တစ္ဖက္ျမင္ တစ္ဖက္ မလင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ ကုိ ဧကစကၡဳ က ပုဂၢိဳလ္ဟု ဆုိသည္။ ထုိကဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြ ေလာကတြင္ အေျမာက္အမ်ား ရွိသည္။ စီးပြားေရး အျမင္ရွိသည္၊ ေငြ ေရႊ ဘယ္လုိ ၀င္လာေအာင္၊ ဘယ္လုိ တုိးလားေအာင္ နည္းလမ္းေပါင္းစုံ ကြ်မ္းက်င္သည္။

 ေလာက စီးပြားေရး အတြက္ ေလာက မ်က္လုံးပဲရွိ၊ ဓမၼ မ်က္လုံး ကုိကား မရွိေသာေၾကာင့္ ဘယ္သူေသေသ ငေတ ခ်မ္းသာ ျပီးေရာ ဆုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္ အစြန္းေရာက္ေနေသာ ေလာက မ်က္လုံးကို ထိန္းညွိေပးသည့္ ဓမၼမ်က္လုံး မရွိသည္႔ အတြက္ ၀ိသမ နည္းလမ္းေတြျဖင့္လည္း ရေအာင္ အားထုတ္သည္။ ေလာကေကာင္းက်ိဳးမျပဳသည့္ အေရာင္းအ၀ယ္၊ ေလာက အက်ိဳးမဲ့ေစသည့္ အေရာင္းအ၀ယ္ မ်ားျဖစ္သည့္ လက္နက္ အေရာင္း၀ယ္၊ လူကုန္ကူးမႈ၊ မူးယဇ္ေဆး၀ါး အေရာင္းအ၀ယ္ စတဲ့ လူသား အက်ိဳးမဲ့ စီပြားေရးမ်ားကို ေငြ၊ ေရႊ ရျပီးေရာ ဆုိျပီး ရွာေဖြႏုိင္သည့္ ေလာက မ်က္လုံးကားရွိသည္။

  ဓမၼ မ်က္လုံး အလင္းကား မရရွာ သျဖင့္ အလုိ ဣစၦာၾကီးသူသည္ ေလာကေကာင္းက်ိဳး၊ ေလာက မေကာင္းက်ိဳး၊ အေကာင္းအဆုိးကို ခြဲျခားသိျမင္ႏုိင္ေသာ ဥာဏ္ မ်က္လုံးမရွိ။ ျမတ္ဗုဒၶ လက္ထက္ေတာ္အခါက စုံလုံးကန္းေနသည့္ လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း၊ အနည္းစပ္ဆုံး၊ လူအသိမ်ားဆုံး ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ရွိသည္။ ထုိသူသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၅ႏွစ္ တုိင္တုိင္၊ သူေသသိတုိင္ေအာင္ သားသတ္လုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳသည္။ ထိုသူကား စုႏၵ ျဖစ္သည္။ 

၀က္သတ္၍ စီးပြားရွာသျဖင့္ သူ႔ကုိ စုႏၵသူကရိက ဟု လူအသိမ်ားသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၅ တုိင္ ၀က္ မ်ားကုိ တုိင္မွာ ခ်ည္ေႏွာင္၊ တူ၊ ဒုတ္၊ ဓား စသည့္လက္နက္မ်ားျဖင့္ ထုရုိက္သတ္ျပီး၊ မေသ မရွင္၊ အရွင္ လတ္လတ္ ေရေႏြးပူျဖင့္ေလာင္း၊ အေမႊးမ်ားႏႈတ္၊ အသားျပဳလုပ္၍ လက္လီ လကၠားအေရာင္း အ၀ယ္ျဖင့္ စီးပြားေတာ့ ျဖစ္ေနသည္။ ထုိအလုပ္သည္ ဓမၼမ်က္လုံး ရွိသူအတြက္ အလြန္ အျပစ္ၾကီးသည့္ အလုပ္ျဖစ္ေနသည္။ ဓမ ၼမ်က္လုံးရွိေနသူ မည္သူ မဆုိ ထုိအလုပ္မ်ိဳး မလုပ္ႏုိင္။ 

သူကေတာ့ ၅၅ ႏွစ္တုိင္ ထုိ အစီးအပြားျဖင့္ အဆင္ေျပေနခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေသခါနီး အခ်ိန္ ၀က္လုိေအာ္၊ အခုတ္ အသတ္ခံ၊ ေရေႏြး အပူခံ၍ ၀က္မ်ားေအာ္သလုိ (၇) ရက္ တုိင္ ေအာ္ျပီး ေသသြားရွာသည္။ ေနာင္ ဘ၀ လားေသာ္ ငရဲ အထိ ဆင္းရေတာ့သည္။ ေလာက မ်က္လုံး ဓမ ၼမ်က္လုံး (balance) ညီမွ်ေနဖုိ႔လုိသည္။ ေလာကမ်က္လုံးသာ ရွိသူသည္ အစြန္းေရာက္ တတ္သည္၊ ထုိသုိ႔ အစြန္းမေရာက္ေအာင္ စဥ္စား ဆင္ျခင္ သုံးသပ္ႏုိင္သည့္ ဓမၼမ်က္လုံး ရွိရမည္၊ ဓမၼ မ်က္ လုံး မရွိပါက အေကာင္းအဆုိး၊ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္၊ အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွိသည္ကို ခြဲမျခားႏုိင္၊ အစြန္းေရာက္သြားတတ္သည္။

  ဓမၼမ်က္လုံးျဖင့္ ေလာက မ်က္လုံးကို ထိန္းညွိေပးရသည္။ အလားတူပင္ ဓမ ၼမ်က္လုံးသာ ရွိ၍ ဓမၼ မ်က္လုံး မရွိေသာ ဧကစကၡဳ ပုဂၢိဳလ္လည္း ရွိေသးသည္၊ ထုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ျမတ္ဗုဒ ၶက ထည့္သြင္းျပီး ေဟာထားျခင္း မရွိေသာ္လည္း၊ မွန္းဆ၊ ေတြးေတာ၊ ႏႈိင္းခ်ိန္ျပီး အႏုလုံ ပဋိလုံ နားလည္ရမည္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူတုိ႔ အားလုံး သတ္ရွိ သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနစရာ၊ စားစရာ၊ ၀တ္စရာ၊ က်န္းမာေရး စသည္အားျဖင့္ ဘ၀ အသက္ရွင္ေရးအတြက္ လုိအပ္ခ်က္မ်ားစြာ ရွိပါသည္။ 

ထုိ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကို ရွာႏုိင္သည့္ ေလာက မ်က္လုံးက ရွိဖုိ႔လုိသည္။ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ ဆုိတာလုိ ဘ၀ကား အဆင္ေျပေနမွ ဓမ ၼမ်က္လုံးကို ရဖုိ႔ ၾကိဳးစားရမည္၊ ဓမၼမ်က္လုံးသာ ရွိေနလွ်င္ ေလာက မ်က္လုံး မရွိျပန္လွ်င္လည္း လူမႈေရး က်င့္၀တ္ေတြ လူမႈ ဆက္ဆံေရးေတြ အားနဲသြားႏုိင္သည္။ ထုိေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက ထုိႏွစ္ခု ညီမွ်ေနဖုိ႔လိုသည္အတြက္ေၾကာင့္ ဒြိစကၡဳ-ႏွစ္ဖက္ျမင္ ႏွစ္ဖက္လင္း ပုဂၢိဳလ္ကို ဆက္လက္ေဟာၾကားသည္။


  ဒြိစကၡဳက-ႏွစ္ဖက္ျမင္ ႏွစ္ဖက္လင္း

ေလာက မ်က္လုံး အလင္းလည္းရွိ၊ ဓမၼ မ်က္လုံးလင္းလည္းရွိသူ ကို ဒြိစကၡဳက ဟုေခၚသည္၊ ႏွစ္ဖက္အျမင္၊ ႏွစ္ဖက္အလင္း ရွိသူျဖစ္သည္။ ေလာကၾကီးပြားေရး အျမင္လည္းရွိသည္၊ သံသရာ ၾကီးပြားေရး အျမင္လည္းရွိသည္။ ေလာကီ ေလာကုတ္ ႏွစ္ျမာအလုပ္ကို လုပ္စြမ္းႏုိင္သည့္ အျမင္ရွိသူ ျဖစ္သည္။

 ေလာကီ နယ္ပယ္မွာ ေနသူမ်ားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေလာကုတၱရာ နယ္ပယ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘ၀ အသက္ရွင္ေရးအတြက္ ရွာရ ေဖြရမည္၊ ထုိသုိ႔ ရွာေဖြ တတ္သည့္ အျမင္မ်ား ရွိဖုိ႔လုိသည္။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းဒကာ အနာထပိဏ္သူေဌး တုိ႔၊ ပုဗၺာရုံေက်ာင္းအမ ၀ိသာခါ တုိ႔လုိ လူ႔ေလာက၀ယ္ သုိ႔မဟုတ္ ေလာကီနယ္ပယ္တြင္ စီးပြားေရး အျမင္ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

  ထုိေခတ္ ထုိကာလက သူတုိ႔သည္ တုိင္းျပည္မင္းလုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေနသူမ်ားအတြက္ အားကုိး အားထားရာလည္း ျဖစ္သည္၊ တုိင္းျပည္၊ ျမိဳ႕၊ ရပ္ရြာေတြအတြက္လည္း အားကိုးရာျဖစ္သည့္ သူေဌးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဓမၼမ်က္လုံး၊ သံသရာၾကီးပြားေရး အျမင္မ်ား ရွိသူလည္းျဖစ္ၾကသည့္အားေလွ်ာ္စြာ သူတုိ႔ ရွာေဖြစုေဆာင္းထားသည့္ စည္းစိမ္ဥစၥာတုိ႔သည္ ဓမၼိယလဒၶျဖစ္သည္၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းျဖင့္ ရရွိထားသည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္သည္။

  ထုိစီးပြားေရးမွ ရရွိလာသည့္ အက်ိဳးအျမတ္တုိ႔သည္ လူမႈေရးအျပင္ တုိင္းေရး ျပည္ေရးအတြက္ပါ အက်ိဳးျပဳသည္၊ ထုိစီးပြားေရးမွ ျဖစ္ထြန္းလာေသာ အက်ိဳးအျမတ္အစြန္းတုိ႔သည္ သာသနာေတာ္အတြက္လည္း ျဖစ္လာသည္။ သူတုိ႔သည္ ေလာကမ်က္လုံး အျမင္ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အားေလွ်ာ္စြာ စီးပြားေရးေလာကတြင္ ထိပ္ထိပ္ၾကဲ သူေဌးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

 
ထုိစီးပြားေရးအျမင္ကို ဓမၼမ်က္လုံးျဖင့္ ထိန္းေက်ာင္းထားႏုိင္သျဖင့္လည္း တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳး၊ ဘာသာသာသနာအတြက္ပါ အက်ိဳးမ်ားစြာ ျဖစ္သည္။ ေလာကမ်က္လုံးရွိသူ စီးပြားေရးသမားသည္ စီးပြားရွာရာမွာ ေလာဘရွိရမည္၊ ေလာဘရွိမွ စီးပြားျဖစ္မည္၊ သုိ႔ေသာ္ ထိုေလာဘသည့္ ရွိသင့္ရွိထုိက္ေသာ ေလာဘျဖစ္သည္။

 
ေလာဘဟူသည္ ေသ၀ိတဗၺေလာဘ- ရွိသင့္ရွိထုိက္ေသာေလာဘႏွင့္ အေသ၀ိတဗၺ- မရွိသင့္မရွိထုိက္ေသာ ေလာဘဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ လုပ္အား အားေလွ်ာ္စြာ ရသင့္ရထုိက္သည့္ အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ ေလာဘသည္ ရွိသင့္ေသာ ေလာဘျဖစ္သည္ ။ လိမ္ညာျခင္း၊ လွည့္ပတ္ျခင္း၊ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ စသည္ျဖင့္ သူတပါး ဒုကၡျဖစ္ေစသည့္ စီးပြားေရးသည္ အေသ၀ိတဗၺေလာဘ-မရွိသင့္ေသာ ေလာဘျဖစ္သည္၊ ရသင့္တာ ပုိလုိခ်င္သည့္ ေလာဘျဖစ္သည္၊ ထုိ႔အျပင္ လက္နက္၊ မူးယဇ္ေဆး၀ါး၊ လူကုန္ကူးျခင္းစတဲ့ တပါးသူမ်ား ဆင္းရဲေစမည့္ အလုပ္တုိ႔သည္ ၀ိသမေလာဘမ်ား ျဖစ္ရကား အေသ၀ိတဗၺေလာဘပင္ ျဖစ္သည္။

ထုိ အေသ၀ိတဗၺေလာဘ သည္ မရွိသင့္ဟု ျမင္ႏုိင္စြမ္းသည္ကား ဓမ ၼမ်က္လုံးျဖစ္သည္၊ ရွိသင့္ေသာ ေလာဘ၊ မရွိသင့္ေသာေလာဘ ဟု ခြဲျခားသိျမင္ျခင္းသည္လည္း ဓမၼ မ်က္လုံးျဖစ္သည္၊ ထုိ ဓမၼမ်က္လုံးျဖင့္ ေလာကမ်က္လုံးကို ထိန္းေက်ာင္းျခင္းသည္ပင္ ေလာက မ်က္လုံး ဓမ ၼမ်က္လုံးတုိ႔ ဟန္ခ်က္ ညီေနၾကျခင္းျဖစ္ သည္။
 
အထက္ေဖာ္ျပပါ ေက်ာင္းဒကာ ေက်ာင္းအမၾကီးမ်ားက့ဲသုိ႔ ေလာက မ်က္လုံး ဓမၼမ်က္လုံးဟန္ခ်က္ ညီေနမွ ေလာက သံသရာႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာမည္၊ ႏွစ္ဖက္ျမင္ ႏွစ္ဖက္အလင္း ရွိေနပါမွ ဘ၀ သံသရာ ၀ဋ္မွ လြတ္မည္။
 
နိဂုံး
 
ဤသုတ္ေတာ္လာ လူတန္းစား သုံးမ်ိဳး အဆင့္အတန္းသုံးမ်ိဳးတြင္ စာေရးသူတုိ႔ မည္သည့္အဆင့္တြင္ပါ၀င္ေနသနည္း?၊ မည္သည့္ အုပ္စုတြင္ပါ၀င္ေနသနည္း?၊ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။

ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့သည့္ တရားေတာ္မ်ားသည္ ေၾကးမႈံ မွန္ႏွင့္ တူသည္။ မွန္သည္ ၾကည့္ဖုိ႔ ျဖစ္သည္၊ မ်က္ႏွာ မွာ အစြန္း အထင္း၊ မွဲ႔၊ အကြက္ စသည့္ အဆင္မေျပသည့္ အရာမ်ားကို ျမင္ႏုိင္ရန္ ၾကည့္မွန္ ျဖစ္ သည္၊ ၾကည့္ျပီး ျပင္သင့္တာ ျပင္ရသည္။
 
အလားတူပင္ ဓမၼေၾကးမႈံ သည္လည္း ကုိယ္ဘာလဲ ဆုိတာ ျပန္ၾကည့္ႏုိင္ရန္ မွန္တစ္ခ်ပ္ျဖစ္သည္။ ထုိမွန္ကို ၾကည့္ျပီး အႏၶလား၊ ဧကစကၡဳလား၊ ဒိြစကၡဳလား၊ ကိုယ့္ သႏၱာန္မွာ ဘာ အျပစ္အနာဆာေတြ ရွိေနသနည္း ထုိမွန္ကို ၾကည့္ျပီး ပယ္သင့္တာပယ္၊ ဖယ္သင့္တာ ဖယ္၊ ျဖည့္သင့္တာ ျဖည့္ရမည္ ျဖစ္သည္။
 
မလုိအပ္တာ ဖယ္၊ လုိအပ္ေနေသးသည့္ ေကာင္းသည့္ အရာမွန္သမွ် ျဖည့္ရမည္သာတည္။ ႏွစ္ဖက္လုံး ကန္းေနလွ်င္ ဘာမွ မျဖင္ႏုိင္၊ တစ္ဖက္သာ အျမင္ရွိသူ ကေတာ့ ေ၀ေ၀ ၀ါး၀ါး ျမင္ႏုိင္ေသးသည္၊ ႏွစ္ဖက္ျမင္ သူ ကေတာ့ အလင္းအား ပုိေကာင္းသျဖင့္ အရာအားလုံးကို ျမင္ႏုိင္ေတာ့သည္။



ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
 
သီတဂူစတား
YATANAVASA မွ တစ္ဆင့္ ဓမၼဒါနကူးယူတင္ျပအပ္ပါသည္ ။
(ဗဟုသုတ တိုးပြားျပီး ကုသိုလ္ တရား ပြားမ်ားနိုင္ၾက ပါေစ) သစၥာရွင္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာ page မွ ၿပန္ လည္ တင္ဆက္သည္ ။
 
( ဤ Page ရွိ Post မ်ားမွ ဓမၼတရားေတာ္မ်ားကို အမ်ားသူငါ ဖတ္ရွဳေလ့လာ ကုသိုလ္ပြားနုိင္ရန္္ အတြက္ ထပ္ဆင့္၍ေဝမ်ွ Shareျခင္းျဖင့့္္ကုသိုလ္ယူ နိုင္ၾကပါသည္)

cd:buddish dahmma page

Source