ေဟာင္ေကာင္သူေ႒းႀကီး လီကာရွင္းက ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုုမွာ ဒီလိုုေျပာသြားပါတယ္။
သင္ ဘာလိုု႔ မေအာင္ျမင္ေသးတာလဲ။
သင္ေရစုုန္ေမ်ာေနတယ္။
အႏူတ္ လကၡဏာ ေဆာင္တဲ့လူေတြ နဲ႔ ေပါင္း သင္းေနပါတယ္။
တိုုးတက္မူ အတြက္ ဦးေနာက္ အေခ်ာက္မခံဘူး။
လက္ထဲမွာ ပိုုက္ဆံမရိွဘူး၊ မ်က္နာက်ေတာ့အေသလုုိခ်င္တယ္
မိဘနဲ႔ ခြဲရမွာကိုုေၾကာက္တယ္၊ ေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႔ စကားကိုု အၿမဲနားေယာင္တယ္။
ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ရဲရဲ မခ်ရဲဘူး။
ယဥ္ေက်းတယ္ဆိုုတာကိုု အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေရွးရိုုးစြဲတယ္။
ဘ၀ကိုု ကံၾကမၼာေပးတဲ့ အတိုုင္းပဲ အသက္ရွင္ခ်င္တယ္။ ထိုုးေဖာက္ဖိုု႔ ဘယ္ေတာ့မွ မစဥ္းစားရဲဘူး။
အရင္း မစိုုက္ထုုတ္ပဲ အျမတ္ မ်ားမ်ားရတဲ့ အလုုပ္ပဲ လုုပ္ခ်င္တယ္။
အိမ္မွာေအးေအးေဆးေဆးေနၿပီး လဒ္လာဘ ေကာင္းကင္ေပၚကေန က်လာမွာကိုု ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။
ထီေပါက္ဖိုု႔ေလာက္ပဲ အိမ္မက္ေစာင္႔ေနတတ္တယ္။
အခြင
တစ္ကယ္အခြင့္ ႀကံဳလာျပန္ေတာ့လည္း သင္မဖမ္းထားႏိုုင္ခဲ့ဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုုေတာ့ သင္ဖမ္းကိုု မဖမ္းတတ္လိုု႔ပါ။ ဒါေတြေၾကာင
ဆင္းရဲေတာ့ စိတ္အားငယ္တယ္။
စိတ္သိမ္ငယ္ေတာ့ တြန္႔ဆုုပ္တြန္႔ဆုုပ္ျဖစ္တယ
ဘာတစ္ခုုခုမွ ကြ်မ္းက်င္ေအာင္လည္း တတ္ေျမာက္ေအာင္ မသင္ၾကားထားဘူး။
အဆိုုးဘ၀ သံသရာႀကီးထဲမွာ ဒီလိုုပဲ တစ္၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနတယ္။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အခြင့္ရိွတုုန္း တစ္ခုုခုုေတာ့ လုုပ္ခ်င္ပါရဲ႔ ၊အခက္အခဲ နည္းနည္း ေတြ႔တာနဲ႔ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု အေၾကာင္းျပခ်က္ ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ နဲ႔ ဆုုတ္လမ္း ရွာထားျပန္တယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပါင္းစံုုနဲ
၁။ ပိုုက္ဆံမရွာတတ္ဘူး ။ မွားတယ္။ အမွန္က ပိုုက္ဆံရွာတတ္တဲ့ ဦးေနာက္မရိွလိုု႔ပါ။ စုုလည္းမစုုေဆာင္းတတ္လိုု႔။
၂။ အရည္အခ်င္းမရိွလိုု႔ ။ မွားတယ္။ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု မွ မေလ့က်င့္ ဘူး ဆိုုရင္ ဘယ္သူက ေမြးကတဲ က အ ရည္အခ်င္း ရိွတာလဲ၊ ဘယ္သူမွ ဘြဲ ႔ရရခ်င္း အရည္အခ်င္း မရိွပါဘူး။ ဘယ္သူကမွလည္း အလုုပ္လုုပ္ခ်င္း မေအာင္ျမင္ပါဘူး။
လူတစ္ေယာက္
၃။ စကားမေျပာတတ္လိုု႔။ မွားတယ္။ ဘယ္သူက ေမြးရာပါ စကားေျပာေကာင္းေနလိုု႔လဲ။ စင္ေပၚမွာ စကားေျပာေကာင္းတဲ့ လူမွန္သမ်ွ စင္ေအာက္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ရလဒ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္တယ္။
၄။ အခ်ိန္မရွိလိုု႔။ မွားတယ္။ တစ္ရက္ တစ္ရက္ လက္ကိုုင္ဖုုန္းေဆာ့တဲ့ အခ်ိန္ကိုု တြက္ၾကည့္ပါ။ ဂိမ္းေဆာ့တဲ့ အခ်ိန္ ေတြကိုု တြက္ ၾကည့္လိုုက္ပါ။ စီမံခန္႔ခြဲမူ ပညာမွာ အခ်ိန္ကိုု စီမံခန္႔ခြဲမူ အတတ္ဟာ ပညာ အပါဆံုုးျဖစ္တယ္။ မယံုုရင္ အခ်ိန္မွတ္တမ္းေလး တစ္ခုု မွတ္ၾကည့္ပါ။ ကိုုယ္ဘာလုုပ္လုုပ္၊ အခ်ိန္ကိုု မွတ္ၾကည့္၊ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ မွတ္ၿပီးရင္ ကိုု္ယ္ မွတ္ထားတာကိုု ျပတ္ဆန္းစစ္ၾကည့္၊ အလုုပ္အရမ္းမ်ားပါတယ္ဆိုုတဲ
၅။ ၀ါသနာမပါလိုု ႔။ မွားတယ္။ စားမယ္၊ ေသာက္မယ္၊ ဆိုုင္ထိုုင္မယ္၊ ပြဲလည္မယ္၊ ဘယ္လူငယ္ မဆိုု ၀ါ သနာ ပါမွာပဲ။ အလုုပ္ကိုု ပင္ပင္ပမ္းပမ္း လုုပ္မယ္။ အေၾကြးဆပ္မယ္။ ဘတ္စ္ကားတိုုးစီးမယ္။ ဘယ္သူ၀ါ သနာ ပါမွာလဲ။ ၀ါသနာဆိုုတာ တစ္ခုုခုုကိုု ႀကိဳးႀကိဳး စားစား လုုပ္လိုုက္ လိုု႔ ၿပီးေျမာက္သြားရင္ အဲဒီ ၿပီးေျမာက္ျခင္း ရဲ႔ အရသာကိုု ခံစားရင္ ၀ါသနာပါသြားတာပဲ။ ၀ါသနာဆိုုတာ ပ်ဳိးေထာင္ရင္ ရပါတယ္။
၆။ စဥ္းစားၾကည့္အုုံးမယ္။ ဒါအမွားဆံုုးပဲ။ အထူးသျဖင့္ မေသခ်ာရင္ ျခင္ေတာင္ မရိုုက္တတ္တဲ့ လူတန္းစားအတြက္ ေျပာတာပါ။ ဘာပဲလုုပ္လုုပ္၊ တစ္၀က္ေသခ်ာတယ္လိုု႔ ထင္ရင္ စလိုု႔ရၿပီ။ ရာႏူန္းျပည့္ေသခ်ာတဲ့ အထိေစာင့္ေနရင္ အခြင့္အေရးက အဲဒီေနရာမွာ မရိွေတာ့ဘူး။ စဥ္းစားၾကည့္အုုံးမယ္။ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ အိုုသြားတဲ့လူေတြ မနည္းလွေတာ့ပါ။
No comments:
Post a Comment